Geçmişten günümüze Batı'dan Doğu'ya, Doğu'dan Batı'ya yapılan seyahatler ve yazılan seyahatnameler, toplumlar arasında yaşanan kültür alışverişinin en önemli taşıyıcılarından biridir. ?Ötekine duyulan merak ve ilginin giderilmesinde, gayr-ı resmi bir tarihçi gibi, gördüklerini büyük bir titizlikle anlatan seyyahın rolü büyüktür. Seyyahlar ve yazmış oldukları seyahatnameler, kimi zaman önyargıdan arındırılamamış olsa da, kültürlerin zihni planda, birbirleri üzerinden inşaası noktasında önemli bir misyon üstl

Bu eserde, Hz. Muhammed'in bütün ülkü ve telkinlerini açıklayabilmek için, İslâm dinini ilgileyen problemlerin en önemlilerine dokunulmuştur. Amacımız, bu problemleri asla her yönden çözümlemek değildir. Biz, bütün bunlara dair gereken sentetik bilgileri verirken, bazen bu problemlerin psikoloji, sosyoloji, tarih, mitoloji ve öteki dinlerle bilimler bakımından kaynaklarına kadar inmeye ihtiyaç duyduk. Bunun açık nedeni, Peygamberimizin de, insan uygarlık ve kültürünün evrim zincirinde, bir tarafını geçmişe,

Bazı insanlar, gerçekleri inkâr etmekten hoşlanır, bazıları da gerçeğin ne olduğunu bilmez, bilemez, ya da onun ne olduğunu araştırmaksızın, bir geleneğin telkinlerine uyarak türlü yanlış düşünlere inanmakla yetinirler. Buna karşılık, inkâr ya da tasdik edilmiş olmakla değer ve doğaları değişmeyen gerçekler de vardır. İnsan zihni, en yüce bir düşünü, âdileştirebildiği gibi, en bayağı ve âdi bir düşünü de yüceltebilir. Bir zamanlar geçerli paraların, bir başka zamanla, kalp akçalar durumuna düştükleri gibi,

Uyanıyoruz hergün hayatın günlerine Tek düze çıkmazları ruh dalgalanmalarıyla karşılıyoruz Çaylarları şekerle, buhranları güler yüzle karşılıyoruz. Evden çıkmadan önce her sabah aynaya bakıyoruz. Yüz hatlarımızı inceleyip,kalbimize acıyoruz. Çoğu zaman otobüs duraklarında yaslanıp uyukluyoruz Ve boş koltuk için temenniler gönderiyoruz. Taksitinde boğulduğumuz afilli kol saatleriyle Dakikaları huncarca kolaçan ediyoruz. Okula ya da işe farketmez ,adım atmadan daha Çıkışını hayal ediyoruz. Vardığımızda son du

Benim şu anda gönül rahatlığıyla elime aldığım bu yemek kaşığını bir zamanlar acılar içinde elime aldığım kalemime borçluyum.

Tiyatro sanatı, mitoloji'den bugünün tek tanrılı dinlerine kadar dünyayı anlama ve kavrama çabasının metafizik biçimi olan inanç olgusunun içinden çıktı. Dionysos dini ve tarikatı içinde yapılan gösterimin dışa açılıp laikleşmesi ile başladı tiyatronun yolculuğu. Sonrasında ise, hayatı yeniden biçimleyip anlatan, canlandıran tiyatro sanatı üzerinde inancın, dinin egemenliği başladı. Hayatı yeniden yaratan'' ve canlandıran'', gerçeğin bir benzerini ortaya çıkaran bu sanat insanlarda kötü duygular, yararsız

DUA Bismillahirrahmanirrahim Rabbim, bizleri Kendinden, Senin yolundan, yanından ayırma. Niyet ettiğimiz bu kitabı Hayırlara vesile et. Hz. Muhammed hürmetine, O ve Ondan öncekilerle açılan yolu bizlerle devam ettiren YA RAB, bizlere Seni gereği gibi hiçbir zaman olamasa da, hakikatinle Sana şahitlik etmemizi ve büyükleyebilmemizi nasip eyle. Peygamberimiz Muhammed aleyhisselama, gelmiş geçmiş tüm diğer peygamberlere ve bildirdiğin yolun detaylarını göstermede aracı ettiğin cömert elinden, Hz. Muhammed

Hiç güneş ışığı tatmamış bir kitap elinizde sayfalara ayrılırken, okuduğunuz satırların aklınızda neler uyandırdığını gördüğümü bilmenizi istiyorum. Mevzumuz ortak, yaşanılanlar aktif dönemimizdeki pasifliklerimizi kaleme alan cümlelerle dolu. Bu bölümde bolca kahkaha var! diyerek bağıran spikerin ölen umut ışığıyla sesleniyorum; Bu bölüm acının entrikalarıyla dolu...

Cumartesi günü, 12 Eylül'de, Clorinda güzel bir deniz, uygun esintiyle demir alıyor ve bütün yolcularıyla Hebrides Yarımadası'nın güneybatısına doğru uçuyordu. Az sonra, Staffa, lona, Mull Burnu büyük adanın yarları arkasında gözden yitiyordu. Yat yolcuları, bir saatlik keyifli yolculuktan sonra, küçük Oban limanına çıktılar; oradan, demiryoluyla, Oban'dan Dalmaly'ye, Dalmaly'den Glasgow'a gittiler, Yukarı İskoçya'nın en hoş görünümlü bölgelerinden geçip Helensburgh'daki yalıya ulaştılar. On sekiz gün son

Kaptan Grant, "Noktasına, virgülüne kadar hatırlıyorum" dedi. "Mesaj şöyleydi: 27 Haziran 1862'de, Glasgow Limanı'na bağlı, Britannia adındaki üç direkli gemi, Güney Yarım Küre'de, Patagonya'dan sekiz bin kilometre uzakta bulunan Ta-bor Adası civarında battı. Kaptan Grant, iki tayfasıyla karaya çıktı. Devamlı bir yolduk içinde bulunan Kaptan Graııt'la iki tayfası, bu mesajı 153° boylam, 37° enlem dairelerinde denize attılar. Oradan kurtarılamadıkları takdirde bu üç insan ölüme mahkûmdur.

İstanbul karanlığın, mevsimsizliğin, semtsizliğin gölgesinde; eski kaldırımların, eski hatıralarının içinde. Bıraktığınız gibi görünmüyor; bıraktığınız gibi nefes almıyor. İnsanların mutlu olmaları için; delice bir tasarının, çılgınca bir planın parçası olmuş. Robotlar her kaldırımı her semti işgal etmemiş. Robotlar yok hikâyemizde, onlar belki başka bir yüzyılda var olmak için bekliyorlar. Şu an kırık kalpler, hatırasız insanlar diyarı olmuş İstanbul. Eski zamanları anımsayanlar, büyük bir anlamsızlık için

Sınıflama sadece eserlerin raflarda konularına göre sistematik olarak düzenlenmesi şeklinde görülemez. Aksi takdirde sınıflama gibi önemli ve çok geniş bir kavramı fazlasıyla dar bir anlamda ele alıyor ve faydalarından cüzi miktarda yararlanıyor olmuş oluruz. Bu da gerçeği, olanı yansıtmaz. Sınıflamanın kısaca, benzer bilgi ve belgeleri bir araya getirme, gruplandırma faaliyeti olduğunu; bilgi ve belgelere kullanıcıların raflarda ve kataloglarda erişimini sağlamak amacıyla yapıldığını düşünecek olursak; bir

Bazen, diyorum Hayır, hayır, bunu hep söylüyorum Bırak işini, derdini bir yana Alıp ceketini dolan dur yollarda Gemileri seyret her limanda Bahara türküler yaz Başına sevda ara Bırak adımlarında tükensin dünya Öyle ya da böyle girmeyecek misin tabuta?

Yorgunuz biliyorum Azizem. Ettiğimiz dualar, kurduğumuz hayalleri vermedi bize. Yağmur hep hüzünlü duyguları başlattı. Yağmur pişmanlığımızı gözlerimizle aldattı. Sonumuz yakın hissediyorum Azizem. Yürüdüğümüz yollarda kimsemiz yok! Çocukluğumuzda alamadığımız oyuncakların eksikliğimidir heyecanlı anlarda bizi böyle kekeme yapan? Ölüyoruz kahroluyorum Azizem. Yaşayan insanlara sevabı eksik bir tebessümdür bıraktığımız.

Erdal`ı astılar... hem de körpecik yaşında...17`sindeydi Erdal,şöyle bir baktılar yüzüne19`undadır diye hükmettiler...Hükmü veren kırdı kalemi ve bir şafak vakti,Erdal da katıldı şafağı göremeyenler kervanına...insan öldürmek en ağır suçtur!..Hem yasalar hem de tüm dinler en ağır suçlar,yasaklar arasında görmektedir insan öldürmeyi...Oysa Erdal taammüden,devlet eliyle öldürülmüştü...Bu kitapta bir çocuğun kısacık hayatındaki kocaman hikayesini bulacaksınız!...Faşizmin bir dünya görüşü olmadığına, bir insanl

Yazar Umutlar Tükenince adlı romanında, Balkan Savaşı ve 1. Dünya Savaşı sırasındaki seferberlik yıllarında gidip de gelemeyen insanların, tükenen umutların, Bilal ile Mesdi'nin haksızlıklara başkaldırısının; yok olup gitmek üzere olan bir ocağın üstüne kanatlarını geren İpek Ana'nın zorlu savaşını anlatıyor. Bu roman gerçek bir yaşam öyküsü olup konusu ağırlıklı olarak Ordu ve Mesudiye yöresinde geçmekle birlikte Orta Karadeniz'inde ilk romanıdır

Fakir ve susuz köyün bitişiğinde çok büyük bir bağ vardı, güzel mi güzel, içinden suyu akan, meyva ağaçlarıyla dolu bir bağ. Bağ o kadar büyük ve ağaçlıktı ki bir ucundan dürbünle baksan, öbür ucunu göremezdin. Köy ağası birkaç yıl önce araziyi parselleyip köylülere satmış, ama bağı kendine ayırmıştı... Bağda iki şeftali ağacı yetişmişti. Biri daha küçük ve gençti. Bu iki ağacın yaprağı, çiçeği tıpatıp birbirine benzerdi. Her gören daha ilk bakışta ikisinin de aynı cins ağaç olduğunu anlardı. Büyük ağaç aşı

Kumral saçlarını, tırnakları alev kızılma boyalı parmaklarıyla havalandırıp, tırnaklarıyla aynı kızıllıktaraudaklarma dilinin ucuyla, belli belirsiz dokundu. Pembeye çalan bir beyazlıktaki geceliğinin geniş yakasından, memeleri tastamam belli oluyordu. Sutyensiz memelerinin ucu, naylon geceliği kabartmıştı. Geceliğin etek boyu da bir hayli kısaydı, Hani, biraz eğilecek olsa külotu hemen görünecekti..

Yıldız, havuzun başında otururken şu sorulara yanıt arıyordu. Gözü, havuzdan su içen bir kara kargaya takıldı. Kargaya kanı kaynamıştı. Tam uçmaya hazırlanan karga da son anda Yıldızı gördü. Onun bakışlarındaki umut ve sevgiyi sezdi. Kızı oracıkta bırakıp gidemeyeceğini anladı.