“Bunu durdurmak zorundayım. Uzaklardayım. Beni rahat bırakırsanız minnettar kalacağım, lütfen yapar mısınız bunu? Teşekkürler. Çok teşekkürler. Bir dakika. Bütün pislik su yüzüne çıktı mı? Su yüzüne çıkacak bunca kötülük varken gitmemeliyiz. Yanında uyandığım mezar kaçkını eski yüz. Alevler. Benzin kokusu. Et yanığı. Başka bir şey var mı? Listeye bir daha bakabilir miyim? Tamamdır.” Londra’da yaşadığı kötü tecrübeleri ve kentin kasvetini ardında bırakmaya çalışan İrlandalı Ollie Ewing, doğduğu kasabaya

"Eğer sana bakıyor olsaydım, dedi John ve sen de bana bakıyor olsaydın, tıpkı şimdi olduğu gibi sadece bakıyor olsaydın ve belki de konuşuyor olsaydık, belki ve sen seninkinde, yani sen benim güzümde kendini, ben de senin gözünde kandimi görebilseydim ve ikimizden biri kafasını çevirseydi geride hangimiz kalırdı? Ha? Kim kalırdı?" İrlanda´daki evine dönen Ollie Ewing, marangozluk dışında özel bir yeteneği olmayan, geçmişiyle hesaplaşmaya cesaret edemeyen, günlerini ve gecelerini yarı baygın, bir uyurgezer