Romana nû ya Tosinê Reşîd a bi navê Evîna te ez parastim derket. Tosinê Reşîd di vê xebata xwe de, serê neştera xwe li kuleke nîvcomayî xistiye û careke din gotina, Dil pîr nabe di bîra me de aniye. Ev çîrok, çîroka du evîndarên bajarî ye û piştî bi salan ew ji devê herdu zayendan ve, heryek molonoga xwe vedibêje û ji me re qala sewiyeya miqedesiya hezkirina xwe dikin. Bi israr ji me re dibêje ku em her yek li ciyekî man, miradê me bi hev nebû, lê dilên me li ba hev man. Cûdahiyek çîrokê heye ku naşibe se

Çîrokên nû yên Tosinê Reşîd, bi navê Çiya di nav weşanên Avesta de çap bûn. Berê jî kitêba nivîskar a çîrokan Min bêriya şevên spî kiriye derketibû. (Ji çîroka Çiya) Ew Çiya ne xalî bû. Ew Çiya xweyê hêzeke batinî bû, pîroz bû. Ji ber vê jî çiyayên mayîn çavnebarî lê dikirin, hesûdî lê dikirin û ji sê aliyan ve ew dorpêç kiribûn û diguvaştin ser hev. Lê dîsan jî wî serê xwe bilind kiribû û bi bînfirehî ji jor de li wan mêze dikir. Di nêrîna wî de tu hêrs, tu dilmayîn tune bû. Berovajo, di wê nêrînê de xwe

Keman dinale, keman dilûbîne. Sazbendê kal ji cîhana dor xwe, ji xerêqên rojê gişkan hilatiye û xwe berdaye nav cîhana awazan. Ji gurbûna hesîna bedena wî bûye kevan. Bi dil û can lê dixe! Ez gelekî dixwazim carekê herim St. Pêtêrbûrgê. Min bêriya şevên spî kiriye! Zanî, çawan te got Polonêz a Agînskî salên xortaniya te tîne bîra te, a min jî piraniya bîranînên min bi şevên spî ra girêdayîne. Tiştekî ecêv e, di salekê da ew şev tenê du, sê hevta didomînin, lê baştirîn bîranînên xortaniya min bi wan şe