Batılı erken kapitalistleşmiş ülkelerin refah düzeylerinin bozulması açısından bir kriz dönemi olan 1970’li yıllar çevresel bozulmaların da giderek daha fazla gün yüzüne çıktığı bir dönemdi. Krizin çözümü için iki seçenek bulunuyordu: Toplumsal hareketlerin dillendirdiği “piyasaya dayanmayan yaşam biçimlerine yönelmek” ya da doğayı kullanarak ekonomik büyüme ilişkisine piyasa ekonomisi içinde çözüm bulmak; ikinci seçenek tercih edildi. Bu seçenek, kalkınma yaklaşımında ekonomik büyüme dışında yiyecek, sağlı

Özellikle son elli yılda kentlerin yaşadığı değişim ve dönüşüm akıl almaz boyutlara ulaştı. Bu süreç içinde kentler insani ölçeklerin ötesinde büyümeye devam ederken, "dönüştürüldü", "tektipleştirildi", "ayrıştırıldı". Sonuç, kentte yaşayan geniş kitleler için giderek artan boyutlarda yoksulluk, yoksunluk ve sosyal adaletsizlik oldu. Artık kentlerin bizim için özgürlük mekanları mı, yoksa baskılar ve zorlukların mekanları mı olduğu şüphesiz tartışılır... Böyle bir dönemde kent üzerine düşünmek her zamank

Kamu yönetiminin işleyişi açısından merkezin konumu başat gibi görünse de yerelin varlığı, gerek zaman boyutunda gündelik hayatın gerekse de mekan boyutunda insanın ve vatandaşın konumunda temel zemini teşkil eder. Özellikle 1970'li yıllardan beri devletin belirleyiciliğinden çıktığı ifade edilen siyasal ve iktisadi yaşamın adem-i merkezileşme başlığı adı altında yerel yönetimlere kaydığı ya da kayması gerektiğini var sayarken; pratikte hem siyasal yaşamın hem de üretim ve bölüşüm ilişkilerinin kentlerde

Türkiye’nin 1980 sonrasında dünya kapitalist sistemiyle hızlı bir şekilde bütünleşmeye yönelmesi, her alanda yeni-liberal Politikaların uygulanmasını kaçınılmaz kılmıştır. Yeni-liberalizm, 2000’li yıllarla birlikte kentsel politikalar üzerinde de egemen anlayış haline gelmiştir. Kentsel dönüşüm uygulamaları, yeni- liberal politikaların kent mekânındaki egemenliğinin en açık şekilde gözlemlendiği alanlar olmuştur. Bu uygulamalar sonucunda, oluşan kentsel rantın eşit ve adil olmayan biçimde dağıtıldığ

Çağımızda, katılımcı demokrasi yaklaşımının öne çıkması sonucunda dünyayı etkisi altına alan siyasal düşünce, katılıma dayanan bir siyasal kültür haline dönüşmektedir. Katılımcı demokrasi yaklaşımıyla birlikte önem kazanan ve çok aktörlü yönetim biçimi olarak özetlenebilecek olan "yönetişim" anlayışı da, temsili demokrasinin yetersizliklerini ve bazı olumsuzluklarını aşmak amacını taşımaktadır. Katılımcı yönetim anlayışının bir diğer işlevi de, halkın kendilerini yönetenlerden kopmasının önüne geçilme

Ankara'nın milattan önce 8. yüzyılda Frigya Kralı Kordios tarafından kurulduğu sanılmaktadır. Türkiye'nin en eski kentlerinden biridir. Kurulduğundan bu yana sürekli yerleşme alanı olan Ankara'nın, tarih içinde adından çok fazla değişikliğe uğramadığı bilinmektedir. Anküra, Ankira, Angora gibi birbirine çok yakın isimlerden sonra, Osmanlı İmparatorluğundan bu yana resmen Ankara ismi kullanılmaya başlamıştır. Bu çalışma, ankara'nın bazı temel sorunlarını ortaya koyarak bunlar üzerinde tartışmak ve bazı öneri