KAÇ DİLDE YAKILIRSA, KAÇTIM İFTİRASININ DOĞURDUĞU FACİAYI DURDURABİLİR? İpi koparılmış boncuk gibi dağıldılar. Zincirleri ellerinde tutanlar, birbirlerine yeniden tutunmak için sahip oldukları şansı da aldılar. Ne zinciri koparabildiler ne de zinciri tutanları yıkabildiler. Savaşın sessizce sindiği topraklarda kadın feryadıyla inledi: “Ölüm üzerime doğru yürüyor, hissediyorum…” Feryadı bir ayaklanmaya sebep oldu. Zincirleri tutanlar, koparılmış ipe bir bir gerildi. Kalem kırıldı! Hüküm düştü! Ka

KAÇ DİLDE YAKILIRSA, KAÇTIM İFTİRASININ DOĞURDUĞU FACİAYI DURDURABİLİR? İpi koparılmış boncuk gibi dağıldılar. Zincirleri ellerinde tutanlar, birbirlerine yeniden tutunmak için sahip oldukları şansı da aldılar. Ne zinciri koparabildiler ne de zinciri tutanları yıkabildiler. Savaşın sessizce sindiği topraklarda kadın feryadıyla inledi: “Ölüm üzerime doğru yürüyor, hissediyorum…” Feryadı bir ayaklanmaya sebep oldu. Zincirleri tutanlar, koparılmış ipe bir bir gerildi. Kalem kırıldı! Hüküm düştü! Ka

Hatalar kayıpları, kayıplar acıyı doğurur! Ölümün korkunç kokusu üzerine sinmiş, bir yanı ağıt. Hataların pişmanlığı yüreğine nakış nakış işlemiş, bir yanı umut. Bu diz çöküp merhamet dileyen aciz bir kadının çağrısı! Bu kargaşanın yaklaşan ayak sesleri… Bu katliamın susmayan çığlıkları… Bu ölüm fermanının haykırışı… Bu çiğnenemez hükmün ilanı: “Bir zemini yıktın, artık kuramazsın!”