“Gün batmak üzere, ışıklar yorgun; gravürlere daha bir daldıkça anlıyoruz ki yeryüzünde olan her şey var bu gravürlerde. Geçmişte ve bugün olanlar, gelecekte var olacaklar, yeryüzünde şimdiye dek var olmuş ne varsa, bundan sonra neler var olacaksa, hepsi bu dingin dolangaçta bizi bekliyor... Büyüleyici bir yapıt düşledim, öyle bir resim ki aynı zamanda küçük bir evren; Dante’nin şiiri işte böyle evrensel bir resim. Ancak inanıyorum ki bu şiiri içtenlikle okuyabilsek (ama bize böyle bir mutluluk hakkı tanınm

“Hazinemi kimseye göstermedim. Bu kitaba sahip olmanın bana verdiği mutlulukla birlikte çalınacağı korkusu ve sonsuz olup olmadığı kuşkusu sarmıştı benliğimi. Bu iki kaygı her zamanki ürkekliğimi daha da artırdı. Birkaç arkadaşım kalmıştı; onlarla görüşmemeye başladım. Kitabın tutsağı olmuştum, hemen hemen hiç sokağa çıkmıyordum. Büyüteçle kitabın yıpranmış sırtını ve kapaklarını inceledim ve hiçbir sahte yanı olmadığına iyice inandım. Küçük resimlerin birbirlerinden iki bin sayfa ile ayrıldıklarını gördüm.

Sigmund Freud, Birinci Dünya Savaşı patlak verdikten altı ay sonra, 1915’te kaleme aldığı “Savaşın Hayal Kırıklığı” ve “Ölümle İlişkimiz” başlıklı iki denemeden oluşan bu çalışmasında insan doğasına ve topluma yönelik hoşnutsuzluğunu ve hayal kırıklığını ele alıyor. İlk denemede savaş öncesinde Avrupa’da ulaşıldığı düşünülen ideal kültürel atmosferin, farklı kültürlerin sorunsuzca bir arada yaşayabilmesi ve sınırların ortadan kaldırılmasıyla norma dönüşeceği varsayılan ütopik barış ortamının aslında koskoca

Toz duman çökünce hayat yeniden dönmeye başlıyor orta yerde. Tüm yaralara aynı ilgiyi göstermeye çalışarak, çırpınarak, aceleyle. Bazen acıları dindirmeyi başarabiliyor. Ama arada sırada ne yönden estiği belli olmayan rüzgâr, tüm yaraların yeniden açılabileceğini hatırlatarak türlü sanrıya neden oluyor, huzur bırakmıyor. Paranoya rüzgârı bol bir mevsim. Aslı Ilgın Kopuz, genellikle bulutlu, zaman zaman güneşli hayatlarımıza kendi açtığı pencereden cesur bir gözle bakıyor. Şehrin insanının gürültücü ama öz

Fazla gecikmeden bu dünyada yer edinmenin sadece ve sadece iki yolu olduğunu kavradı: Ya açık şiddet yoluyla, ki bunun pek oluru yoktu, çünkü bir damla kan görmeye bile tahammülü olmayan sakin mizaçlı ve sinirleri zayıf bir adamdı ya da üstü örtük bir şiddet biçimi olan, insana saygınlık kazandıran ve yolun başındaki bazı hassas ülkelerde sınıf atlamanın yöntemlerinden biri olan edebiyatla. Sanatçıların canavarlıklarını görmezden gelebilir miyiz? Roberto Bolaño Amerika Kıtasında Nazi Edebiyatı’nda Amerika k

Schopenhauer eristik diyalektik adını verdiği tartışma sanatını, köklerini Yunan felsefesinde bularak tüm yönleriyle ele aldığı bu çalışmasında haklılıktan bağımsız olarak sadece haklı çıkma yöntemlerini inceliyor. Herhangi bir fikrin ya da önermenin doğru olsun veya olmasın doğru gibi görünmesini sağlayacak 38 hile öne sürüyor. İnsanın doğasındaki kötülük, kibir ve hilekârlıktan doğan haklı çıkma arzusunu hem karşı tarafı hem de dinleyicileri ikna ederek gerçekleştirmenin yollarını açıklarken aynı zamanda

İsimsiz bir macera kitabıydı o. Yalnızca ‘Macera’ diyordu kendine. Çünkü ne bir kapağı vardı ne de künye sayfaları. Yine de ilk sahipleri tarafından sevilmiş, eksiğine gediğine rağmen ilgiyle okunmuş, özenle korunmuştu. Sonra yolu, diğer pek çok ikinci el kitap gibi İkinci Şans Kitapçısı’na düştü. Kitaplarla konuşan Can’ın bu küçük, sevimli dükkânında yeni arkadaşlarıyla, farklı türde kitaplarla tanıştı. Dünyası onların bakışı, hayalleri ve düşünceleriye genişledi. Kedilerle, ziyaretçilerle ve Can’ın bitmez

Kıraç bir tepeye sırtını dayamış, masalsı evleriyle görenin bir daha unutamadığı Kuşlu Köy’ün insanları, her köylünün ormanda bir kuşu olduğuna inanırmış. Ormana giren her köylünün başının çevresinde dans eden kuşun taşkın çığlığı, en inanmayan insanda bile şaşkınlık yaratırmış. Sonradan neler yaşanmış da kuşlar küsüp gitmişler, bugünün insanları bilmezmiş... Günün birinde yeşil, dağınık saçlı bir kadın, pembe bisikletiyle köy yoluna sapmış. Tombul Oğlan, eteklerinden salkım salkım çiçekler dökülen, saçları

“Türkiye’den geliyorum,” dedi üstada adam. “Bu yolculuğu size bir tek soru sormak için yaptım.” Yaşlı adam ona şaşkınlıkla baktı: “Çok güzel. Bana tek bir soru sorabilirsiniz.” “Size soracağım soruyu açık seçik sormalıyım. Sorumu Türkçe sorabilir miyim?” “Sorabilirsiniz,” diye yanıtladı bilge. “Tek sorunuzu yanıtlamış bulunuyorum. Başka bir şey öğrenmek istiyorsanız, onu yüreğinize sorun, sizi yanıtlayacaktır.” Paulo Coelho Mektub’da farklı kültürlerin gözünden rengârenk bir deneyim hazinesi sunuyor. Coelho

Güneş doğuyor. Mavi Sardalya enginlere açılıyor. Palamut Kasabası’nın en şenlikli gemisi Mavi Sardalya’nın balıkçıları bu sabah kıyıdan ayrılmamış. Mürettebat toplanmış, merakla ortalarda görünmeyen Kaptan Hamsisever’i bekliyor. Dün tayfalardan Yağlıhamsi, “Hep aynı. Hep aynı...” geçen günlerini değiştirmek için yüreğinden geçenleri dillendirdi. Mürettebat bu durumdan biraz endişeli. Kaptan ise kararını verdi: Birlikte yeni bir sefere çıkacaklar! Bu sefer, fırtınasıyla, keşfedilen adalarıyla, sualtından çık

İyi Hikâye Nobel Ödüllü yazar J.M. Coetzee ile klinik psikolog Arabella Kurtz arasında geçen, psikoterapi ve hikâye anlatma sanatı üzerine büyüleyici bir diyalog. Coetzee ve Kurtz, psikanalitik kuramları ve terapi yöntemlerini edebiyat eserleriyle yan yana getirerek psikoterapiyi, psikoterapideki gelişim idealini, toplumsal bağlamı ve kurmacayı farklı açılardan ele alıyor. Cervantes ile Dostoyevski gibi büyük yazarlardan ve Freud ile Melanie Klein gibi psikanalistlerin fikirlerinden yararlanan Coetzee ve Ku

Jane Austen’ın daha önce Aşk ve Gurur adıyla yayımladığımız Gurur ve Önyargı romanı edebiyat tarihinin ilk büyük kült eseri olarak kabul edilir. İlk kez 1813’te yayımlanan ve iki yüzyılı aşkın süredir en çok okunan romanlardan biri olarak kalmayı başaran Gurur ve Önyargı aynı zamanda yazıldığı dönemin en cesur yapıtlarından biridir. Bir aşk hikâyesi ekseninde 19. yüzyıl İngiltere’si kırsalında yaşayan taşralı orta sınıfla soyluların yaşamına odaklanan eserin bir diğer kayda değer özelliği ise tüm toplumsal

Dimitriyev ailesinin en değerli tablolarından biri kayıp! Dimitri ve Tatyana çifti, bu önemli aile yadigârını bulması için olağanüstü-sorun çözücü Cafer Black’e başvuruyor. Van ve İskoç kırması, kılık değiştirme ustası, Batman tutkunu ve kahve düşkünü Cafer Black için bu iş ‘kedi’ oyuncağı! Usta bir yazılımcı, yılmaz bir çevreci olan ortağı Lüfer Lütfü’nün de ‘doğa dostu’ yardımlarıyla Cafer, Türkiye’den Kazakistan’a, Çin’den Rusya’ya uzanan matrak bir maceraya, soluksuz bir kovalamacaya atılıyor! Yazar, ak

Luke ve abisi Benjamin, yaz tatillerini Lahana Ağacı Körfezi kıyılarında geçirirler. Daha sessiz sakin olan Luke kuşları gözlemleyip resimlerini çizer. Maceraperest ve cesur Benjamin ise Atlama Ağacından suya dalış yapar. İki kardeş birbirinden çok farklı olsalar da aralarında özel bir bağ vardır. Yerel bir yarışma, birinci olana kayık armağan edeceğini duyurunca, Luke ile Benjamin körfezi keşfetme hayalleriyle kolları sıvarlar. Derken okulların açılma vakti gelir, Benjamin'in liseye başlaması, iki kardeşin

Süleyman Demirel, İbrahim Tatlıses, Çetin Altan, Deniz Baykal, Metin Oktay, Sakıp Sabancı, Sezai Karakoç... Siyasetten spora, bürokrasiden sanat dünyasına, işinsanlarına, gazetecilere yüzden fazla isim. Cemal Süreya’nın 1980’lerin sonlarında yazdığı bu yazılarda, o dönemde parlayıp sönenler de var, bugün hâlâ –kimi iyi kimi kötü– adından söz ettirenler de. Diğer tüm yazılarında karşımıza çıkan, tanıdık “şair Cemal Süreya”dan başka, bu yazılarda “bürokrat Cemal Süreya”yla da tanışıyoruz. “Türkiye uzmanı” Cem

Cemal Süreya’nın 1970’lerin ortalarında Politika gazetesinde yayımladığı günlük yazılar, şairin edebiyatla kurduğu ilişkiyi en iyi gösteren metinler olabilir. Cemal Süreya, edebiyatı hele de şiiri özel zamanlarda kapısı çalınacak bir mabet olarak görmüyor, hayatın her ânında, her yerde şiirle yaşıyor. İlk olarak 1982’de kitap olarak basılan Günübirlik, o dönemin –birçoğu hâlâ bilinen– edebiyat olaylarına, ünlü edebiyatçılarına dair incelikli yazılardan oluşan önemli bir seçki. Sadece yazıldığı döneme değil,

Cemal Süreya sadece iyi bir şair değil. İyi bir çevirmen, iyi bir eleştirmen, iyi bir deneme yazarı, iyi bir okur. Hayatı boyunca şiirle nefes almış, sadece kendi şiirini değil, ait olduğu edebiyat dünyasının tüm verimlerini önemsemiş bir edebiyat insanı. Şapkam Dolu Çiçekle, Cemal Süreya’nın özellikle Türk şiiri üzerine yazdığı kapsamlı yazılarının derlendiği bir kitap. Dağlarca, Tevfik Fikret, Oktay Rifat gibi devlerin şiirleri bu yazılarda enine boyuna inceleniyor. Cemal Süreya’nın bu kitapta Nâzım Hikme

Geleneksel Japon güzellik ideallerinin arayışındaki Juniçiro Tanizaki`nin Anahtar`ı, Japonya’nın Leonardo da Vinci’si olarak tanınan Yukio Mişima`nın Aşka Susamış`ı, Nobel Edebiyat ödülü kazanan ilk Japon yazar Yasunari Kawabata`nın Karlar Ülkesi ile efsaneyle gerçeği iç içe geçiren bir diğer Nobelli Japon yazar Kenzaburo Oe`nin Kurbanı Beslemek romanları bu sette buluşuyor.

Bulantı, 20. yüzyılın en etkili düşünürlerinden Jean-Paul Sartre’ın ilk romanı. Bireyin kökten özgürlüğünü vurgulayan varoluşçu akımın sözcülüğünü üstlenen Sartre, adını 1938’de yayımlanan bu romanıyla duyurmuştu. Günlük biçiminde yazdığı bu kitabında, romanın kahramanı Roquentin’in dünya karşısında duyduğu tiksintiyi anlatıyordu. Bu tiksinti yalnızca dış dünyaya değil, Roquentin’in kendi bedenine de yönelikti. Kimi eleştirmenler romanı hastalıklı bir durumun, bir tür nevrotik kaçışın ifadesi olarak değerle

Savaşı hatırladım, yine canım sıkıldı, yataktan kalkıp yine meyhaneye indim: Saat dörde geliyordu. Bir şnaps içtim, şimdi boşalmış oyun makinelerinin başına gittim, ama yalnız bir kere, bir onluk attım makineye, manivelaya bastım, üzerimde bir yorgunluk hissediyordum. Heinrich Böll’ün erken dönem romanlarından olan Ve O Hiçbir Şey Demedi, evlilikte yakınlaşma ve yabancılaşma arasındaki gelgitleri ilgi ve merhametle işliyor. Karıkocanın değişimli olarak devraldığı anlatı bize birleştirilen bir yaşamın için