10 Temmuz 1971 gecesinden beri yaşım yok. Ne ihtiyarladım ne gençleştim. Yaşımı yitirdim. Artık yüzümden okunmuyor. Gerçek şu ki, var olmadığım için kendime bir yüz veremiyorum. Hiçliğin yanı başında durdum kaldım, orada zaman yok, rüzgâra kapılmış, hafif bir meltemin dalgalandırdığı beyaz çarşaftan oluşan o uçsuz bucaksız sahile bırakılmış, bağrına sığınan yıldızların, görüntülerin, çocukluk düşlerinin boşaltıldığı gökyüzüne savrulmuş, zamanın içindeki her şey yok olmuş, Tanrı bile. Fas Kralı'na yöne

Kum Çocuk, yedi kız çocuğundan sonra sekizinci çocuğu da kız olunca yaşadığı toplumun geleneksel din ve ahlak anlayışı uyarınca bir erkek evlada sahip olması gerektiğini düşünen bir babanın ve Zehra/Ahmed’in hikâyesini anlatıyor. Kız olduğu gizlenerek erkek kimliğiyle yetiştirilen, babasının kendisine çizdiği yazgıdan ayrılamayan, bu kimliği kabullenen, hatta hastalıklı kuzeni Fatima ile evlenen Zehra/Ahmed, içine sıkıştırıldığı cinsiyet ve kimlikle yaşar. Babasının ve arkasından Fatima’nın ölümü Ahmed’in k

Napoli'de, Yoksullar Hanı'ndayız; bir muktedirin, yaptığı yolsuzlukların kefareti için düşkünler adına inşa ettirdiği yerde... Çocuklarını büyüttükten sonra öğretmen eşiyle tekdüze bir hayat sürdüren Faslı bir üniversite profesörü, Napoli belediyesinin bir yazı yarışmasını kazanınca şehir hakkında bir kitap yazmak amacıyla İtalya'ya gelir. Daha ilk günden adeta çekildiği kentin belleği Yoksullar Hanı'nda tanıştığı, bir umacıyı andıran gizemli İhtiyar'la aralarında Binbir Gece Masalları'nı andıran bir öykü a

Goncourt Ödülü sahibi Fas asıllı Fransız yazar Tahar Ben Jelloun hepimize çok tanıdık gelecek, dokunaklı bir hikâyeyi, bir oğulun annesini ölümün gölgesi altında tanımasını duygululuğa kaçmadan anlatıyor. Çoktan kaybolmuş bir zamanın anılarını yakalıyor, annesinin son demlerinde ona anlattıklarından yola çıkarak hiç denecek kadar az tanıdığı bir hayatın romanını yazıyor. Hafızanın boşluklarından sızan, zor geçmiş bir hayatın izleri, Fez'in daracık sokaklarında, kentin tarihi çarşısında, yaşanan mutluluklar

Fasın çöllerinden Marakeş pazarına gelen gizemli bir yolcu, masalcıların arasında kendi öyküsünü anlatmaya başlar: Kadir Gecesinde ölüm döşeğindeki babası, erkek gibi yetiştirilmiş Zehraya aslında bir kadın olduğunu söyleyince Zehra trajediyle masal arasında gidip gelerek kadınlığı, erkekleri ve Kuzey Afrikanın tozlu yaşamını yeni baştan öğrenecektir. Zehranın, Kuzey Afrikanın egzotik atmosferinde, hayallerle rüyaların birbirine karıştığı şiirsel bir itiraf gibi sunulan hikâyesi, yazarı Tahar Ben Jellouna 1

Fransızların "ikiyüzlülüğüne" sırtını dönmüş ve kendini Kara Panterler'in, Zengakurenler'in ve Filistinlilerin haklı mücadelelerine adamış bir yazar, bir anarşist, bir hırsız, bir eşcinsel, Sartre'ın deyimiyle bir "aziz", bir asi, bembeyaz bir zenci Jean Genet... Goncourt ödüllü Faslı yazar Tahar Ben Jelloun, çerçevesini tüm ilişkilerinde olduğu gibi Genet'nin belirlediği keyifli ancak zor bir dostluğu anlatıyor. Alışkanlıkları, politik duruşu, ihanete bakışı, dostluk tanımı, edebiyat anlayışı, huysuzlukla

Fas'ın Tanca şehrinde, âşıkların, turistlerin ve entelektüellerin müdavimi olduğu denize nazır ünlü Hafa Kahvesi. Taraçalardaki masalarda naneli çaylarını yudumlayan gençlerin arasında tanıdık bir sima, Jean Genet, tüm ekşiliği ve enerjisiyle siyah tarafta hayata diklenmekte. Heykeltıraş Giacometti'nin elinden çıkmışçasına zarif, Samuel Beckett, bu hayali karşılaşmanın beyaz tarafında. Godot'yu beklercesine hayali bir metin... Uzun yıllar Genet'yle dostluğunu sürdürmüş, Goncourt ödüllü yazar Tahar Ben Jell

Efsunlu Aşklar, aşk, dostluk ve ihanet olan ve çoğu ilk kez yayınlanan on sekiz öyküden oluşuyor. Goncourt ödülü sahibi Faslı yazar Tahar Ben Jelloun, bu kitapta kadınların, yaralanmış ya da kafası karışmış erkeklerin, çılgın aşkların hikâyelerini anlatıyor. Kimi zaman yaşanmış olaylardan esinlendiği, aşkın zevklerini, fırtınalarını, müslüman kadınların acılarını ve bunları erkeklere ödetme yöntemlerini, erkeklerin dostluk kültünü, ihanetin ıstıraplarını ve gelenekle çağdaşlık arasında sıkışıp kalan günümüz

Tanca´da odasında yapayalnız bir yaşlı adam. Sessizlik ve rüzgara tutsak olmuş bir gün. Ev nemli, duvarlar çatlak. Yaşlı adam arkadaşlarına telefon etmek ister, ama arkadaşları ölmüştür. Canı kadın çeker, ama çevresindeki tek kadın evin hizmetçisidir, üstelik çirkindir. Eskiden olduğu gibi eline makası alıp giysi biçmek ister, ama eli titremektedir. Doktorun kendisine verdiği bütün ilaçları tuvalete atıp sifonu çeker. Teslim olmamalıdır. Karşı koyar. O zaman anılar sökün eder: Yüzler, sesler, eski komşuları

Öykünün dekorunda somut bir roman kahramanı buluruz: 50´li yıllarda Fas´ta yaşayan güzeller güzeli bir kız, geleneklerine bağlı Müslüman toplumlarda kadınlara yönelik yasaklar ve baskılara başkaldırıyor ve saldırıya uğradığı erkeklerden intikam alıyor. Ama Tahar Ben Jelloun bizi bir masal dünyasına götürüyor: zaman durmuş, gerçekle düş, yaşamla ölüm arasında hiçbir sınır yok. Zina, her öyküde farklı bir ad, farklı bir kimlikle karşımıza çıkıyor ve ağına düşen erkekleri, zayıflıklarını, korkaklıklarını ve

Devenin Söylediği, Tahar Ben Jelloun´un ilk şiir kitaplarından biri olmasına karşılık, dünyaya bakışının, tema ve konularının bir aynası gibidir. Bütün şiirlerine egemen olan buruk tat, Arap insanının çileli yaşamı bu uzun şiirde lirik bir anlatımla yansıtılır. Tahar Ben Jelloun, kitabında, özelde Filistin halkını konu ederken genellemeye giderek, Arap halkını da gündeme getirir. Bir yandan Nietzsche´ye, öte yandan Nazım Hikmet´e ve İslam kültürüne göndermeler yapması, şairin kültür bileşimini göstermesi aç

Kız çocuğu 12 yaşında, bir resim dehası olarak kabul ediliyor, büyük bir holdingin tek varisi... Kahramanımız, bir gemi yolculuğu boyunca bu çocuğun refakatçiliğini yapacaktır; para karşılığında tabii. Gemi hareket eder, “iş”le beraber gerilim ve oyun da başlar. Üstelik oyuna hesapta olmayan aktörler de katılır. Refakatçi, yolculuk eşliğinde böyle bir psikolojik gerilimi ve oyunu, okuru da oyuna katarak -ama bunaltmayarak- kurcalayan, deşen bir roman. Ama asıl yolculuk ileriye doğru değil iç’e, derin’e doğr