İnsanlar bir kültürün düşünsel değerleri arasında kültürün ideallerini, en yüksek ve peşinde en çok koşulması gereken başarıların neler olduğu konusundaki yargılarını katma eğilimini derhal göstereceklerdir. Öncelikle, kültürel birimin başarılarını bu idealler belirleyecekmiş gibi görünür. Oysa, olayın gerçek durumunu ve gelişimini bu ideallerin, kültürün iç yetenekleri ile dış koşulların bir karışımının ortaya koyduğu ve gerçekleşmesini sağladığı ilk başarılar üzerinde yükseldiğini ve sonra, bu ilk başarıların, ideal tarafından daha da ilerletilmesi gereken bir şey olarak korunduğunu ortaya koyacaktır.
İdealin o kültürün insanlarına sağladığı doyum, böylece, narsist bir düzey kazanır. bu doyum, o ana kadar gerçekleştirdikleri başarılardan duyulan gurura dayanır. Bu doyumun tamamlanması için aynı başarılara yönelmiş ve benzer idealler geliştirmiş olan diğer kültürlerle bir karşılaştırma yapmak gerekir. Her kültür, bu ayrılıkların gücü oranında diğerlerini küçümseme hakkını kendinde görür. Böylece kültürel idealler, uluslar örneğinde açıkça görüleceği gibi, benzer kültürel birimler arasında uyumsuzluğun ve düşmanlığın kaynağı olurlar.