İda’nın Çiğdemi, demiştim ona. Gezi yazılarını okuyunca, Zeytin Çiçeği ismini de yakıştırdım. Ayvalık’tan Çanakkale’ye kadar olan bölgenin ormanlarını, dağ sularını, uçurum köylerini ve bu köylerin insanını, geleneğini öylesine güzel anlatıyor ki, her satırında onunla dolaşır gibi oluyorsunuz bu coğrafyayı. Köy kadınlarının yaşamını, zeytin toplayıcılarının çekisini, dağın ve yerleşim yerlerinin insandan yana olan işletmelerini içtenlikle tanıtıyor bilmeyenlere. Şöyle diyor İda’nın Çiğdemi, Zeytin Çiçeğ:

Sarıkız efsanesinin ne kadar gerçek olduğu aklınıza hiç geldi mi? Yoksa efsane olduğu için mi Sarıkız'a bu denli inanıyor ve onu hiç unutmuyoruz. Yani Sarıkız ne kadar efsaneyse o kadar gerçek bizim için. Öte yandan Edremit'in şairi Mustafa Seyit Sutüven'in dizeleri Sarıkız'ı İlyada'nın Penelope'sine yaklaştırmıyor mu? "Öyle füsunludur bu yer, / Şi'rine borçludur Homer. / Çünkü senindir İlyada." Ne yazık ki Ortadoğu’nun en batı ucundaki bu güzel coğrafyada da Penelope’den Sarıkız’a Ege’den tüm dünya