Titriyor sesimiz.Yanımızdakine bile duyuramıyoruz sesimizi.Sislerle örülü coğrafyada yazmak hem zorlaşıyor hemdaha bir anlam kazanıyor..Kuşluk saatlerinde alazlanan, ikindi sularını bereketlendiren,her vakit bizi sınayan, kendimiz olmaya çağıranyüce duyguyla yüzleşmeliyiz.Hemen ve daha sıklıkta yüzleşmeliyiz.Zaman ne kadar ilerlemiş olursa olsun, içimizin sur kapılarını her an aralayıp gelecek olana kendimizi hazırlamalıyız.Sanatın, edebiyatın, kültürün izini sürerek bu hazırlığı yürütebiliriz..Özgür ortaml

beslenme çantan, önlüğün kitapların, savrulmasaydı yırtılmasaydı bayramlık giysilerin toz toprak kirlenmeseydi üstün başın saçlarını tarasaydım okula hazırlanırken sarı tokalarla beyaz kurdela bağlasaydım örgülü saçlarına anne ben hazırım deyişine kurban olduğum bir kez daha bir mevsimi birlikte yaşar mıydık

Birbirine rakip gözlerle bakıyor dergilerimiz. Yan yana durmaktan çekiniyorlar sanki. Bu aykırı tutuma karşı birlikteliği sürdürmemiz gerektiğini, dergilerimizin birbirine kapılarını açık tutmaları gerektiğini doğru bir yol olarak gördüğümü söylüyorum her fırsatta. Edebiyat adamlarının birbirine yakın durmalarından daha doğal bir şey olabilir mi? Ama ne yazık ki kaçınıyor kimi dostlarımız bu beraberlikten. Aynı karede resim vermek istemiyor bazı arkadaşlarımız. Oysa birlikteliğimiz çok değerli olmalı. Hepim

Muhammed, hayatımın akışına adeta müdahale etmişti. Anlattıkları ve küçücük yaşında başına gelenleri dinledikçe küçüldüm, ufalandım, mahcubiyetten yok oldum. Birkaç gün sonra beni evlerine götürmesini istedim. Ailesinden izin alıp böyle bir şey yapabileceğini söyledi ve o gün geldi... İşte "Muhacir Günlüğü", hayatımın olağan akışını değiştiren bu olağan karşılaşmanın ürünüdür. Bu sadece Muhammed'in hikâyesi değil, onun gibi savaştan göçüp gelmiş, kendine güvenli bir liman olarak İstanbul'u seçmiş çok sayıda

Geleceğe giden yolda ilerlerken, sağlam, donanımlı, güçlü, bilgili gençliği o sıkışmışlıktan kurtarabilmenin yollarını aramalıyız, bulmalıyız. Onların yeniden kendilerini tanımaları, bilmeleri gerektiğini hissettirmeliyiz. Kendi medeniyetini, düşüncelerini, ideallerini, tarihini, sana- tını, edebiyatını bilen bir gençlik olarak yol almalarının önünü açmalıyız. Kendimizi, kültürümüzü, tarihimizi, medeniyetimizi, dilimizi çok iyi bilmemiz gerektiğini, bunu başarmanın tek yolunun da okumak, çok okumak olduğunu

Titriyor sesimiz. Yanımızdakine bile duyuramıyoruz sesimizi. Sislerle örülü coğrafyada yazmak hem zorlaşıyor hem daha bir anlam kazanıyor.. Kuşluk saatlerinde alazlanan, ikindi sularını bereketlendiren, her vakit bizi sınayan, kendimiz olmaya çağıran yüce duyguyla yüzleşmeliyiz. Hemen ve daha sıklıkta yüzleşmeliyiz. Zaman ne kadar ilerlemiş olursa olsun, içimizin sur kapılarını her an aralayıp gelecek olana kendimizi hazırlamalıyız. Sanatın, edebiyatın, kültürün izini sürerek bu hazırlığı yürütebiliriz.. Öz

Kuşlar gecenin içinden gelir Ay ışığından kırıntılar dökülür soframa Seninle erdim geçmiş günlerin sırrına Sahifelerden dökülen külleri biriktirdim Yazılar yeniden okunaklı oldu Tarihin akışına vardım gece sır oldu Adımı öğrenmeye başladığım İlk günlere geldim Güneş yeniden doğacak Biliyorum bu sabah yeniden Dağların açık yarasından Güneş gülüp gelecek

'Kitap bir sevgilidir. Ara sıra onu koklamak, sevmek, okşamak lazım. Yaprakları arasında dolaşmak lazım, Niye? Çünkü kitap size çok şey veriyor. Yapraklarını çeviriyorsunuz, bir bakıyorsunuz ki size Çin'e götürüş, size Rusya'ya götürmüş, size Peygamber dönemine götürmüş. Kitap tarif edilemez bir sevgilidir. O sevgilinin peşine düştünüz mü zevk alırsınız.'

dağlara ırmaklara ve kuyulara suya yazılmış havadan önce şiir seninle yaşamış güneşin doğum anında aşk bulutların üstünden dağlara inen şiir yağmuru aşk acı bir nimet kor kalbimde kuşlar ve sesler yürüyor defler ve şarkılarla doğuyor iken yeni bir gün kuşlar bahara aç

soylu bakışıyla masmavi yağmurlara çocuk çağırırken bizi geçtim gölgemi ırmaklardan kopan su sesi, su şehri ölümü ayırırken eşyalarımızdan döndüm, bir parça kıştı dünyadan hüzün, hırçın kokuyorsun bitirme beni daha ayaklarını öpmeliyim insanlığın uyanan sözcükler için korkuları olmalıyım kış bitmeden gözyaşlarımın, dayanılmaz isteklerimin öcünü almalıyım.

orman kırmızı deniz yeşil gök sarı ey sesim ey'yitik cennet'imin sesi ey ben ey benim siyah yüzüm ey kudüs yüzüm ey benim kurşun geçirmez inci bakışlı sessizliğim mavi sofralarımızda canlı canlı kuşlar bakır tenli balıklar sedef bakışlı yerliler var

Edebiyat ve kültür dünyasının merkezi, kalbi diyebileceğimiz ilginç mekanlar vardır. Edebiyat tarihimizin geçmişine baktığımızda her dönemin kendine has mekanları, kültür merkezleri, büroları, kahvehaneleri, tekkeleri, zaviyeleri, dergileri ya da önemli şahsiyetleri olmuş ve onun etrafında toplanmış şairler, yazarlar... Bu mekanlarda atmış edebiyatın nabzı. Şiirler yazılıp okunmuş, dergiler yayınlanmış, çeşitli etkinlikler düzenlenmiş. Genç şairlerin, yazarların yetişmesinde önemli katkıları olan edebi ma

Ölüm gerçeği üzerinde düşünmek, bu dünyanın ötesindeki dünyanın varlığını yakından hissetmemizi sağlayacaktır. Öteye ait izleri bulabildiğimiz yerdir mezarlıklar. İçeriye adımınızı attığınız andan itibaren dışarıdaki uğultudan bir iz bulamazsınız. Buradaki ağaçlar da tıpkı dışarıdaki ağaçlar gibi ağaç, kuşlarda dışarıdaki kuşlar gibi kuştur. Ne var ki dillerindeki şarkı farklıdır. Söylemleri farklıdır. Ağaçların dilini, kuşların dilini anlamaya çalışmalıyız. Baharı karşılama hazırlıklarımıza hız vermeliyiz

yağmurun içinden geçer tren , el sallarız ölümün yüzüne uzanır ellerim boş döner ıslanırım ağaçlar üstüme yapraklarını döker ıslak ve sıcak nefesine göç ederim rüya diye kaçıncı durakta vurdu sessizlik hani sonraki limanda buluşacaktık bir sonrakinde yarın, öbür gün el sallayan çocuklar nerde nerde yıldızların kanatları sen nerdesin?