Her şeye rağmen özlemek güzel. Dönmeyecek biri bile olsa özlemek, hasret kalmak gerçekten yaşama tutunmak için geçerli nedenlerden bazıları. Evet, belki ona bir daha sarılma ihtimalim yok, bütün bu ihtimalleri başkasının ayağına basarak sonlandırdı. Bir daha bu kadar çok sever miyim, sevebilir miyim bilmiyorum. Kim bilir, belki eskisinden fazla seveceğim, daha tutkulu bir aşk yaşayacağım. Ama içimde ne bir ümit ne de bu ümidin gerçekleşmesi için bir heves var. Evet, bir başkasını sevebilme ihtimalim var, fa

Sabah olacak ve yeni bir gün başlayacak. Yeniden başlayacağız aynı rutine. Yeniden isteyeceğiz ve savaşacağız. Hem dışarıdakilerle, hem de içimizdekilerle. Bir tarafta klişeler, kurallar, olmak zorunda olduğumuz hayatlar, yapamazsınlar ya da yapmamalısınlar. Diğer tarafta dümeni almaya çalışan isteklerimiz, egomuz, gerçek düşüncelerimiz, bastırılmaya mahkûm duygularımız ve yapmalıyımlar. Biz bu savaşı yıllardır yaşıyoruz ve ilk günden beri kimin galip geleceğini bile bile savaşmaya devam ediyoruz. Çünkü ha

Bak, her şey kırıldı. Şurası çok kirlenmiş. Lekeler de çıkmıyor. Oysa okşamaya kıyamazlardı. Hata ile mi olmuş? Görmemişler mi? Görmek istememişler mi? O kelimeyi de artık kullanma! Değerden bahsetme bana! Değerli idi! deme! Görüyorsun sen de, Bütün o değerli diyenlerin, Değeri nereye düşürdüğünü. „Ben istemedim ki! Birileri geldi. Yüreğime acıyı, Gözlerime de Yaş koyup Kaçtılar!

Çölümdeki ab-ı hayat oldu Kur'an, Geçmişim hep yalan dolan, Yirmi altı yaşında doğar mı insan? Oldurur, ol deyince Yaratan.

Yaşanan keşmekeş bir hayat içinde başa gelen tüm iyiliklerde sen, tüm kötülüklerde kabahat bende mi? Ben böylesine taraflı soruyu sorarken bile seni suçladığımın farkında mıyım? Aslında sana iyilikleri bana kötülükleri bahşederken bile ne kadar sen olabiliyorum. Yapamaz insanoğlu. Suçlayamaz kendini, eğer ki bir adada tek başına kalmamışsan. Mutlaka ama mutlaka birileri vardır etrafta değil mi? Senin yüzünden diyebileceği. İyi ki varlar üstelik. Peki bambaşka bir göz baksa bize? Var mısın? Hayır hayır hayır

Babam; Babam İsmail Hakkı, Akşehir eşrafından Subaşı Hacı Mehmet Arif Efendi ile Hatice Hanım'ın oğlu. Asker ocağında yetişmiş olan babam, 29 Haziran 1916'da yüzbaşı olmuş. Aralık ayında, hayvan yazmak için Tokat'tan Erbaa'ya Amasya üzerinden yayan gitmiş. 25 Ekim 1921'de Kurtuluş Savaşına katılmak üzere İtalyan Remo Şilebi ile İstanbul'dan ayrılmış. Ertesi sabah İnebolu'ya varmış. Kastamonu ve Ilgaz dağlarını öküz arabalarıyla aşarak Çankırı üzerinden 3 Kasım akşamı Ankara'ya varmış. Ankara'dan aldığı

Geliri sokak hayvanları yararına kullanılacak ve kahramanları gerçek olan bu masal kitabı; çocuklara hayvanların sevimli dünyasını yansıtmak, çocukların dünyasında hayvanlarla ilgili farkındalık yaratmak, empati duygusunu geliştirmek ve hayvan sevgisi aşılamak için yazılmıştır.

Aile, toplumun ana direği ve sosyal hayatın, sosyalleşmenin başladığı yerdir. Genç nasıl düşüneceğini ve nasıl davranacağını ilk olarak annesi, babası ve aile büyüklerinden öğrenir. Eğitimini ilk olarak aileden alır. Huzurlu ve sağlıklı ilişkiler içerisinde yaşamlarını sürdüren bir aile, çocukları için en iyi okul gibidir. Gençler kendisini ne kadar ailenin şefkatli kollarına bırakırsa ve aile içi çatışmalardan uzak durursa o kadar huzurlu bir hayat yaşar ve eğitimde o kadar ilerler.

Bu kubbenin içinde, gece ve gündüzün olduğunu nasıl bilirsin? Sabah olduğu zaman kubbe beyazlaşır, gündüzün olduğunu anlarım. Güneş battığı zaman da Kubbe siyahlaşır, o zaman da gece olduğunu anlarım.

Biter yazların, bitmeyen hikayeleri vardır. Dalgalarla uzanıp gitmiş, karşılaştığı kokulara karışmış, Hiç duymadığı sesleri öğrenmiş, sararmış, büyümüş, saçılmış Ve en sonunda kendi gerçekliğini yaratmış... Arada bir gelse de aslında hiç gitmeyen, Nokta konulsa bile bir türlü bitemeyen, Tekrara düşmeden döngüsü hep süren hikyaler vardır. Anlatmadan olmaz!

Hergün hayali bir silahı elime alıp, Kalbime dayayıp Hergün hayali bir tetiği çekiyorum. Hergün yapıyorum bunu, Ama hergün!

Hergün hayali bir silahı elime alıp, Kalbime dayayıp Hergün hayali bir tetiği çekiyorum. Hergün yapıyorum bunu, Ama hergün!

Koparmadım sen yokken Takvimin yapraklarını Saymadım bugün ayın kaçı Sensizliğin kaçıncı cuması Açamadım odamdaki perdeleri Diz çöktüm Yokluğunun karşısında Sensiz güneşe bile Tahammülüm kalmadı

Ve bir gün, Susmak bilmeyenlerin, sesini duydum.Acı verenlerin yumruğunu, boğazımda hissetim. Beni görmek istemeyenlerin, bakışlarını yine gördüm.Bir de duymak istemeyenler vardı.Onların da sesli kahlahalarını, arkamdan işittim.Sonra da Öyle olsun... dedim. İstediğiniz savaş ise, o da olsun... dedim.Eğildim, büküldüm. Parçalandım, dağıldım.Kırıklarımı sessizce topladım.Sessizce içime her şeyi haykırdım. Herkesi sessice, bir bir içime gömdüm.İşte benim de savaşım...İnsanlarla savaşım, böyle idi. İnsanları iç

Yeni işletme kurdum. Hayırlı olsuna bile gelmedi bazı namkörler. Olsun! Kasvet satıyorum parakende, isteyene toptan. Câmiadaki dolaylı nesneler hemen ispiyonlamış beni, fiş kesmiyorum diye. Gecenin bir vâkti, yüklemler bastı mahâlimi... Ağırdan aldım... Nitekim, öyle dövdüler ki beni, ne virgülüm kaldı ne de soru işaretim. Bir üç noktam kalmıştı boğazımda. Onu da dün kustum. Ben de nereden çıktı bu ve

Yaratılışımızla birlikte hayatımızı kaliteli bir şekilde sürdürmemiz için mücadele içerisine gireriz. Bu eser, hayatın içindeki olaylardan ve yaşanmışlıklardan ilham alınarak oluşturulmuştur. Bir nebze de olsa kaliteli ve daha konforlu bir hayat sürmemiz için bu hikayeler bizlere ışık olup yol gösterecektir. Hepinize sonsuz teşekkürlerimi sunar, mutluluklar dilerim.

Bazen zor zannettiğimiz soruların cevapları kolay, kolay zannettiğimiz soruların cevapları ise zannımızdan çok fazla zor olabiliyor. Hayat imtihanı da işte böyle... Sürprizlerle dolu. Kimsenin sorusu bir diğerininkine benzemiyor. Kopya çekme şansınız yok. Sorulan soruları gözümüzde büyütmeden tevekkül ve teslimiyeti iki elmas anahtar yapıp kapalı olduğunu zannettiğimiz kapılara yönelmek ya da basite aldığımız sorularda hiçliğimizi bilip açık zannettiğimiz kapıların önünde tam bir acz ve fakr ile beklemek la

M. Turgay Bozkurt, 1953 yılında İç Anadolu'nun şirin bir ilçesinde doğdu. İlk ve ortaokulu doğduğu ilçede, lise eğitimini Ankara'da tamamlayıp yurt dışına gitti. Yüksek eğitimin ardından yurt dışında yaşamaya devam etti. 1990 yılında Türkiye'ye kesin dönüş yaparak serbest meslek hayatında yerini aldı. Şu anda tercüman & çevirmen olarak hayatını sürdürmektedir.

Günümüzde güvenlik sistemleri artık yaşamımızın bir parçası olmaktadır. Bu sistemlerin çalışma prensipleri ve teknik olarak nasıl kurulumlar yapılacağı ve kullanacağını detaylarıyla anlattım. Kapalı Devre Kamera Sistemleri (CCTV), Hırsız ve Yangın Algılama İhbar Sistemleri, Mağaza Anten Güvenlik Sistemleri, Geçiş Kontrol Sistemleri, Çevre Güvenlik Sistemleri ve Arama Dedektör Sistemleri ana başlıkları altında bilgilendirmelerde bulundum. Bu sistemlerin projelendirme ve güvenlik risklerinin detayları ile ort