Şiirden saklamışlar ölümü Ölümü de zamandan Ve en son… Ayrılıktan sevgiyi saklamışlar Ölmesin Dize olup Zamanda ve Şiirde Yaşasın diye

Ardından, yorgun bir günün Gece elbisesini giymiş yine akşam Kandillerin seğiren gölgesinde Zeytin karası kokar güz serinliği Bir meyhane Kırık göçler diyarından Bir kaç yıldız uykusunu yitirmiş Ve bir de ay Anka kuşu ile sohbette Kıvranır an Yaşlı bir kemanın usunda Özlem ağıtları yakılır Akar sessizce Ay Eriyen namelerin Tanrısal tınısında Çatık kaşlar altında Göz göze gelir duygular Hasret dolaşır, masaları tek tek Gitmez, kovulsa da anılar Bekler pusuda, puslu camların ardında Bu gece Sevdanın karası