Günlerden bir gün tarlada domatesler parlıyordu. Güneş yüzüne gülümsüyordu herkesin. Herkes mutlu mesuttu. Küçük, minik bir tohum çok geç tutmuştu. Çok zayıftı. Uzun zaman sonra çiçek açmıştı. Rengi de diğerleri gibi değildi. Diğer domatesler parlak kırmızı ve gösterişli idi, pırıl pırıl parlıyorlardı güneşin altında. Diğer domatesler onunla dalga geçiyorlardı. Ezik, büzük, rengi bozuk domates diye. Artık adı Ezik Büzük Rengi Bozuk Domates’ti. Çok üzgündü. Kalbi kırılmıştı. Niye ben de herkes gibi değilim,

“Her şeye sevgiyle bakarsan ışığın her tarafa yayılır. Herkes görür bu ışığı ne kadar uzakta olsam da. Aysima’nın gözleri ışıldadı.’’ Ben de herkesi seversem ben de ışık saçar mıyım etrafa?’’ Başını salladı Aydede. Sakalını tuttu düşünceli düşünceli. “Hımmm dedi olur mu’’ dersin. “Evet olur kalbimde ışık varsa o sevgiyle sarılırsam her şeye ışık dağıtırım. “Gülümsedi nur yüzlü dede gibi bakıyordu. “Evet güzel kız doğru söylüyorsun dedi. Aysima Ay dedeye sarıldı sımsıkı. Ayın ışığı sardı ikisini de içine ış