Sadakat Güzergâhı, yakın dönem siyasal ve kültürel hayatına ilişkin kitaplarıyla bilinen akademisyen Ahmet Çiğdem’in yeni kitabı. Ahmet Çiğdem bu kitabında, 1970’lerin ortalarından başlayarak kendisini merkeze alan bir “yetişme hikâyesi” aracılığıyla modern Türk düşüncesinin ve edebiyatının bazı tanıdık simâlarına ilişkin hatıra, gözlem ve fikirlerini paylaşıyor. Peyami Safa, Cemil Meriç, Murat Belge, Şerif Mardin, İsmet Özel, Sabri F. Ülgener, Saadettin Elibol, Ali Bulaç, Fazlur Rahman, Cahit Zarifoğlu, Se

Bir İmkân Olarak Modernite, iki bakımdan Türkçe literatüre önemli bir katkı sunmaktadır. İlkin, modernitenin bir idea ve süreç olarak sosyal teori ve sosyoloji disiplinleri içerisinde nasıl kavramsallaştırıldığını incelemekte, sonra da bu edimin Weber ve Habermas’ın kişiliğinde tarihsel ve çağdaş tasvirlerinin yöneldiği uğrakları öne çıkarmaktadır. 80’li yıllardan itibaren sadece akademik söylemin değil, gündelik ve politik söylemin de başat bir teması olagelen modernite kavramının tarihsel arka planının da

Günümüzün en büyük filozof ve düşünürlerinden Jürgen Habermas’ın epistemolojiyi sosyal bir teori olarak kurma çabasından kalkarak Akıl ve Toplumun Özgürleşimi, eleştirel bir bilgi teorisinin tarihî ve sosyal temellerine uzanan bir dikkatle, Habermas’ın entelektüel birikimini, en azından ilk dönemdeki eserleriyle, borçlu olduğu Frankfurt Okulu’nun fikrî verimiyle buluşturmayı deniyor. Kitabın ayırt edici bir özelliği de, eleştirel bir bilgi teorisinin, sosyal bir teoriyle bağının vazgeçilmezliğine yönelik vu

Toplumun ne olduğuna dair soru, hâlâ tam anlamıyla cevaplanmış sayılmaz. Sosyal bilimler, toplumu bir nesne olarak kurduklarında, onu bir kere ve bütün zamanlar için verili bir “birliktelik” olarak ele almakta. Elinizdeki kitapsa, toplumun tarihselliğine ve iki alandaki büyük dönüşümle (Fransız İhtilâli- Kapitalizm) kurumsallaşan niteliğine odaklanıyor. Toplum Kavram ve Gerçeklik, sosyolojiye bir giriş denemesi olarak okunabileceği gibi, toplum kavramıyla pratik felsefesinin ilgisini kurması bakımından bu g

Ahmet Çiğdem’in Aydınlanma’nın felsefî, sosyal ve düşünsel boyutlarını, oluşumun Avrupa’da kazandığı farklılıkların altını çizerek ortaya koyduğu bu çalışma, Türkiye’de bu konudaki ilk ve öncü çalışmalardan biri olma özelliğini hâlâ korumaktadır. Aydınlanma Düşüncesi’nin bir bütün olarak tasvir edildiği kitap, muhtelif Aydınlanma deneyimlerinin nedenlerine de ışık tutmaktadır.

Taşra Epiği, Türkiye’deki düşünce hayatının temel problemlerini ortaya koyma ve bunları kavramsallaştırma bakımından önemli bir girişimi temsil eder. Bu girişim, düşünce tarihiyle, toplumsal özgüllük iddialarının arasındaki ilişkinin politik sonuçlarının altını çizer; “yerlilik” ve “millîlik” iddialarının paylaştığı “ethos”u eleştirerek vurgular. Bir türkifikasyon önelemesine tâbi tutulan “Türk İdeolojileri”nin sonuçta Türkiye’deki düşünsel sefâletin görünürlüğü esasındaki sınırlılıklarını belirler.

Kitap, Türkiye ve dünyanın gerçekliğini, bu gerçekliğin yorumlanma biçim ve sonuçlarını, din, ideoloji, kültür ve politika üzerinden tartışmakta; yeni bir özne tasavvuruna (planaryal özne) dayanarak, ancak etik ve politik mucizelerin katkısıyla varolanın değişebileceğini, fakat bu değişimin bir kere ve bütün zamanlar için garantiye alınamayacağını ve sadece daha iyi bir dünya için mücadele edilmesinin bir gerekçesi anlamına geleceğini savunmakta. Ve bir mucizeyi gerçek kılan, başka bir suretle de olsa tek

Aydınlanma Felsefesi gerçekten 'karmaşık' bir konu, çünkü bu felsefeyi oluşturanlar ayrı dilleri konuşan, ayrı felsefî gelenekleri ve toplumsal formasyonları olan insanlar; net, çünkü Aydınlanma Felsefesi, felsefe ve düşünce tarihinde ilk kez felsefe dışından ölçütler ve kavramlar getirilerek, deyim yerindeyse felsefeye pratik bir müdahalede bulunarak oluşturulmuş bir birikimi ifade ediyor." Aydınlanma, genel itibarıyla "tek bir kafanın" ürünüymüş gibi algılanır. Ancak, bir eğilim olarak aydınlanma çeşitli

Türkleştirme ameliyesi, eklemlendiği her ideolojik yönlenimin tarihselliğinde verili bulunan pozitif işlevi ortadan kaldırıyor ve gerçeğinin sadece kötü bir kopyası olarak varkalmasını sağlıyor. İkincisi de, bu millileştirme' çabasının sonucunda ortaya çıkan ürün', hem kastedilen millî oluşa hem de millileştirilen ögeye uzak kalıp, sadece adıyla varolabildiğinden Türkiye'deki hegemonik bütünün takviyesine katkıda bulunuyor... ... böylece liberalizmden muhafazakârlığa, sosyalizmden milliyetçiliğe bütün ideol

Eğer AKP, insanların, üstelik çoğuncası ezilen ve paysız insanların üzerinde, başka bütün seçeneklere kendilerini kapatacak bir hegemonya kurabilmişse, bir kenardan bu hegemonyayı hayranlıkla seyretmek yahut hasetle gözlerini öte yana çevirmek yerine başka bir alternatif tahayyül etmek gerekmez mi? Ahmet Çiğdem, AKP iktidarı üzerine, AKP devri Türkiyesi üzerine bir açıklama ve tartışma çerçevesi sunuyor. AKP iktidarını yaratan bütün şartların 'sosyolojisi', iktidarını sürdürmesini de sağlamaktadır Çiğdem'e

Çoğunlukla yüzeysel yaklaşımların, neredeyse kutsallaştırıcı tavırların loşluğunda değerlendirilen Aydınlanma felsefesi üzerine, derinleştirici soruların izini süren kısa ama yoğun bir çalışma, Aydınlanma Düşüncesi... Oluşumu ve sonuçları üzerinden, çok yönlü karakteriyle, temel esaslarıyla, toplumsal temelleriyle Aydınlanma felsefesi. Özgül bağlamları içinde Fransız, Alman, İngiliz (ve İskoç) deneyimleri... Ahmet Çiğdemden, hem konu üzerine temel bilgileri özetleyen hem de eleştirel nitelik taşıyan bir elk

Türkiye'nin özel bir dönemini oluşturduğunu söyleyebileceğimiz son otuz yıllık yakın dönem tarihinin etrafında döndüğü başat kavramlar arasında şu üçünün olduğuna şüphe yok: Din, Darbe ve Demokrasi. İslâmcılık ve AKP formlarında dinsellik; 12 Eylül 1980den başlayarak süreğenleşen darbeler ve darbe teşebbüsleri; kamusal bir aydınlanmanın esas dayanağı olarak demokrasinin darlıkları ve imkânları Ahmet Çiğdem, sosyolojik bir dikkatle, bu üç kavram etrafında Türkiyenin tarihsel özel yollarına bakıyor; devlet ka

Kimi çevrelerde son yılların hakim değerlendirmesi, modernliğin bittiği yönünde. Ancak modernizmi savunan bir karşı cephe de var. Ahmet Çiğdemin kitabı, Alman modernleşmesinin kendine özgü tecrübesiyle ilgili kavramlaştırmaları -özellikle Weber ve Habermasla somutlayarak- önde tutuyor ve iki cephenin, cepheleşmenin kısırlığını aşan bir bakış açısı geliştirmeye çalışıyor. Modernliği katı bir akılcılıkla değil, aklın yoluna uygun bir mecrada verimli kılabilmenin zeminini arıyor.