Büyük Selçuklu Devleti, Orta Asya’dan Anadolu’ya, Irak’tan Suriye’ye, Hicâz’dan Yemen’e kadar büyük bir coğrafyayı kuşatan bir imparatorluktu. Geniş bir toprağa sahip olan Selçukluların en parlak zamanı da Alparslan ve Melikşah’ın dönemleri olmuştur. Yükseliş devri olarak adlandırılan bu dönem ilmî faaliyetler hususunda birçok gelişmeye sahne olmuştur. Nizâmiye medreselerinin kurulmasıyla birlikte dönem âdeta ilmî açıdan zirve çağını yaşamıştır. İşte bu çalışmada da Selçukluların ilim ve kültür hayatı bakım

Tarih boyunca güç ve dünyevi menfaat devşirmek için dinin temel esaslarını tahrif eden, kavramların içini boşaltan pek çok istismar hareketi gelip geçmiştir. Dün olduğu gibi zındıklık, ilhad, ehl-i fesad, batınilik, dehrilik gibi isimlerle anılan istismar hareketlerinin bugün de çeşitli isimler altında varlıklarını sürdürdükleri bir vakıadır. Nitekim tarihsel süreçte zındıklık; nifak hareketlerini de kapsayacak şekilde Müslümanlara karşı her tür dini, siyasi ve sosyal muhalefet hareketleri içerisinde devam

Tarihi süreç içerisinde bağımsız düşünce hareketlerinin tanımlandığı, Şiî ve Sünnî grupların birbirlerini suçladıkları, ilahi aşk kavramı ve vahdet-i vücûd felsefesi yüzünden sufîlerin yargılandığı ve sonunda pek çok kimsenin ölümüne neden olan zındıklık, çoğu kere de suçlayıcı, dışlayıcı ve itham edici bir tabir olarak kullanılmıştır. Eserde, Osmanlı toplumunda zındıklık olgusu, Patburunzâde Mehmet Efendi örneği ile ele alınmış, onun yargılanma süreci ve idamı, hukuki tahlile tabi tutularak Osmanlı devlet