Hiçbir söz, hiçbir teselli, hiçbir sarılma, hiçbir dokunuş belki yaralarımızı sarmayacak! Ama her şeye rağmen yaşamalıyız. Rüzgâra, yağmura, çamura, başımızdaki belaya, içimizdeki yaraya rağmen! Bunca felakete, yıkıma, acıya, gözyaşına rağmen! Nefes alıyorsak ve biraz olsun dermanımız varsa, yaşamalıyız! İnsan güçlü olduğu için yorulmaz. İnsan uzun süre güçlü olmak zorunda hissettiği için yorulur. Bazen kimsesiz, bâzen çaresiz kaldığımız zamanlarda yaşamımızda nefes almanın, yaşama tutunmanın ve umudun önem

“O halde ay ışığı sizin hem pusulanız hem de sokak lambanızdı?” “Evet Deva. Bazen karanlıkta kalırsın. Önünü görmez olursun. Geldiğin yeri unutur, gideceğin yeri bulamazsın. Ben Ay’ı insanın içindeki inanca benzetirim. İnanç da Ay gibi hâlden hâle girer. Eksilir, azalır, artar. Bazen önü bulutlarla örtülür. Ama sonuçta insan karanlıkta kaldığında önünü ışıtan tek şey inançlarıdır. İnanç, insanın önünü sonunu göremediği, çıkış yolu aradığı anlarda sarılacağı, tutunacağı yegâne şeydir. Tıpkı karanlıkt

Tek tesellin var… Bu dünyanın elle tutulur, gözle görülür çıplaklığında, çiğliğinde... Renkler gözlerini kamaştırıp seni kör etmediyse, İçine gömüldüğün dünyada sadece gördüğüne, sahip olduğuna tutunmadıysan sımsıkı, Bunun bir rüya olduğunu, uyanacağını unutmadıysan, Geceleri yalnızlık duyuyorsan ta yüreğinde, Tepeden tırnağa ten bilmediysen kendini, Emanet aldığın canını unutmadıysan, Can özlüyorsa, Ve canın yanıyorsa, yaralıysan, “Bir” vav gibi işliyse içinde bu güzel yara, Tek tesellin duyduğu

Kaç yaşanmışlık varsa elveda... Yol senin olsun, bana gitmek düşer... En çok da kendimden gidiyorum... Bu veda sana âh olsun! Âh’ım beddua değildir, bilesin... Âleme ibret, sana eyvâh olsun... Eyvâh da yetmez, eyvâhı da bilmez isen eğer, Eyvâha da, yola da, sana da Eyvallah olsun...

Kendini hiç merak etmiyor musun? Ben kimim diye sormuyor musun hiç kendine? En son ne zaman vakit ayırdın, baş başa kaldın kendinle? Bir çay koyup ya da bir kahve, en son ne zaman baş başa oturup sohbet ettin? En son ne zaman düşündün? Hayatı, insanları, aileni, sevdiklerini... O olmazsa ne yaparım diye, bir sevdiğin hakkında düşündün mü? Planlar yaptın mı yıkılmamak için, önlemler aldın mı mesela birinin yokluğuna... Gerçeklerle kaç kez yüzleştin? Gerçeklerle aran nasıl, muhabbetin, dostluğun nasıl? Akıp g

"Allah'tan geldik Allah'a gideriz." (Bakara/156) Kulluk bir iman ve aşk yolculuğudur. Aşk yolculuğuna tasavvufun "Aşkullah" zikri ile varılır. Tasavvufta bahsedilen tüm yol mertebeleri, her insanda mevcuttur. Peki, neden bu farkındalığa ulaşamıyoruz? Aşkullah'a ulaşmak ile ulaşmamak arasındaki fark nedir? Buradaki fark, bunların ‘bilincinde olarak yaşamak' ile ‘farkında olmadan yaşamak' arasındaki farktır. Elinizdeki bu kitap "Bütün kitaplar tek bir kitaba açılan kapıdır." düsturunca yüreğinizdeki aşk yolcu

Unuttuğun güzel şeyler gelecek aklına. İhtimalken gerçekleşmeyen, çabalasan da olmayan şeyler gelecek. Elini uzatıp kalbine, kapanmamış bir yara arayacaksın. Elini uzatıp kalbine, yaranı hatırlayacaksın. Dokunup yarana, tüm hüznünle kanatacaksın. Dökülüp kanayacaksın. Her yerin hasret, her yerin hüzün olacak sırılsıklam. Bulutları, yaranı yırtar gibi yırtarak yıldızlara dokunacaksın. Bir yıldız alıp gökten, kanayan yerine basacaksın. Unutma hiç! Kanarsan yine öyle bir gece, kanayan yarana yıldızları bas

Tek tesellin var... Bu dünyanın elle tutulur, gözle görülür çıplaklığında, çiğliğinde... Renkler gözlerini kamaştırıp seni kör etmediyse, İçine gömüldüğün dünyada sadece gördüğüne, sahip olduğuna tutunmadıysan sımsıkı, Bunun bir rüya olduğunu, uyanacağını unutmadıysan, Geceleri yalnızlık duyuyorsan ta yüreğinde, Tepeden tırnağa ten bilmediysen kendini, Emanet aldığın canını unutmadıysan, Can özlüyorsa, Ve canın yanıyorsa, yaralıysan, Bir vav gibi işliyse içinde bu güzel yara, Tek tesellin duyduğun özlemdir