“Sensin hiçliğe simge ama sisin gezinir” “Alıştırır usulca yokluğuna varlığın” Fentli fincan fal açar: yasını bana yasla Ak dizdirdik yazını, al duvak öksüz mısra “Kan kurganı gelincik! gelinlikti sakızdan Yoncalıkta sagu yok, yel doğurduk biz sana” Gülüşü gülgillerden, ırım tozu böğürtlen Uykusunu alsın da, tüter, şakır birazdan Evecen, rezil temren… çıvmamış… ivmelenmiş Kefen demiş ketene, ne pis ağzı toprağın!

"İskemleleri içeriye taşıyorum. Bir ağlama sesi geliyor yukarıdan. Kontrplak kapıyı yarım kapatmışlar. Sokağa açılan küçük kapı da aralık. Müzeyyen Hanım'ın acayip pabuçları duruyor merdivenin başında. Onun ağladığını düşünüyorum önce; her gelişinde mutlaka ağlar çünkü, gelininden söz açıldıysa. Sonra bakıyorum: ağlayan annem. Elinde bir kâğıt var."

Mehmet Mümtaz Tuzcu’nun pek çok bakımdan şiir sayılabilecek, deneme kitabı Sürçmeler’de tek tümceden çok tümceli metinlere kadar çok esnek, çok kapsamlı bir düzyazıyla karşı karşıyayız. “Zengin bir yara koleksiyonudur her şairin yaşamı!” derken, gövdesini topluluğa siper ederek zedelenişini sezdiriyor. “Kişi sanatta ancak kendisine eziyet ederek içten olabilir,” derken, yaşamın, tam tersine, zorlamasız, boyunduruksuz olursa serpilip yüceleceğini düşündürüyor. Bütün sanatların ilk ve asıl konusunun insan o

Çağdaş şiirimizin sıkı şairlerinden Mehmet Mümtaz Tuzcu, Heterotopya Yayınları'ndan çıkan yeni şiir kitabı 'Keşifbaz'da bir tür anlatı-şiire soyunmuş. Önceki şiirlerinden farklı bir biçeme yönelen şair, anlatının alanında gezinirken anlatının olanaklarını da zorlamayı hiç ihmal etmiyor. Sert seslerin hakim olduğu, tınının çetrefilleştiği ve zaman zaman hiciv ögelerinin ağır bastığı 'Keşifbaz', bakir ve ücra sözcüklerden kendi anlatısını yaratıyor. Kitabın dili Tuzcu okurunun alışık olduğu dilin ötesine geçm

Çağdaş şiirimizin usta şairlerinden Mehmet Mümtaz Tuzcu yeni kitabı 'Dönüşsüzün Selinde' ile dilin ücra yolculuğunu bir kez daha önümüze seriyor. Gerek seçtiği sözcüklerin ıssız derinliği gerekse de seslerin eşsiz sertliği kitabın otantik üslubunu kuran öğeler olarak karşımızda duruyor. Seslerin dissonansı ve ironinin inceliği benzersiz imgelerle birleşince, bilinmezin ve yaşamın sırlarını sökme ve onları kabullenme arasında titreşen bir vicdan-kitap çıkıyor ortaya. 'Dönüşsüzün Selinde' şairin sekizinci şii

Bir avuç katranla yapışmışız bu kente Bir garip rengi var umutsuzluğumuzun Kentin uğultusunu delen, "kan oburu bulvarlardan" yükselen gür bir ses: Mehmet Mümtaz Tuzcu. Büyük kentin acı özsuyunu, üzerine şiddet ve nefret bulutu çöken büyükkent insanını çığlık çığlığa anlatıyor: kentin kuytularında boy vermeye çalışan filizleri dillendiriyor. Kent, "yaldıza çizilmiş siyah bir yazı" Tuzcu'nun şiirlerinde. Mehmet Mümtaz Tuzcu, daha önce yayımlanmış olan Yalan Yazın Yelleri, Bulvar Resimleri ve Sevda Adıyla ad