Binlerce yıl öteden işittim. Alayı üryan kalmış sığınakların, Tepesinde bir yoldu kesiştiğim. Kıblenin yönü müdür dilimin ucuna iliştirdiğim, Koyu bir gölgenin altında birikmiş, beyaz bir ipliğim. Naaşı bilinmez bir etim, kökünden taşar hiçliğim!

“Eğer, bedeninizde bir sızı varsa orada günah ağırlamışsınız demektir. O, sizi en mutlu anınızda aciz hissettirmek için kanınıza karışmıştır. Zamanla kendinizde açtığınız sığınaklara vücudunuzdaki ağrıları gömecek hale gelirsiniz. Kendinizi yeraltında bir yerler de sakladığınızı anladığınızda ise çoktan bedeninizin döküntüleri bir kusur üçgeni oluşturmuş olacaktır.” Cürüm Üçgeni, bu çağın resmidir. Burada; bedenin aynandır, ruhun bir gece lambası silueti- bir var bir yok alayıdır, aklın en güçsüz tarafını

Firuzan, kendisini hapsettiği dünyadan ilham alarak hayatını devam ettiren genç bir kadındır. Kendi odalarında hakimiyet kurduğu aidiyetinin farkına varamaz. Kendisi ve aidiyeti ile çelişir. Aidiyetini aradığı her an kendisine ördüğü kabuklardan habersiz yarattığı odalarda derin ıstırap sancılar çeker. Kabuklar öyle çoktur ki artık önünü göremeyecek hale gelir. Öyle ki babası Cevdet Bey ve sevdikleri, kendisine ördüğü bu kabukların arkasında kalmıştır artık. Firuzan, gün geçtikçe dev bir karıncaya dönüşmüş

İnsanların vicdanı ve merhametine bir türlü kılıf uyduramayan İgan, kendisini yaptığı resimler ile hayata bağlamaktadır. Onun hisleri, resim çizerken bir köşede uyuyakalan bedenini uyandırıp kendi odasında ağırlaması ile başlamıştı. Çocukluğunda hayatının en kötü zamanlarını geçiren bir karakter söz konusu. Bu karakter içinde bulunduğumuz toplum ile oldukça bağdaşık ve emsallerinden ayrılmıyor. İgan, henüz çocukken babasının gözlerinin akında dünyanın karasına tutulmuş bir çocuktu. Hayatta önüne çıkan eng