"Gözleri yollarda bekleyen anaların bakışları vicdanımıza bakarken, eskiye dönmek, yeniden o günleri yaşamak elbette mümkün değil. O güzel günlerin anıları, zihnimizin tozlu raflarında hatıra geldik- çe, yüreğimizde tatlı esintiler bırakarak, yüzümüze bir tebessüm olarak yayılacak. Ama asırlar da geçse insani değerler değişmez. Çocuklarımıza kin, öfke, nefret, ayrımcılık, kibir, bencilik, açgözlülük duyguları yerine, sevgi, şefkat, hoşgörü, barış, tevazu gibi duyguları benimsetirsek; birlik olursak; bizi ay

Gözbebeklerimden halkalar halinde dağılan bir bakış, bir hikayenin son cümlesi olabilir mi? Ya da tek bir nokta, bir cümle olabilir mi? O noktadan önce yürek geliyorsa mesela... Yürekten sonra bir nokta konmuşsa eğer, tıpkı masallarda olduğu gibi, insan arkasına hiç bakmadan binlerce adım gitmelidir. Hatta o binlerce adımdan sonra bile dönüp bakmamalıdır arkasına... Bir kez dönüp bakarsanız, o nokta virgüle dönüşür ve en başta yaşadığınız acılar, katmerlenerek tekrar eder kendini. Yeniden, hep yeniden... Bi