Çoğumuz kafadan çatlağız ve gerçekten tamire ihtiyacımız var. İnançlarımızı kutsallaştırırken başkalarına aynı anlayışı beslemeyişimiz bunun kanıtıdır. Hangimizin doğruya ulaştığını ve inandığını kim bilebilir ki! Dokunulmazlığa büründürdüğümüz inançlarımız ve ritüellerine karşı başkalarına acınacak bir düşünceye sürükleniriz. Belki de en çok “merhamete” ihtiyacımız olduğunun farkında olmadan küçümser ev çatık kaşlarla daha da ötesi öfkeyle nefrete dönüşen bir acınacak durumda olduğumuzun farkına varmadan a

Yabancılar birbirine benziyordu. Kadınlarla erkekleri ayırt etmek o kadar zordu ki!… Konuşmaları, gülmeleri, sevinçleri, öfkeleri, kızgınlıkları ile benzeşmişlerdi. Çok ilginç değil mi? Ben farklılıkları ararken düşleriyle, hayalleriyle benzeşen insanların arasına düşmüştüm. Onlara benzemekten ürktüm. Kaybolmuşken, yeni bir kayboluşu göze alacak gücüm yoktu. Hayal kırıklığına uğrarken senin gülümsemen ‘o yabancılar, sana yabancıdır’ sözlerin kulaklarımda çınladı. Nereden, nasıl bildiğini sorma gereği duymad

Sözcükler yalan söylemez, siz yalanları yazmadıkça. Sözcüklerin; berrak, yalın, alımlı, kibar, naif bir özelliği vardır, siz onları zihninizle, dilinizle kirletmedikçe… Dilinizdeki her sözcük damla damla akar okyanusun derinliğine, maviliğine karışırken kirlerinden arınır, canlanır yeniden doğar, döner size sabırla… Edebiyat o maviliği, duruluğu ruhunuzun derinliklerine taşır, damarlarınızda dolaştırır. Öyle anlar var ki ayrılığın ebediyetinin saklı olduğunu sanırsınız. Edebiyat o derinliklere dalar, gizem

O ses hayır o kadar da güçsüz değilsin diye isyan ediyor. Korkuya kapılıyorum karanlık, sessizlik, yalnızlık ve güçsüzlük… Karanlıkta etrafıma bakınıyorum ve tutunacak bir şeyler arıyorum. Böyle zamanlarda sadece kendi desteğime güveniyorum. İki kolumla sıkıca sarılıyorum omuzlarıma...Boşluktayım. Gecenin sessizliğinde, gecenin yalnızlığında, gecenin karanlığında bir başka dünyadayım. Defalarca kontrol ettiğim kilitli kapılarının, sıkıca çektiğim perdelerinin duvarları arasına kendimi hapsettiğim evimde d

Söz insanla başlar ve sürer. Zaman onu kesintiye uğratsa da her yeni söz eskinin rahminden doğar, gelişir ve yükselir. Zamanı zincirleseniz de sözün akışını kesemezsiniz. Bu kültür mirası harabelerin, yıkıntıların altında kalsa da asırlar sonra bir şekilde ortaya çıkar. İnsan ruhunu besleyen bu sözler bazen kutsal kitaplara, bazen çilekeş seyyahlara, bazen umutlu yazarlara ilham kaynağı olur.İnsanın köleleştirilmesi sözün köleleştirilmesiyle başlıyor. Sözün gücü her güçten daha derin ve kalıcıdır. Harabeye

Masallara dönüşen hamasi nutukların tekrarıyla tarihe yaptığım her yolculuk sonrasında yüreğim daralıyor. Timsah gözyaşları döktükleri her canın ardından iktidar sahiplerine karşı sadece acıyorum. ?nsani olmanın umutları tükeniyor. Bize bırakılan mirasın kırıntıları içerisinde insani değerleri arıyorum, boşuna.

Yaşam bir yolculuktur. Uzun veya kısa. Verimli, yararlı, sağlıklı, anlamlı, coşkulu geçen anlar veya yıllar olduğu gibi bitkin, yorgun, çekilmez, hüzünlü, fırtınalı, acılı günleri de yaşarız. Birlikte veya ayrı Anlamın sağladığı çoğalma bize azim ve istek verir. Bilinçli seçimlerimiz bizi yüreklendirir. Çünkü sonuçlarına katlanmasını biliriz. Suçlayıcılar veya suçlanacaklar aramayız. Ancak sonuçları bazen bizleri krizlere sürükleyebilir. O zaman yalnızlığımızı ve yükümüzün ağırlığını daha iyi anlarız. Labir