Ebu Yakup Sekkâki Miftahu’l-Ulum adlı eseriyle Arap belagatinde çığır açmış bir dilbilimi âlimidir. Müellif ve eseri, Doğu/Harezm belagat ekolünün teorik ve sistematik yaklaşımını temsil etmektedir. Sekkâki bu eserinde dil ilimlerini ilmü’l-edeb kavramı altında tasnif etmiştir. Bu bağlamda ilmü’l-edeb; sarf, nahiv ve belagat ilimlerini kapsamaktadır. Sekkâki, iştikak, sarf ve nahiv gibi gramer konularını inceledikten sonra belagati meani ve beyan şeklinde iki ana bölüm olarak tasnif etmiştir. Onun bu tasnif

Elinizdeki kitap, Sümer, Antik Yunan, Arap ve Türk şiiri örneklerinde şiir-şehir ilişkisini ele almaktadır. Bu anlamda kadim dünyada şiirin, sadece edebi bir tür değil, aynı zamanda şehir kültüründe tekâmül eden ve toplumsal inançla doğrudan ilişkili olan mitsel ya da dinsel imgeler bütünü olduğu da ifade edilmektedir. Seçilen şiirlerin, mabet-pazar-saray üçlemesine de atıf yapması, bir mekanı şehir yapan temel unsurların neler olduğunu göstermesi bakımından önemlidir. Şiir, insan muhayyilesinden çıkan bi

İ‘râb, kelime ve cümle terkipleri içerisinde farkı alâmetlerle ortaya çıkan ve ifade ettiği konumlarla cümlenin anlamsal yorumuna etki eden bir nahiv olgusudur. Arap gramerinde, kelimelerin sonlarında bir âmil sebebiyle gerçekleşen değişikliklere i‘râb denmektedir. Araplar, kelimelerin sonlarını belirterek yani i‘râblı bir şekilde söylüyorlardı. Bu açıdan i‘râb, dilbilimsel bir kalıp içinde nahiv olgusu olarak ifade edilmezden önce Arapların dillerinde kullanılagelen bir ‘dil olayı’dır. Bu kitap, i‘râbın an