A: Kendine güven, yalnızlığa güven, K: yalnızlık hiç gitmez değil mi? A: bence de, paylaşalım mı? K: paylaşıyoruz zaten. Bilmiyordu kadın o ana kadar bildiği anlamda olmadığını bu kelimelerin, Ve sorguluyordu artık bildiği tüm gerçekleri. Hiç düşünmemişti terkedileceğini ve yalnızlığa alıştırılmak için kurulduğunu her cümlenin. Peki ya paylaşılır mıydı yalnızlık? Ve kaç kişi sığabiliyordu bir yalnızlığa? Ya da kimin yokluğu yalnızlaştırırdı insanı? Her şiir bir hayat öyküsüdür aslında, Bazıları çok kısadır