Pavlus adeta şok geçiriyordu. Sevinçle izleyeceğini düşünmüştü. İsa'nın çarmıha gerilmesini izlerken ruhu ve bedeni adeta isyan etmişti. Neden? Neden bacaklarını kırıyorlar? diye düşünürken, sıra İsa'ya geldiğinde sanki gök kubbe üzerine düşecek gibi hissetmeye başlamıştı... Mevlana, birden karşısına çıkan adını bile soramadığı Derviş nedeniyle neredeyse bütün bildiklerini sorgular olmuştu. Neydi onları kırk günlük halvete sokan? Cengiz Han Yüksek Kurul'dan ne istiyordu? Peşine düştüğü hiçbir şeyi sonland

Genç bir yazarın ilk öyküleri, bu topraklarda süregiden toplumsal cinsiyet eşitsizliğine dayalı kıyımları açığa çıkaracak seslere dâhil oluyor! Türkiyeli feminizmin görünür kılmaya çalıştığı ölçüsüz bir acımasızlıkla yaşanan her kıyım gibi bu topraklarda kimi genç erkek bedenleri aynı ölçüsüz kıyıma kurban gitmiş ve gitmekte Kimi erkek bedenleri sessizce kıyılarak çere çöpe karışmış ve karışmakta Bunun toplumsal utancının ancak bu tür hikâyeleri dinlediğimizde hatırlıyoruz. Aksi halde acımasız gündelik haya

Bisiklet seni götürmez, sen onu götürürsün. Alkol ya da sigara kullanman onu pek alakadar etmez. Sevgili ön tarafta kadroya oturmuşken kullanmak on numara ambiyanstır. Mükemmel bir çöpçatandır kerata. Zihnin kaldıracıdır. Şişmiş bir zihni de daha ilk pedalda temizleyen psikomekanik bir süpürgedir. Lastiğini değiştirirken çocuğuna yeni pabuç alıp giydiren bir baba gibi hissetmek mümkündür. Ailedir yeri geldiğinde. Amele yanıklarından gurur duyabileceğiniz bir eylemdir bisiklet sürmek. En azından buna bir

Hangi Düş Diğerine Gebe? isimsiz, cinsiyetsiz öykülerle; mekân, zaman ve olayı geriye yaslayan, bu nefes alma sürecinde, bir takım örgülerle kent dokusunu ve karakterin / lerin iç söyleşisini açık eden, takip dinamiğini geçersiz kılan yazınsal bir kolajdır. Yedi bölüm ve otuz bir öyküden oluşan metinde, bağlantısız derlemeler iç içe bir yapıyı getirir. Bir harf geri dönüş yaşatabilir, bir kelime ileriye sıçratabilir, bir cümle duyguya işaret edebilir ve metin bir arada düşünüldüğünde düşün dahi geçersiz kal

Her şey bitiyordu ve bu da mutlu sonla bitmeyen bir hikâyenin başlangıcıydı. Ayrılmadan önce bile hayatım demişlerdi birbirlerine ve biri birinin hayatını bitirmişti. Gece iki terk edilmiş olarak sokağa çıkar ve yıkıntılar başkentinde yıldızları sayarak yürürdük. Saçma sapan düşüncelere dalar ve bizi ezip geçen sevdalara bildiğimiz en ağza alınmayacak küfürleri savururduk. Islık çalar ve gidenin ardından söylenmiş olan tüm sarkıllar dudaklarımızın arasından ıslıklarımızla akıp giderdi. Kendiyle konuşmay

...Kapının önünde elimde tebeşirle babamı tekrar çizmeye korkarak, fileyi çiçek sepetine, yüzünü güneşe, ellerini kuşlara benzetip çizmeye başlamıştım. Babam güneşli, çiçekli, kuşlu bir resim olup kapının eşiğinde öylece duracaktı artık. Annem için korkuluk, benim içinse koruluk olacaktı belki hep o kapı eşiğinde. Yaz kış, içeri hiçbir kötülük sokmayacaktı... Birbirine değmeyen, birbirine gülümsemeyen, birbirinin hiçbir şeyi etmeyen insanların memleketidir sevgisizlik. En soğuk, en savaşlı, en kederli... B