Edebi metnin iki temel unsuru olan zaman ve mekân, uzun yıllar boyunca yan yana ve birbirinden ayrılmaz iki unsur olarak düşünülmüştür. Sonrasında özellikle, Bergson felsefesiyle birlikte ‘zaman’ kavramı daha bağımsız bir noktada konumlanmıştır. Edebiyat araştırmalarında 20. yüzyılın ilk yarısına değin hâkim olan zamansallığın karşısında mekânsallık, özellikle 1980’lerde yaşanan ‘mekânsal dönüş’le birlikte yeniden ağırlık kazanmış ve kendi argümanlarını ortaya koyacak bir alan açmıştır. Bu kitap, Robert T.

Bazı kararların yol açtığı sonlar, trajedinin sınırlarını zorlar...Nobel Edebiyat Ödülü sahibi Nijeryalı yazar Wole Soyinka’nınbu başyapıtı, geleneksel Afrika kültürüne dair bir drama klasiği.Nijerya’nın kadim Yoruba kenti Oyo’da 1946’da meydana gelen olaylara dayanan bu etkileyici oyun, kralın atlısı Elesin Oba, onun İngiltere’de tıp okuyan oğlu Olunde ve sömürge bölge amiri Simon Pilkings’in iç içe geçmiş kaderlerini konu alıyor. Kral ölmüştür ve töreye göre Elesin’in intihar ederek efendisine cennete kad

Yeni Bir Şey Söylemek Haddime Değil BenimAma Yenik Söyledim, Galipten Şair OlmazKırık Bir Ayna Düşün, Tek Başına ŞiirdirGıcırdayan Ahşap Bir Pencere Pervazı Da…Anne Sözü Tutmadım, Kısa Şortla OynadımDizimdeki Yaralar Dize Oldu Hepsi Bu…

Kaçış; zorluklarla mücadele edemeyen insanın başvurduğu bir yöntem, varoluşuna yeni bir anlam katmak isteyen bireyin kullandığı bir yol, siyasal/sosyal kimi mecburiyetlerin dayattığı bir zorunluluk olarak olumlu olumsuz pek çok çağrışıma sahip katmanlı bir kavramdır. Sahip olduğu tüm boyutlarla kaçışı edebî eserlerde farklı biçimler ve temalar ekseninde görmek mümkündür. Siyasi, ekonomik, toplumsal ve psikolojik nedenlere bağlı olarak görülebilen kaçış, modern Türk edebiyatının sıklıkla başvurulan temaların

“Umut, sanatın ve edebiyatın varlık nedeni ve doğum noktasıdır. Yazmaya başlamak, “umut ediyorum ki” demektir. Yazar, bir umut ışığı yaktığında veya farklı bir umut tanımı oluşturduğunda, yazma eylemi anlamlı bir noktada konumlanır. Sanatın varlık nedeni, umutla sınanır. Şöyle bir beklenti ortaya çıkar: Yazarın içi acı dolu da olsa, eserine bir umut ışığı düşürebilmeli, umuda yer açabilmelidir. O, kötülüğü, umarsızlığı ve acıyı anlatırken bile yalnız umudu dünyaya getirmeye çalışır; bu, onun ödevidir. Umuts

Aklın devrik bir lider, kalbin âsi Sana meczup diyecekler adını bir mezara verecekler, susmalısın Hep iyiydin, kötüymüş bu Yaralarında yüzlerce yüz izi.

Hayatı edebiyatın içinden yaşamaya başlayan insan bir süre sonra etrafındaki her şeye edebiyat penceresinden bakar. Gözbebeklerine damlayan bir yağmur tanesi, ruhuna değen rüzgâr, yanağına yaslanan kar, dimağına çarpan ses yazıcıda metne dönüşür. Tozunu almak için bile yaklaşamadığı sızılı hâtıraların, bilinçaltında yazılmak için sabır ve ısrarla beklediğini anlar ve sonra hatırlar; geçtiği belde merhametsizliğin, adaletsizliğin, öfkenin, çifte standardın, haksızlığın elinde yorgun düşmüştür. Yine de cılız

Ahmet Sarı’nın öyküleri bir durak. Alışkanlıklarla bakılıp geçilen, hatta bakılmadan geçilen küçük şeyler hakkında özenli bir saygı. Sarı; eşyaya, hayata, ölüme, insana dair kısa ve çarpıcı anlatılarla öykü yolculuğunu sürdürüyor. Gittikçe daha derin, daha felsefi katmanlar kazanan öykülerinde, bazen mahyasındaki yazıya gücenmiş bir caminin sesiyle bazen yere atılan bir hurma çekirdeğinin hâletiruhiyesiyle bazen de şehrin ortasındaki havuzda kendi yalnızlığına sarılan kuğunun hüznüyle karşılaşırız. Bu karşı

Emrah Kanlıkama, ilk kitabı Arasta’nın İnsanları ile günümüz öykücülüğüne yetkin bir giriş yapıyor. Bu kitap uzun bir yürüyüşün, dergilerde öykü öykü çoğalıp genişleyen bir dikkatin, on yıla yayılan bir gayretin ürünü. Kasabanın emektar demircisinden annesizliği iliklerine kadar hisseden çocuğa, imkânsız aşkların yaralı kahramanlarından ölümden önce gelen o büyük yalnızlığa düşen ihtiyara varıncaya değin çok geniş bir yelpazede, birbirinden farklı insanların hikâyelerini ustalıkla anlatıyor Kanlıkama. Özenl

İnsanoğlu başından geçen olayları diğer insanlara her zaman anlatmıştır. Bu olaylar bazen gerçek olaylardır bazen de gerçek olmayan hayal ürünü olaylardır. Yazının kullanılmasıyla birlikte bu anlatılar insanlar arasında kalıcı hale gelmiştir. Kısa öykülerde anlatılan olaylar ülkelerin ve bu ülkelerde yaşayan insanların toplumsal durumlarını ele almaktadır. Romanda bir olay geniş olarak anlatılmakta iken, kısa öyküde olay çok hızlı bir şekilde anlatılıp hemen sonuca erdirilmektedir. Okuyucu da kısa sürede bu

Bir ağaç gibi efkârlı ve sessiz ayaktadır baktığınızda karşı boşlukta kırgınlıkları kuşlar taşır kanatlarında yorgun gövdelerine dal olur neşesiz

İbrahim Halil Çelik her bakanın, baktığı yere göre farklı suretler gördüğü biri. Hele biraz uzaktan ya da dalgın bakanların, hızlı hüküm vermeye çalışanların işi kolay. Bir haber, bir video, bir söz üzerinden tanımlayabilir, “görmek istediğimizi gördük” diyebilirler. Çizdikleri siyah beyaz fotoğrafı zihinlerinde sabitleyip, adı her geçtiğinde belleklerinden çağırabilirler. Oysa O, bir bakışla tanınamayacak kadar çok renkli, çok katmanlı, çok yönlü biri. O, çilekeş bir düşünce ve dava adamı. Ve O’nun anl

Bu eser, geleneksel edebiyat teorisi bağlamında Yunus Emre’nin şiirlerinin çözümlemesini ve değerlendirilmesini kapsamaktadır. Türkiye’de gelenekselci ekolle ilgili yapılan çalışmalara bakıldığında daha çok felsefe, ilahiyat (tasavvuf) ve kısmen sosyoloji alanında çalışıldığı görülmektedir. Bu çalışmayla ise edebiyat alanında gelenekselci ekolün sanat ve edebiyat anlayışına yer verilmektedir. Yunus Emre’nin şiirlerinin geleneksel sanat anlayışı bağlamında değerlendirilmesini içeren ilk çalışma olması hasebi

kalbindir tek pazubent takacaksan eğer kırk yıllık bir heves, gençlik çarçabuk geçer gönlü geniş olmayana her ev biraz mezar bir gönle girmediysen bu hayat neye yarar bir yalan çoğaltmışlar kendine güven diye kendine değil, bir tek allah’a güven ali

Toprakla konuşurum. Toprakla dertleşirim. Toprak bana gülümser, ben toprağa gülümserim. Senden yaratıldım ey toprak, sana karışacağım derim. Geldiğimde, bana nasıl davranacağını sorarım. Bedenime güzel davran, onu üşütmeden, incitmeden çürüt derim. Şimdiye kadar senin yetiştirdiğin nimetlerle beslendim, bir nimet olarak sana geleceğim, sen de beni ye ve şükret derim. Bereket senin adın derim. Nankörlük etmezsin derim. Kibirlenmezsin derim. Sana güvenen, seni ekip biçen kimseyi mahcup etmezsin derim. Bir avu

Buzdağını görünen kısmından tanımak gibi bir kaderimiz var. Zeki Ergezen’in bir siyasetçi ve devlet adamı olarak bilinmesi buzdağının sadece görünen yüzü. Ahlat’ın köklü ailelerinden birine mensup olan Ergezen’in pek çok özelliği kamuoyu tarafından bilinmiyor. Bu durum sadece ona özgü değil kuşkusuz. Portresi ve biyografisi yazılmayan pek çok değer yapıp ettikleriyle kısa süreliğine akıllarda kalsa da zaman geçtikçe eserleri de kişilikleri de unutuluyor. Bir kader bu! Yazının yaşatan bir tarafını en çok por

Emin Gürdamur, Feyza Nur Çalıkoğlu, Sercan Ceylan, Mehmet Aycı, Ali Necip Erdoğan, Serkan Türk, Feyza Ay, Arif Semih Sulubulut, Soner Oğuz, M. Talha Özmen, Zeynep Sati Yalçın, Hüseyin Hakan, Ahmet Karacan, Melek Tosun, Nursultan Taş, Mustafa Uçurum, Arzu Özdemir, Esra Özdemir Demirci, Sıddık Yurtsever, Ayşe Hicret Aydoğan, Sema Bayar, Ayşegül Genç, Rüveyda Durmaz Kılıç, Anton Çehov, Birsen Karaca, Emanuele Pettener, Burcu Uzun, Munîr Uteybe, Nazlı Elif Kaşık, Zohre Hekîmî, Nihat Değirmenci, Kuddusi Demir, F

Hece dergisinin Ekim 2023 sayısı “BYUNG-CHUL HAN” dosyasının yanı sıra şiir, söyleşi, inceleme, deneme, eleştiri ve tanıtım yazıları ile okurlarına merhaba diyor. Hece 322, Cumhuriyetin 100. yılını idrak ettiğimiz bu ay İbrahim Demirci “Cumhur, Cumhuriyet” adlı Eşik yazısı ve Tanzer Özder’in “Uzun İnce Bir Yoldayız” adlı illüstrasyon çalışması ile açılıyor. Hece’nin ilk sayfalarında yine şiir var. Bu sayının şairleri ve şiirleri şunlar: Ali Göçer “Hüzzam Kuşlar”, Bilal Can “Ben Korkunç İlyiç”, Abdulhâlik Ak