sizden gittiğim merdivenden inerken, kendimden indim geriye dönüp baktım kapı aralığında gözleriniz bana kapı aralığını gösteren gözleriniz elimle kapatın dedim kapıyı, bazen eliyle konuşur dilini yutunca insan biliyorum, çıktığım merdivenlerden kederle inmeyi de biliyorum, ben biliyorum sıkmayın canınızı öyle kapı aralığından dünyaya bakarken, merdivenden inişime sıkmayın canınızı, ben sıkarım sizin yerinize dişlerimi biter çoğu şey gibi bu merdiven henüz başlamış bitmiş bir yolculuk, ucundan kopmuş yarısı

“Balinanın karnında sürüp giden günlerde kimisi pembeye, kimisi yeşile, kimisi sarıya, kimisi de mora, turuncuya dönüşmeye başlayan rengârenk bir kuş ordusuyduk artık. Rüzgârın ardından sökün eden yağmurun yıkadığı tüylerimizden akan renkli sular, göğün boşluğundan yerin yüzüne sağanak halinde iniyordu. Işık huzmeleri, göğü ve yeri birbirine bağlayan bir sütuna dönüşmüştü. Acı çığlıklarla sallanan gök bir daha yere düşmeyecekti. Ve dünya artık siyah beyaz değildi.” Prangalar içinde ölmeye yatırılmış