“Bu dünya baştan başa aslı olmayan bir masal gibidir Ölümsüzlük... Ceza mı, ödül mü? Ruhunda bin yılların yorgunluğunu taşıyan Utanapişti, cesedi Hizbullah’ın mezar evlerinden birinde bulunan yazar Asvas’ın yaşamını araştıran Berzah ve bir yandan insanlık tarihi kadar eski sorulara metinlerarası bir örgüyle cevap ararken diğer yandan kendi kendini kuran bir roman... Yavuz Ekinci, ilk romanı olan Tene Yazılan Ayetler’de, hem kendi öykülerinden esinlenen hem de kült eserlere selam duran zamanlar ötesi bir hi

Kökü kesik bir ağaç gibi ayakta kuruyan ve buna rağmen yaşadığını zanneden milletlerin uyuşuk ruhlarını en ziyade kadınların istikbale kol bağlayıp bekleyişinde aramalı. İzmirli yazar Rebia Arif’in kitaplaşan tek romanı Kadın Tipleri (1935), Cumhuriyet’in ilk zamanlarında İstanbul’da işe başlayıp İzmir’de devam eden gazeteci-yazar Sencan’ın hayatını merkeze alır. Romanda, döneminde erkeklere mahsus görülen meslekleri kadınlar icra eder ve “iradeleri, düşünceleri, zembereği kuran erkeğin” elinde değildi

Oooo! Tekerledim kaç kere Yazdım, çizdim deftere Attım tuttum saçmadan Suya tirit katmadan Yuvarladım tostopak Dil üstünde kaydırak Oyun arkadaşlarımızla söyleyebileceğimiz tekerlemeler var bu kitapta. Uyum içinde ve hep birlikte tekerlemeler söyleyince oyunlar daha eğlenceli

Dünyanın en güzel şeyi bir kedi mi, Mona Lisa tablosu mu yoksa Arda’nın Aysu Abla’sının fotoğrafı mı? Arda ve onu çok seven halası, bu sorunun cevabını bulmak zorunda çünkü uzaylılar tarafından kaçırıldılar. Üstelik kedileri Minnoş da onlarla… Bu macera dolu eğlenceli öykü, sizi güzellik kavramı üzerine düşündürecek. Bir de uzaylıların konuştuğu dil olan Auoucayı öğreneceksiniz tabii ki.

Erkeklerin ve çocukların canına kasteden bir lanetin gölgesinde, sadece kadınların hayatta kaldığı bir köyde, mucizevi bir şekilde yaşama tutunan iki çocuğun hikâyesi bu: Yedi yaşındaki ikizler Bayram ve Seyran, anneleri Zêre’nin bir teyp ve kasetlerle yarattığı ritüellerle Tabaa’nın lanetine direnirken, kadınlar köyünün her bir sakini geçmişiyle yüzleşir ve bütün oyun ortada gibi görünse de suçluluk ile masumiyetin kimde kalacağı belli değildir. Devran Kaya, Annemin Kasetleri’nde, kendi yaşamına da

“Neden bu hallere düştük biz Fatma?” Düşünme molası almadan yanıt verdi, “Çünkü çok yalan söyledik.” Kutsal yalanlar, kuyruklu yalanlar, bazen bilinçli, bazen de masum yalanlar, far­kına vardıklarımız, varmadıklarımız, toplumsal sonucu olanlar, olmayanlar, her durumda çok yalan. Başımla onayladım, fakat kötümser olma lüksüne sahip değiliz. Ankara belgeseli hazırlamak için büyüdüğü şehre dönen Işıl, yerleştiği Kale civarında ve başkent sokaklarında gezdikçe hem kendi geçmişine hem de ülke tarihine doğru b

20. yüzyıl Türk edebiyatının en özgün isimlerinden Asaf Hâlet Çelebi’nin şiirleri tasavvuf ve metafizik barındırır. Eski Doğu medeniyet ve masallarından ilham alan, rüya, gölge, hayallerle örülü metaforlarda gezinen bu şiirlerde Asaf Hâlet “somut malzemeyle soyut bir âlem” yaratır. Rüya içinde rüyayı, üçüncü gözü (kalp gözünü) temsil eden metaforlar kullanır. Bir hayal ve duygu şairi değil, bir “intuition (sezgi)” şairi olarak bilinen Asaf Hâlet’in şiirlerinin akıllarda en çok yer edenlerini, bu büyük şair

Polonya asıllı İngiliz yazar Joseph Conrad, sonradan öğrendiği İngilizceyle yazdığı eserlerle klasikler arasına girmiş; Virginia Woolf, James Joyce, Graham Greene, George Orwell ve Ernest Hemingway gibi birçok büyük yazarı etkilemiştir. Bunun yanı sıra usta bir denizci olan Conrad, çoğu eserinde bu sayede keşfettiği fırtınalı dünyaları anlatır. Gençlik de, yazarın yirmi yıllık denizcilik tecrübesini yansıttığı hikâyelerinden biri. Conrad bizi bu kez, ilk kez Doğu’ya yolculuk yapan denizci Marlow’un gözünden

Oraya Kendimi Koydum, Türkiye’de örneğine az rastlanan belgesel şiir türünde, kaynağını çok sayıda kadının sözlü tarih anlatılarından alan 11 şairin kolektif çabasını içeriyor. “Belgesel şiir (Documentary-Poetics, Docupoetry, Docpo) kavramı bir ışıma, sıçrama olanağı oldu bize. Kamusal olanla özel alanı kesiştiren, buluşturan, her türlü belge, kayıt, duyusal ve görsel malzemeyi de içine alan bir deney alanı. ‘Gerçekliği’ kamusal ve özel olanın kesişim noktasından ‘dolaysız’, ‘yorumsuz’ aktarmayı ama

Panayır (1960) ile başlayan edebiyat yolculuğunda yarım yüzyılı geride bırakan 50 Kuşağı’nın usta kalemi Adnan Özyalçıner’den bir başucu kitabı, değerli bir külliyat... Büyük kentlere sıkışmış “küçük insanlar”ın öyküleriyle insanlık macerasının özüne dokunan Özyalçıner, bireyin, toplumun ve emek dünyasının gerçeğinden uzaklaşmadan, kritik dönemeçlere tanıklık etmiş bir yaşamın edebi izdüşümünü sunuyor. Yazarın bugüne dek yayımlanmış on üç kitabını içeren Toplu Öyküler, aynı kuşaktan Vüs’at O. Bener, Erha

Edebiyatımızın en üretken yazarlarından Nahid Sırrı Örik, altmış beş yıllık hayatına birçok roman, deneme, oyun, gezi yazısı, çeviri ve öykü sığdırdı. Toplu Öyküler’de, yazarın 1924-1958 yılları arasında kaleme aldığı; bir kısmı sağlığında kitaplaşmış, bir kısmı ölümünden sonra basılan derlemelere alınmış, bir kısmı ise gazete ve dergi sayfalarında kalmış, yıllardır okurla buluşmamış öyküleri ilk kez bir araya geliyor. Halk masallarından modern anlatılara, hayal âlemlerinden büyük şehirlere uzanan bu öyküle

Profesör Gilroy bilimin kurallarına sıkı sıkıya bağlı, zeki bir genç adamdır. Hipnoz, büyü, zihin kontrolü gibi şeylere hiç inanmasa da arkadaşı Wilson’un ısrarlarına dayanamaz ve kendini Bayan Penclosa’nın önünde hipnoz edilmek için beklerken bulur. Ardı ardına katıldığı hipnoz deneyleri sonucunda Bayan Penclosa’nın iradesi Gilroy’un aklına bir parazit gibi yerleşecektir. Büyük şüpheci Gilroy hararetle reddettiği olguların aracılığıyla yaşlı Penclosa’nın elinde bir kuklaya mı dönüşecektir? Arthur Conan

“Ben İstanbul’dan döndükten sonra şu mahud ‘Barem Kanunu’nu Ankara’da yeni çıkmaya başlayan Başkent adlı bir dergide tefrika ettim. Ama on beş yirmi tefrika sürdü, sonra şimdi burada anlatması çok uzun ihtilaflar yüzünden kesmeye mecbur oldum. Yalnız sana şunu söyleyeyim: Romanım çok istediğim gibi oldu. Zevkine, bilgisine güvendiğim bir iki dostumdan da çok teşvik gördüm.” Melih Cevdet Anday’ın Şevket Rado’ya yazdığı bir mektuptan alıntılanan bu satırların izi sürülerek ortaya çıkarılan Barem Kanunu, 77

Örümcek Ağı, Savoy Oteli, Eyüp, Radetzky Marşı gibi eserleriyle dünya çapında üne kavuşan, Hitler’in iktidarı ele geçirmesiyle Fransa’da sürgün hayatına başlayan, kitapları Naziler tarafından kara listeye alınan Joseph Roth (1894-1939), Avusturya-Macaristan İmparatorluğu’nun çöküşüne, savaşın getirdiği yıkım sırasında yaşanan toplumsal kavgalara ve Yahudiler arasındaki çekişmelere yakından tanık oldu. Kör Ayna’da Roth, I. Dünya Savaşı sırasında şehirlere bombalar yağarken Viyana’da stenograf olarak çalışan

Romanları, öyküleri, denemeleri ve çocuk kitaplarıyla tanıdığımız Yiğit Bener’in kaleminden bu kez bir novella: Arta’da Morto gülmekten “az daha öldüren” bir absürt komedi. Yunanistan’da, Preveze’ye doğru giderken Arta dolaylarında geçirilen bir trafik kazası, orada mortu çekmek üzere olan bir yazar ve ardından başına gelen türlü acayiplikler. Kazadan sonra en çok duyulan söz, “Allah korumuş!” Peki tanrıların bu konudaki fikri neydi acaba? Aklıma gelmemiş değildi o virajlı dağ yolunda kıvrılırken: “Araba ka

Yirminci yüzyılın en büyük isimlerinden Portekizli yazar Fernando Pessoa, her biri ayrı bir hayat hikâyesine, edebi görüşlere, üsluplara sahip onlarca yazar kimliği yaratmış, eserlerini onların adıyla imzalamıştı. İtalyan edebiyatının önde gelen isimlerinden Antonio Tabucchi de Fernando Pessoa’nın Son Üç Günü’nde Pessoa ile onun yarattığı bu yazar kimliklerini bir araya getiriyor. Biyografik olduğu kadar hayali de olan bu hikâyede, Portekizli yazarın hayatı boyunca yanında olmuş karakterler ile yarattığı ki

Attilâ Şenkon’un aldatma, aldatılma ve aldanma ekseninde kurguladığı öyküleri barındıran Ten Yükü, Bıyık İzi Yalanları ve Sustum Duydun mu? adlı üç kitabı Aykırı Üçgenler adı altında bir araya geliyor. Bu kitapların ortak paydasında, kırılma noktalarının ardından hayatları bambaşka yönlere giden insanlar var. İntikamla dolup taşan kalpler, nezaketle acı çekenler, romanını terk eden karakterler, yerine uymayan parçaları ısrarla denemeye devam edenler ve kazananın aslında kaybeden olduğu oyunlar. Anların usta

“Dünya yüzeyinde devinip duran tüm yaşam formları gibi biz de denizlerden geldik. Şimdi artık denizlere dönmüyoruz ve bir zamanlar denizlerde olan yaşamımızı unuttuk. Deniz tutkunları ve denizciler için bu büyük su kütlesi, belki de yeniden hatırlamanın taşıdığı büyük heyecanla vazgeçilmez bir sevdadır.” Edebiyatımızın güçlü kalemi Ahmet Büke, Şen Denizler eserinde, denizcilik sevdasını genç okurlarına anlatıyor. At enlemleri, bahriyeli, çapariz, frişka, öreke taşı ve daha neler neler… Kitaptaki bilgiler, d

Santur üstadı, besteci ve yazar Sedat Anar, Ses, Nefes ve Müzik başlığı altında farklı alanlardan on sekiz ismin müziğe dair yazılarını bir araya getiriyor. Feqiye Teyran’dan, Olivier Messiaen’den ve kuşlardan açılan bahis, Mehmet Âkif’te, Yahya Kemal’de, Itrî’de soluklanıyor; setara, mandoline, radyoda bir istasyona, usta ile talibin sohbetine, kadın orkestra şeflerine uğrayarak şiirde son buluyor. Çok farklı sesler bir arada, müziğin çeşitliliğini, dillerini, renklerini, şifasını, sükûnetini inceliyor. K

Açtım yarayı zamansız ey zamanlar meleği geçenleri sen söyle…