Alevlerin yalımları göklere yakarırcasına kollarını da açarak semaha duruyor, dökülen belki milyarlarca kar zerreciği, sağıldıkları bulutlardan rüzgârın sersemleştirici darbeleriyle yamulup sağa sola savruluyorlardı. Sessiz kanatlı, minik kar taneleri birbirlerini andıran gövdecikleriyle, zar zor ayırt edildikleri diyarlardan her şeyi kendine benzeten, belki de eritip bir balçığa hapseden topraklara dökülüyorlardı. Misafir edileceklerini umdukları yerlerde gönüllerince kalamasalar da kulaktan kulağa fısılda

İnsan kimdi, neye benzerdi? Tepesi attığında ayıyı andırıp anlaşılmaz naralar atabiliyordu. Aslında dağdan, taştan kopup sabit köyler inşa etikten sonra bozulmuştu. Güneşi, ayı sihirle kutsayan insan göksel bir tanrıya bağlandıktan sonra sevgisini paylaşamadığından mı bunca cinayet işliyordu? İnsan kimdi ve nasıl insanlaşmıştı? Günahlarından, kirlerinden arındırılmış birine insan denebilir miydi? Tilki başını boşlukta birkaç kez salladı. Günahlarından, kirlerinden arındırılmış birine “İnsan denemezdi!” İnsa

Kirişler, kahverengi tonunu yitiren masalar, sıvaları dökülen duvarlar, merhametsiz zamanın kurutup döktüğü, mazinin ihtişamını fısıldayan alçılar, lisanlarınca yıkımın sadece insanlara mahsus olmadığını haykırıyorlardı.

Şiir, kendi kendini bambaşka şiirlerden doğuruyor, bazen genetiği bozulduğu halde. Şiiri ilkin hangi kelimeler, acılar, ayrılıklar ya da sevinçler doğurdu bilinmez. Bir yetim midir, yoksa insanlık tarihinin gayri meşru bir çocuğu mudur şiir? Şiir gezegeninin faillerini, ilklerini tanımasak da son kuşak meyvelerini, insanlığın çürüyen dişlerine inat tadımlamaya çabalıyoruz. Şiir gezegenindeki yolculuklarda başımız döner, halsiz düşer miyiz bilmem. Ne olursa olsun kemerleri takmanın tam zamanı. Ya hepten düş

Bilinçaltının derin dehlizleri, bireysel ve toplumsal çalkantılar, felsefe, mitoloji, rüya, aşk Her şey; ama her şey kendini insan denen öznede görünür hale getirmiş ve insan birçok eylemin, olgunun hareket noktası olarak görülmeye başlanmıştı. İnsanın, toplumun, tarihin doğasına, tabiatın dengelerine aykırı her göç, beraberinde tarifi imkânsız acılar bırakır. Yağan kar, bırakın bizleri üşütmeyi, bütün şefkati ile sımsıcak bir yorgan gibi sarıp sarmalıyor bizleri Psikiyatrist Sefkanın türlü h