Doğduğum günü hatırlıyorumDelirmiş bu mendebur - gülme!Hücrelerimle konuşmaya başladım ağlar ağlamazÖlüm, dediler, hoş geldinYan odada muşamba önlüklü teknisyenMermer yatak, kadavradaki ilaçlı özenGözü fotoğraflanıyor: posterior planProtezleri ayrık, ruhu 3756 protokol no'lu şişeye tıkışıkSol eli kesik ve çocukları esirgeyen bir örgüte bağışlanmış külleriTeslim tutanağı yerde - çiğnenmiş kazayla43 numara izle mühürlü sırtındanTanrı kurumsal, tanrı uzak(...)

Ogün Kaymak metaforik kurguyu esas olarak sözcük düzeyinde değil, şiir cümlesi düzeyinde kullanır. Böylece lirik hazzın negatifine ulaşır; retorikten tümüyle uzaklaşır. Anlamlandırma süreci yatayda da dikey ölçüsünde çalışır, çünkü yüzey yapıda işler uzamıştır: Sözcüğe değil, sözcelemeye dayalı bir alımlama estetiğinde okur daha etkindir. Zaten şairin büyük ölçüde entelektüel dolayımda sorunlaştırdığı varlık bilinci yeterince belalı bir alandır; metinler arası okumayı çağırır. Sert kırıklarla ilerleyen anla

Ogün Kaymak şiirinde poetik zeminin kristalleştiği son 3 kitap, işte doğru yazdım adını ile birlikte düşünsel bir kadraja yerleşiyor. Bu kadraj Muğlaklık Etiği'ne koşulludur; Simone de Beauvoir'un erkek bilincini kendi olmak ile olmamak arasına gerili bir muğlaklık olarak işaretlerken geliştirdiği bu kavram, Ogün Kaymak şiirine en başından itibaren ışık düşürür. Nitekim süreç içinde kelime, sözcelem ve şiir cümlesi düzeyinde yapılanan imge örgüsü, bir dip akıntı olarak Dil'in Var-olanla ilişkisindeki çares

Birazdan temmuzun yarısını gördüm. Öylece yola çıkılırsa bir şehrin eski sırtından, düze çıkılsın derdim. Kırık abecesiyle patikanın, yayan geçilen asır. Göğün üzgün boşluğuna bakakalmış, çalıları takmış adımlarına. Geceye, aya, Z harfinin katıksız duruşuna dua etmişim kuşkusuz oracıkta huşuyla.

Ogün Kaymak şirinde dil, sözdizim ( syntax) düzeyinde maddileşir; bunun için, metaforik yapılanma başta olmak üzere imge örgüsü, sözcük seçimi ve ses yerleşik olandan ayrılır, okurun beklentisini sarsarak ilerler. Ancak anlam (semantic) düzeyindeki ustaca bireşim, dilsel sınırda süren bu gerilimi emer; şiirin vaat ettiği estetik haz da burada yoğunlaşır. Bu şiirin yerleşik eleştiriyi de, ortalama okuru da zora soktuğu açıktır ve şaire eşlik eden bir yaratıcı okumayı ön gerektirir. Varlığın Evi olan Dil, b

Her Şey Dün Oldu, Ogün Kaymak'ın olgunluk döneminin ürünü. İnsanın karanlık, şaşırtıcı, tuhaf yanlarına, söze zor dökülen özelliklerine tutuyor projektörünü. Karşıdaki insanı anlamak üzerinden kendi bilincine yönelen bir duyarlıkla kuruyor şiir dünyasını. İçrek olanı sıradan bir şeymiş gibi, insanın eylemleriyle gösteren tutumu bu şiirin en belirgin yanı. Alışılmamışı, şaşırtıcı olanı ortaya çıkarmaya çalışan bir görüntüler dünyası içinden söylüyor sözünü. Mekanı, varlığı bu görüntüler dünyasından kavrıyor,