insanın alacakaranlığında kanat çırpıyor “minerva’nın baykuşu” zirveyle çukur ayrışıyor egemenler ve egemen oldukları teknokratların dünyası yoksul ve yoksun milyarların dışına çıkıyor kapanıyorlar kendi lüks ve konforlu sitelerine yüksek duvarlarını da yine yoksul ve yoksun olanlar koruyor son model silahlarla oralardan silikon vadilerinden yönettikleri pek yeni pek modern ve masum algoritmalarıyla çoktan ele geçirdiler aklımızı fikrimizi bilimcilerse buldukları ve bulacakları ile şaşkın kapılıp gittikleri

gökyüzü yorgun atların dinlendiği yer midir uzun hüzünlerden geçerek geldik bağ içinde miyiz yeşil çimen üstünde mi taşta mı onulmaz yaralar tükenir bir gün yüzün sararmış kuru otlar gibi gövden gökyüzü yorgun atların dinlendiği yer midir şimdi gökyüzü

“Matematik ne işe yarar?” Bu kitabın yazarının en çok sinirlendiği soru bu. Ama matematik öğretmeni olarak en fazla karşılaştığı soru da, aynı zamanda. Peki kusur, yüzlerce formülle karşı karşıya kalıp bunalan öğrencide mi? Matematik bilgisinin ve yönteminin kendisine açacağı ufukları kavrayamayan (ya da yaşayamayan) öğrencilerin, ister istemez bu formüller yığınının gelecekte ne işlerine yarayacağını sorgulaması doğal değil mi? O halde bütün “mesele”, matematiğin nasıl öğretileceği, sevdirileceği ve nasıl

Yılmaz Polat’ın AKP iktidarı dönemindeki kitapları, bu partinin emperyalizmin bir imalatı ve bir durum tespiti olarak ifade edersek küresel Yahudi sermayesinin projesi olduğunu somut verilerle ortaya koyar. Polat’ın elinizdeki “Sinagogda Diplomasi/ABD-İsrail Hattında Erdoğan” adlı kitabı, bu serinin son çalışmasıdır.

Doç. Dr. Halil Özcan, 2019 Sedat Simavi Sosyal Bilimler Ödülü’ne de değer görülen, “Atatürk’ün Özel Şifre Hattı PR Gizli Telgraf Merkezi” adlı bu eserinde, Türk basınında yüz yıldır gizemini koruyan PR Gizli Telgraf Merkezi ve faaliyetlerinin gerçekliğini belgeleriyle gün yüzüne çıkartıyor. “İstanbul’un ve merkez telgrafhanesinin işgaliyle İstanbul’daki millî gruplar ile umudun şehri Ankara’nın ve umudun lideri Mustafa Kemal Paşa’nın haberleşmesi kesildi. İstanbul’un Ankara’ya ve Millî Mücadele’ye desteği t

“Milli haklarımızı ve ismetimizi muhafaza edecek hükümet ve erkek yoksa, biz varız!” Halide Edib’in deyimiyle “Türk’ün Ateşle İmtihanı”, Nezihe Muhiddin'in deyişiyle “Anadolu Kıyamı” olarak adlandırılan Kurtuluş Savaşımız, ezilmiş bir ülkenin emperyalizme karşı başarıyla sonuçlandırılmış ilk başkaldırısıdır. Bu başkaldırının zaferle sonuçlandırılmasında kadınlarımız büyük görevler üstlendiler. Kimi çevrelerin ifade ettiği gibi, Cumhuriyet devrimlerinin kadınlara sağladığı kazanımlar, bir lütuf değildir. Düş

“Buralarda... Akdeniz’de; Ay insanın gözlerine doğar, güneş insanın içinde batar...” Bu kitapta; Akdeniz’i, denizleri, tabiatın kendisini, doğanın isimsiz insan yüzünü bulacaksınız. Kendinizi göreceksiniz. Uzun, içinizde iz bırakan betimlemeler ve çarpıcı benzetmelerle tabiata tutkuyla bağlanacak, belki de onu yeniden seveceksiniz.

“Sihirli değnekleri ve yıldız tozunu çocuklukta bırakıyordu insan, büyümekse önce gerçekleri kabullenmekten geçiyordu. Sen gittin ve ben en önemli dayanağımı yitirdim. Bahar yaklaşırken her şey ne kadar da uzağıma düştü. Ilıman havalar bir su kıyısına göçme mevsiminin yaklaştığının habercisiydi. Ankara’nın pusundan uzaklaşmak, olağan akışındaki hayatımızın ötesine geçmek demekti. Öyle sanıyorduk. Aslında eşikte durup dışımızda akıp giden her şeyi yalnızca seyrediyorduk. Olsun, bu bile yetiyordu mutlu olmaya

“Halil Yeni’nin şiirinde beni en fazla cezbeden, her daim diriliğini koruyan umut oldu. Genelde son dönem Türk şiirinde, özelde toplumcu gerçekçi şiirde uzun yıllardır varlığını sürdüren umut yitimine onun şiirinin hiçbir dizesinde rastlamadım.” Cafer Yıldırım “Uzun bekleyişi sürüyor aydınlığın, Açılmayı unutmuş paslı kapılar arkasında, Nefret koşar adım düşerken ardımıza, Kaçmanın çare olmadığını anlatıyor bize yarınlar. Savrulma, birbirimize sığınalım, Bu fırtına geçene kadar.”

“Elveda”, dedi tilki. “İşte benim sırrım: Çok basit; insan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilir. Gerçekler gözle görülmez.” “Gerçekler gözle görülmez”, diye yineledi Küçük Prens, unutmamak için. “Gülün için harcadığın zamandır, gülünü böylesine önemli kılan.” “Gülüm için harcadığım zamandır, gülümü önemli kılan” dedi Küçük Prens, unutmamak için. “İnsanlar bu gerçeği unuttular”, dedi tilki. “Ama sen unutma.”

Gölün kükremesini duyuyorduk. Dramanın son perdesi şimdi başlıyordu ve iki aktör, yürek paralayıcı sahneyi görmeye gidiyordu. “Ne düşünüyorsun? Bizi ne bekliyor?” diye sordum, sevgili Pavel İvanoviç’e. “Düşünemiyorum... Bilmiyorum...” “Ben de bilmiyorum.” “Hamlet bir keresinde yeryüzünün ve cennetin Tanrısının intihar günahını yasaklamış olmasına üzülüyordu. Şimdi ben de onun gibi, kaderin beni doktor yapmış olmasına üzülüyorum... Derinden üzülüyorum!” ... Anton Çehov’un tek romanı olan Bir Av Dramı’nı, Lev

“Osman öyle dalgın otururken, yukarı tırmandı. Sandığını açtı. Yıllardır takmadığı beşibiryerdesini avcunun içinde sıkarak merdivenleri indi. Kocası, fincan elinde, bıraktığı gibi duruyordu. Bir yudum olsun içmemiş, üzüncünün derinliğinde yitmişti. Fincanı aldı elinden. Altını sıkıştırdı. Avcu yanmışçasına sıçradı Osman. Eline baktı. Gözleri tutuştu. Bir hınç çelikleşti gözlerinde. Kolu uzandı. Parmaklarını sıktı Gülizar: – Bu sana bir sandal donatır. Sandalın oldu mu da deniz kadar umudumuz var demektir.”

Açıklama:"- Ooooh, ne iyi! Yalnızlık içinde bir istasyon, sanki yeryüzünde ikiniz yalnız kalmışsınız, gece sabaha karşı kalkıp tereyağlı ekmekle çay içmek!.. Dışarda kar! Çaylıkta kaynayan suyun dumanları çıkar. Yaz günü, ikindiüstü yerlere bir hüzün çöker. İnsan dalgınlaşır, gözleri dalar. Bir kuru kengerin dikenli başını salladığına bakar, kalırsınız. Ne iyidir!- Siz, bunları seversiniz demek? - Ben, her şeyi severim ama eğer birini seversem! - Kimi? - Kim olduğunu bilmem, bir kadını, bir hanımı!

Açıklama: “Hani, bazen sırası geliyor da, ‘Maziye merbutiyet’ filan diyoruz; bizim gibilerde maziye merbutiyet ekseriya bir iptila halinde, sözün doğrusu bizim yaptığımız, yenileri beğenmemek için bir hikâyeden ibaret. Biz hem yalancılıkları kendimiz öğretiyoruz hem de yeni nesil bozuldu, diye şikâyet ediyoruz.”

Açıklama: “Vedat Günyol, aklını özgürleştirmeyi başarmaktan başka, tüm insanların aklını kullanmasını sağlayacak bir yaşam biçiminin egemen kılınmasına ömrünü adayan bir insandı. Emeğini kattığı onlarca kitabındaki yüzlerce yazısında yer alan yaşamın her ânıyla, her alanıyla ilgili düşünceleriyle Cumhuriyet değerlerinin yılmaz savunuculuğunu yaparak yaşamı güzelleştirmeye çalışan, kültürümüzü ve uygarlığımızı geleceğe taşıyan, etkin bir insandı. Yaşamın ve sanatın her alanındaki güzelliği değerlendirer

Açıklama: “Kısa bir an durup gerisine bakmalı. Zaman zaman iç hesaplaşma gereklidir. Yaşam sanıldığından uzun. Kısa bile görünse yeterli bir süreç insan için. Kırk yıl, elli yıl, altmış, yetmiş yıl yaşamışsınız. Hangi işte, uğraşta olursanız olun. Durup, bir soluk almak... Tek başına kalıp, kendini dinlemek... Arkada bıraktıklarını düşünmek: İnsanlar, olaylar, özlemler, düşler... Neydi yaşamın eşiğinde kurduğun hayaller, umutlar? Kaçta kaçı gerçekleşti, yoksa teki bile gerçekleşmedi mi? Dün, önceki gü

Açıklama: Uzun yıllar bu sektörde bir öğretmen olarak görev yapmış olan Selim Belenoğlu; dershaneciliğin Türkiye’deki hikâyesini, kendi yaşadıkları, tanıklıkları üzerinden, kimi zaman esprili kimi zaman trajikomik ama hep ayağını gerçeğin taşlarına basarak, çarpıcı bir üslupla kaleme Kitabı okurken, hem paralı hâle gelen eğitimin özünden ne denli uzaklaşıp, nerelere evrilebildiğine hem de iyisi-kötüsüyle birbirinden ilginç insan hikâyelerine tanık olacaksınız. “Anayasadaki tanımıyla sosyal devletin; p

“Kurtuluş Savaşı’nın üzerinden sadece beş ay geçmiş, takvimler 9 Eylül 1922’yi gösterirken Milli Mücadele, yoksulların zaferiyle sonuçlanmıştı. Emperyalist çıkarların kesiştiği bu coğrafyada yarı sömürge bir imparatorluk ekonomisinin iktisadi mirası oldukça ağırdı. Âdeta bir enkazdı. Bozkırın ortasında, Ankara’da kurulacak olan Cumhuriyet için hummalı çalışmaların bir bölümü de yeni bir ulus devletin taşıyıcı kolonları üzerine idi. Dönemin üretici ve yaratıcı güçlerinin artık sahne alma zamanı gelmişti. O

asma yaprağına sardığım sabahların eksik kalmış güneşi gibiydi umduklarımın bendeki tadı... bu yüzden sardunyalar gibi kalender bir arsızlıkla gıpta ettim şiirlere... hep bu yüzden... * Çiğdem Aktepe'nin yüreği, "duyan" bir yürek, belli ki. Ve dizelerine yansıyan her duygu, o yürekten. Bu yüzden usta işi, bu yüzden ta içimizden... -Taylan Özbay-

“Nafi Atuf Kansu’yu öğretmen, pedagoji yazarı diye anlamaya çalışmak, onu hiç anlamamaktır. Nafi Atuf Kansu ne idi? Meşrutiyet’ten bu yana kültür tarihimizin tanıyabildiği en büyük mütefekkirlerimizden biri. Rahmetli birçokları gibi ünlü bir kimse değildi. Ancak ün başkadır, değer başkadır.” İsmail Hakkı Baltacıoğlu, Ülkü Dergisi Şubat-1950 Mülkiye Mektebi mezuniyetinin ardından Balkan Savaşı ateşinin ortasında kalacak olan Edirne’de görev alan Nafi Atuf Kansu, öğrenciliğinden beri eğitim ve toplumsal