Çok geçmeden sıcak yüreğine. Rastladım iyi ki/ ve o ışıklı gülüşüne. Çünkü sözcüklere dokunuşunda rastladım. Sorumun yanıtına. Alfabeyi söker gibi söktüm sonra. Başka türlü bir yaşamın da olabileceğini. (Tanıtım Bülteninden)

Ona kendim bir ad verdim: Lirbah! Onun adını denizler, gökler, karalar bu adla bilir. Çünkü ona her seslenişimde bu adla seslenirdim. Lirbah! Lirbah... Lirbah'ın ne anlama geldiğini bilmiyorum aslında. Uydurduğum bir şey olmalı! Her nedense bu ad, duyarlıklarımda lirik bir ses, bilge bir yüz ve masallardan çıkıp gelen kız anlamlarına gelen eski bir zaman lekesi gibi durur. Öyle de kalsın isterim açıkçası. Ne zaman bir şiir, bir öykü büyütsem Lirbah'a doğru uçururum. Bir zamanlar ellerime bıraktığı sıcaklık