Selim İleri'nin önsözü, Serdar Soydan'ın titizlikle hazırladığı kronolojik biyografisiyle İki insanın birbirini sevmesi mümkün müdür? Yoksa kendine tapan kadın Sârâ'nın dediği gibi insan kendisinden başkasını sevemez mi? Suat Derviş'in Gece Postası gazetesinde 1947 yılında tefrika ettirdiği ve büyük ilgi gören Kendine Tapan Kadın ilk kez kitap olarak okurla buluşuyor. Fosforlu Cevriye'den hemen önce kaleme alınan Kendine Tapan Kadın, sınıf çatışmasını, insani hırsların ve çıkarların toplumda açtığı büyük

Çimen Günay Erkol'un önsözü, Serdar Soydan'ın titizlikle hazırladığı kronolojik biyografisiyle Suat Derviş, her bir karakterin trajediye dönmüş hayatını çarpıcı ve apaçık bir dille anlatıyor. İstanbul'un Bir Gecesi sıradan bir gecenin farklı sınıftan insanlarca nasıl yaşandığını, bir yanda tek sefer giyeceği bir elbiseye servet ödeyen kaymak tabakadan bir kadınla, diğer yanda oğluna kan parası bulmak için bedenini satan veremli bir anneyi anlatıyor. Sadelikten ve akıcılıktan vazgeçmeyen Derviş "edebiyat

Menekşe Toprak'ın önsözü, Serdar Soydan'ın titizlikle hazırladığı kronolojik biyografisiyle Bir dokuma fabrikasında sömürülen, bütün hakları gasp edilmiş bir avuç insanın hayatının anlatıldığı roman toplumcu gerçekçi çizgide yayımlanan ilk kitaplardan. Bu Roman Olan Şeylerin Romanıdır, Tan gazetesinde 1937 yılında tefrika edilmeye başlandığında toplumcu gerçekçi roman popüler bir tür değildi. Hatta köy ve taşranın dışına çıkıp şehir hayatını, kenar mahalleleri, fabrikaları anlatan roman yok denecek kadar

Ayşegül Utku Günaydın'ın önsözü, Serdar Soydan'ın titizlikle hazırladığı kronolojik biyografisiyle Suat Derviş, gerçek sevginin önemini ve sevgisizliğin insan ve toplumu ne hale getirdiğini tüm gerçekliğiyle anlatıyor. 1923 yılında Kütüphane-i Sudi Neşriyatı tarafından basılan Hiçbiri, insani ilişkilerin, yalnızlığın, hayal kırıklıklarının ortaya çıkardığı ruh hallerini derinlemesine tahlil ederek karakterlerini kuruyor. Ablası Hamiyet Derviş'le olan ilişkilerinden de beslenen romanda Suat Derviş, yer ye

Tefrikalarda kalmış yüzlerce yazısı arasından titizlikle seçilen metinlerde ilk kez Suat Derviş kendi hayatını anlatıyor. Refah içinde başlayan bir hayatın değişimi, ailenin bilinmeyen tarihçesi, saklanan sırlar ve unutturulmaya çalışılan gerçekler... Gazete yahut dergi ciltleri arasında, birbirine, bir bütün olmaya belki de hasret metinler nihayet yan yana. 1939'da Son Posta'da tefrika edildiği günden bugüne hiçbir kaynakta adı geçmeyen Berlin hatıratından Sovyetler yazılarına, iki-üç sefer niyetlenip anca

Atilla Dorsay'ın önsözüyle... Bir gece kadınına, bir karanlık kızına bundan daha güzel ve onu daha iyi vasıflandıran bir sıfat bulmaya imkân mı vardı! Güzelliği kadar, ismi de kaldırımlarda meşhurdu. Güzelliği dillere destan, yeri geldiğinde mangalda kül bırakmayan, gökyüzündeki yıldızlardan düştüğüne inanacak kadar saf bir fahişe Fosforlu. İstanbul'un her sokağını, karakollarını bilen Cevriye'nin karşısına hiç tanımadığı bir adam çıkar. Hayatında kimse Cevriye'ye, hastalığında kendisine bakan, itina eden

Kavuşamayan aşıklardan geleneksel aileye, mezarından kalkıp gelenlerden ölü gibi yaşayanlara uzanan çok sesli, çok renkli öyküleri kulağımıza fısıldıyor Suat Derviş. Bağırmadan, acele etmeden anlattıkları bazen korkudan tüylerimizi ürpertirken bazen heyecanlı bir oyunun içine çekiyor. Dinamik ama sakin anlatımıyla kendine has bir dil yaratan öncü yazar Derviş'in on üç öyküden oluşan kitabı 1923 Osmanlı Türkçesi basımından sonra ilk kez Latin alfabesiyle Türkçede okurla buluşuyor "Onu nasıl sevdiğimi, nede

İlk olarak 1923'te yayımlanan Behire'nin Talipleri, Suat Derviş'in erken dönemine ait öykülerden oluşuyor. Mehmet Rauf'un o yıllarda gelecek vaat eden bir isim olarak selamladığı Derviş, gerek kitaba ismini veren öyküde, gerekse ?İstanbul Hanımları Niçin Dedikoduya Sebep Olurlar?" öyküsünde, dönemin toplumsal dokusunu oluşturan farklı bireylerin dünyalarına, evlilik kurumuna, sosyal yaşantıda ekonomik gücün koyduğu sınırlara dair güçlü gözlemlerde bulunuyor ve bunları yer yer dozunda bir mizah eşliğinde sun

Toplumcu gerçekçi romanlarıyla daha yakından tanıdığımız Suat Derviş, bu kez gençlik dönemine ait melankolik bir aşk hikâyesiyle karşımızda. Yurtdışına kadar uzanan bu hikâyenin kahramanları, kendi önyargılarının, çaresizliklerinin, kendilerine dair bilgilerinin ve bilgisizliklerinin kurbanı olarak karanlık bir dünyada sürükleniyorlar. Kendi döneminde çok daha geniş bir okuyucu çevresine seslenme isteğiyle kaleme alınan Gönül Gibi, daha sonraları Fosforlu Cevriye'yi yazacak olan Suat Derviş'in romancılığı

İthaki Yayınları, Suat Derviş'in tüm eserlerini okurlarla buluşturmaya devam ediyor. Bugünün okurlarını da etkileyecek bir aşk romanı olan Çılgın Gibi'de Suat Derviş'in bir başka unutulmaz kahramanı Celile sahne alıyor. Geçmişin farklı dünyasına değişmeyen duyguların eşlik ettiği Çılgın Gibi'nin, Türk romanının önemli örnekleri arasında kalıcı bir yer edineceğine inanıyoruz... Suat Derviş, bence önemli bir romancımız. Siyasî görüşleri dolayısıyla hem epey eziyet çekmiş, hem de unutturulmak istenmiş. İl

Bizi çirkinleştiren veya utandıran şeyleri düşünmemek en hayırlısı değil miydi? Perihan, Aksaray'da yetişmiş, kaba, sınıf atlama hevesi içinde olan ve bu sınıf atlama çabasını eşi Nuri ile para üzerinden gerçekleştiren bir kadındır. Nuri ise saraylı bir aileden gelen, Perihan'ın kontrolünde yaşayan, hiçbir şeye ses çıkarmayan, her türlü ahlaksız davranışı bile kabul eden bir adamdır. Perihan bu yolda her türlü davranışı mübah görmekte ve eşine de bu konuda sürekli telkinler vermektedir. Gece Postası'nda

Hayaletler, fırtınalı geceler, ölümler, eski evler ve doğaüstü güçler Bunların yanı başında kıskançlık, güzellik ve aşk Hasta bir genç kız olan Şadan, güzelliğinden dolayı acı çeken Fatma, bir babayla oğlu arasında kalan Zeliha ve kocasına çok âşık olan Zehra İlk kitabı olan Kara Kitapla birlikte, daha önce Latin harfleriyle hiç yayımlanmamış Fatmanın Günahı, Ne Bir Ses Ne Bir Nefes ve Buhran Gecesi adlı romanlarının yer aldığı bu ciltte, Suat Dervişin gotik edebiyata girebilecek özellikler gösteren, dört

Evet, her şey hiç! Her şey bir sabun köpüğü! Saadet de öyle! Tutmak, yakalamak istediğiniz zaman parmaklarınız birbirine sürünüyor. Ve ortada hiçbir şey yok. Ya aşk! Aşk nedir? O kadar kahir, o kadar elle tutulabilecek kadar muazzam bir ıstırabı olan bu aşk nedir? Hiç, o da bir hiç, öyle değil mi? Seza, küçük oğlu Mehmet ve dadısıyla yaşarken evli bir adam olan Atıfla ilişkisi olur. Atıf, ölen kocasının ortaklarında kalan parayı alması için Sezanın yurtdışına gitmesine yardım eder. Seza yurtdışındayken Atıf

Şehir, sokaklarda sürünenler, köprü altında yatanlar, arsalarda, oyuklarda, kovuklarda tüneyenler... binlerce biçare, binlerce sefille doluydu. Bu tıklım tıklım şehrin tek insanları, yalnız insanları nereye giderler, onu kimse bilmezdi. Vasfi, tıp fakültesinde okurken mahallesindeki Zeynep adlı kıza âşık olur. Gözü Zeynepin aşkından başka bir şey görmeyen Vasfi, Zeynepin büyük amcasıyla evlenmesinin ardından yıkılır. Zeynepe toz kondurmayan Vasfi, bir gün kuzeninin Zeynepin foyasını ortaya çıkarmak için

"Hayatta bütün felaketlerime, bütün acılarıma karşı yegâne silahım, sevmektir." diyen Süleyman Paşa´ya "Sevgi nedir Doktor?" "insan kendinden başka şeyleri sever mi?" diye soran ve: "Ben kendimi, ben olduğum için sevdim. (...) Ve kendimi muhabbetimle doldurdum. Fakat o kadar çok doldurdum ki artık onda başka muhabbetlere yer kalmadı." cevabını veren Cavide bir gün âşık olur!.. (Arka Kapak)

En Büyük Tehlike, 1940`lı yıllarda ülkemizde faaliyetlerini yoğunlaştıran ırkçılara ve Nazi yandaşlarına karşı kaleme alınmış ve çok geniş yankılar uyandırmış bir broşürdür. O dönemde Türkiye Komünist Partisi Merkez Komitesi Teşkilat Sekreteri olan Reşat Fuat Baraner tarafından kaleme alınan ve Faris Erkman`ın imzasıyla yayımlanan En Büyük Tehlike zamanın türkçü ve ırkçıları arasında da büyük tepki doğurmuş, R. Oğuz Türkkan imzalı Solcular ve Kızıllar, O.S.O imzasını taşıyan Maskeler Aşağı gibi cevap broşür

Alev dalgaları yanaklarına çarparken dudaklarını onun elinden çektiği andan beri Cevriye konuşamıyordu. Gözleri iri açılmış, benzi umulmaz derecede sarı, solgun, dudakları hafif aralık ona bakıyordu. Eğer konuşacak olsa ilk sözü: `Beni kollarının arasına al. Allahın için, dinin için, kitabın için sev beni... Beni sev...` yalvarışları olacaktı. Galata`nın en namlı oropusu olan Fostorlu Cevriye`nin gönlüne, kim olduğunu, polisten neden kaçtığını, geceleri kayıkla neler taşıdığını, hatta adının ne olduğu

"'Ağlıyor musun Şadan?' Annem endişe ile soruyor... 'Hayır anneciğim, ağlamıyorum!' Elimdeki gazeteyi gözlerime kadar kaldırıyor ve kirpiklerimden süzülen yaşları saklıyorum. 'Anne, bu ev ne kadar karanlık!' 'Ya içindeki insanlar da ne sıkıcı!' 'Hasan?..' Dargın bir nazarla dayızâdeme bakıyorum. Odanın en boş bir köşesindeki yazıhanesinin üzerine eğilmiş, düşünüyor. Gölgeler içinde kalan zavallı sakat vücudunu fark edemiyorum bile... Sadece loşlukta, iki fosfor nokta gibi parıldayan gözlerini görüyorum."