“İnsan kişiliğinin ayrılmaz bir parçası olan emek; ancak, insan, üretim ilişkileri ve süreci içinde, insan olarak bir yere sahip olduğu ölçüde bir meta olmaktan çıkabilir. Bu ise insan emeği ve bu emeğin ürünü üzerindeki yetkinin, sermayenin tekelleşmesi yönünde devredilmesi biçimindeki uygulama yerine, herkesin, emeği ve emeğinin ürünü üzerinde her bakımdan özgürce ve insan olarak karar sahibi ve etkin olma durumuna ulaşması ile bağlantılı görünmektedir.” Alpaslan Işıklı, bu önemli çalışmasında temel

Bolşevizm tarihi üzerine yapılmış onlarca çalışma içinde, Bolşevizmi Marx’tan başlatıp, Stalinizme varışına dek tarihsel olarak mercek altına alışıyla, Rosenberg’in çalışması özgünlüğünü ve önemini hâlâ korumaktadır. “Büyük Rus İhtilali’nin gölgesi, yine de uluslararası işçi sınıfı içinden küçük grupları kendine çekiyor, ancak Komünist Enternasyonali’nin, dünya proletaryasının eylemci unsurları üzerinde artık hiçbir etkisi yok. Bolşeviklerin Rus İhtilali çerçevesinde gerçekleştirdikleri, ölümsüz bir ta

“‘Alternatifleriniz ne?’ sorunsalı karşısında Sol’un şöyle bir tehlikeli ikileminin sözkonusu olduğunu gözlüyorum: Verili koşullar altında, aciliyet gerektiren gerçekçi ve somut alternatif öneriler çoğu kez ‘sistem-içi’ olarak eleştirilmekte. Bunlara ‘kapitalist sistemin yıkılması ve sosyalizmin gerçekleştirilmesi’ hedefleriyle örtüşmüyor, suçlaması yapılmakta. Ancak, krizin bahane edilerek emeğin sosyal kazanımlarına yönelik saldırıların püskürtülmesi ve krizin bedelinin emekçilere ödettirilmesi çabal

“Tolstoy tüm görkemiyle hâlâ ufkumuzu kaplıyor, ancak nasıl ki dağlarda yürüyen bir gezgin her bir zirvenin ardından başka bir zirve görürse, hevesli bir ruh da Tolstoy’un devasa imgesinin ardında Dostoyevski’nin yükseldiğini görebilir. Başı dumanlı bu zirve, sıradağların kilit noktası ve Avrupa’nın bugünkü sıradışı susamışlığını giderebileceği cömert nehirlerin kaynağıdır. Ibsen ve Nietzsche’nin yanında Tolstoy’un değil, Dostoyevski’nin yeri vardır; en az onlar kadar büyüktür ve aralarında en güçlü ol

Em. Hv. Kur. Alb. ALİ ÇAMLIBEL, Cumhuriyetin teminatı olan Türk Ordusu'nun dünden bugüne hangi saldırılara maruz bırakıldığını, kendi tanıklıklarından da güç alarak, tarihsel bir bakış açısı ve yetkin bir anlatımla okurlara sunuyor... "1964 yılının sıcak bir Eylül gününde, İzmir, Güzelyalı’da arkadaşlarımla birlikte sağ elimizi şanlı bayrağımıza ve silahımıza koyup, ülkemizi tüm iç ve dış düşmanlardan koruyacağımıza yemin ettik. Ben bu yeminime ölene kadar sadık kalacağım..."

“Her şeyiyle ve yüceliğiyle bir dünya adamı olan Vladimir Lenin öldü. Ölümü, onu tanıyanların yüreklerine kederle inen bir darbedir. Ama ölümün karanlığı, onun dünyanın işçi sınıfları için ne kadar önemli bir lider olduğunu daha da vurgulamaktan başka bir işe yaramaz. Ve eğer nefretin, yalanların, iftiraların karanlık bulutu bundan daha da yoğun olursa, bunun hiçbir önemi olmayacak. Lenin’in çıldırmış bir dünyanın boğucu karanlığında tutuşturduğu meşaleyi söndürecek bir güç yok. Ve başka hiçbir insan, dünya

“Beni unutacaksınız. Fakat bu yıl ve kimbilir belki de çok daha uzun yıllar sonra eğer hüzünlü bir şey okumak veya bir ölüm, yağmurlu bir akşam size beni hatırlatabilirse bu benim için çok büyük bir nimet olurdu. Sizi artık yalnız ruhen görebileceğim...”

“Bazen 'içimizdeki ben', 'hayalimizdeki ben'le yüzleşir...” Bu roman, kırk yılı aşkın evliliğinin bütün beklentilerini, kazanımlarını ve ruhsal birikimlerini tartarak aldığı cesur kararla, sırf resim dünyasına yeniden dönüp, özgürce resimler yapabilmek için evini, eşini ve kızını geride bırakıp, hiç tanımadığı bir adaya doğru yola çıkan Ressam Z'nin romanı... Olanla, olması gerekenin; yaşanmışlıkla, hayal edilenin, kişinin benliğindeki meydan savaşı...

“Beyaz kanatlı kuşlar, hep çığlık çığlığa, başımın üzerinde. İçimde sonsuz bir sevinç. Bağırmak istiyorum: 'Boş ver!' diye bağırmak istiyorum, 'Beş liraya da boş ver!'” Kısacık ömrüne sığdırdığı sayısız şiiriyle edebiyatımızın köşe taşı haline gelen Orhan Veli’nin, kendine özgü, yalın ve ironik üslubuyla kaleme aldığı öyküleri, edebiyat ve sanat hakkındaki seçilmiş yazılarıyla birlikte okurlarımıza sunuyoruz...

“Hanım kız hüzünlü, sevdalı şarkıları severdi. Sesi tatsız ve işlenmemişti. Ancak bir başkasıyla ve sezilir sezilmez bir şekilde bir şeyler mırıldanabilirdi. Şimdi birbiri arkasından hepsi de aşka, ayrılığa, kaybolmuş ümitlere dair şarkılar tutturmuştu. Sanki ustabaşına ellerini uzatıp dilinde yalvarırcasına, gözlerinde yaşlarla, “Beni kurtar!” diyecek bir durumdaydı. O zaman bütün masum günahlarından yıkanmış olacak, ruhu hafifleyecek, neşeye boğulacaktı. Artık serbest ve belki mutlu bir hayata başlayacakt

"Dünya şimdiki gibi; bir yanda acımasız cellatlar, öte yanda onlara boyun eğen kurbanlar olarak bölünmüştü. Her şey miskinlik ve adilik içindeydi. Bu adilikten iğrenmeksizin, öfkelenmeksizin, gerekli acıma duygusu ile söz edecek bir yazar bekleniyordu. Edebiyatın o zamanlar kafalar üzerinde büyük bir egemenliği vardı. Bu avare, bilgili ve ince beğenili insanların aradığı, parlak bir eğlence, temiz bir estetik duygu değildi, bir doktrindi. Sözcüğün tam anlamıyla bir yol göstericiydi Rus yazarı... Avrupalı ok

Bugüne dek birçok kaynakta adı geçmesine rağmen metni bulunmayan; kimi tarihçilerce varlığına dahi şüpheyle yaklaşılan 1920 Halkçılık Programı, ilk kez tam metni ve iktisadi-tarihsel gerçekliği ile okura sunuluyor. Serdar Şahinkaya, bu titiz çalışmasında, Osmanlı’nın yıkılışı sonrası Anadolu’da yakılmaya başlanan devrim ateşlerinin, halkçı bir özle büyüyüp, yüzyıllar süren bir karanlığı yurttan kovuşunu farklı bir cepheden inceliyor. Mustafa Kemal’in daha ilk adımda kurtuluş mücadelesine verdiği devrimci ca

Kaç kez: 'Keşke hiç bulaşmasaydım, altından kalkamayacağım bu işe hiç girişmeseydim...' diye pişmanlıklar yaşadım... Ama kaç kez de: 'Bunu ancak ben yapabilirdim!' diye öykünüp durdum! Kaç yılımı aldı diyemeyeceğim, yıllarımı çaldı, yedi, bitirdi, arkasında azıcık soluk alacağım bir menfez, bir delik bırakmadan havasız, oksijensiz, karanlık mağaralarda bıraktı beni bu yazılar, her sayfası ruhumu daralttı! Yepyeni dünyalara kanat çırptırdı! Kaç yıldır beynimin damarlarından süzülen, yüreğimi kızgın demirlerl

Sonuçta yerelden evrensele dünyanın bin bir haline bakarken ona yeni düşler ve düşünceler ekmek kadar onu değiştirmenin de toplumsal görevlerimiz arasında olduğunu unutmamak gerekir. Bu bağlamda, düş ve düşüncelerimizin kirlenmesine izin vermeden, onları yeni bir dünyanın oluşumu için ayağa kaldırmak hem ütopyalarımızı gerçeğin kullanımına sunmak hem egemen sınıfların kimliğimizi ele geçirmesine izin vermemektir. Donanımlı, bağımsız, özgür ve yaratıcı bir kimliğin, teslim alınamayacak bir kişiliği de berabe

Burada tek, basit olan açlık vardır. Açlığın kemiklerini çatırdattığı, kanlarını durgunlaştırdığı, seslerini kıstığı insanlar vardır. Avrupa'dan gelen tekstil sanayisinin tiftik üreten çıkrıkları ve dokuma tezgâhlarını yok etmesinin yarattığı bunalımların işlendiği, toplumcu gerçekçi edebiyatımızın ilk romanı olan Çıkrıklar Durunca, 19. yüzyıl sonlarında keçi yününden tiftik üreten Bolu yöresindeki bir Alevi köyü olan Adaköy'deki dokumacılarla Avrupa'dan ucuz fabrika malı kumaşı ithal edenler arasındaki

Son bir şey... dedi yine gözlerimin içine bakarak. Zaman olur birbirimize kızarız, laf söyleriz, kavga bile edebiliriz. Ancak, koşullar ne olursa olsun, sevgimden, saygımdan ve sadakatimden asla şüphe etme. Gülümsedim. Elimi uzattım. Hayatıma hoş geldin. Aynı samimiyetle tuttu elimi. Gözleri gülüyor, bakışları içimi istiyordu. Sen de benim hayatıma hoş geldin. Nevzat Kutlu, eşinin ardından kaleme aldığı kitabında, bu kez, aşkla birbirine bağlanan iki insanın bir ömür süren hikâyesini, bir roman tadında

Türk edebiyatının büyük ustası Oktay Akbal, Bir de Simit Ağacı Olaydıda yine benzersiz anlatımıyla kitaplardan, yazarlardan, şairlerden, yaşamdan, anılardan, yaşanmışlıkların bıraktığı izlerden yola çıkıyor; kendini de katarak, kimi zaman deneme kimi zaman öykü tadındaki yazılarıyla okurunun yüreğinde sevgi dolu izler bırakıyor... Bir gün kaçacağız bir yerlere. Bir kıyıya, bir dağ başına, bir ıssızlığa... Kentler yoruyor kişiyi, bitiriyor, tüketiyor. Ne demişti koca Victor Hugo, 'Kalabalıklardan uzakta -

Yılmaz Polat, yakın dönem Türkiye -ABD ilişkilerinin zaman zaman neden kopma noktasına geldiğini, Donald Trump ve Tayyip Erdoğan arasındaki ikili ilişkiler üzerinden okuyor. İlginç saptamalar yapıyor. Keyifli örnekler de veren Polat, hepimizin gözleri önünde meydana gelen bazı olayların, aslında bildiğimiz gibi olmadığını bize gösteriyor. Öyle ya, eğer her şey göründüğü gibi olsaydı, bilime (bu arada sosyal bilimlere de) gerek kalmayacaktı. Yılmaz Polat, Amerikan siyasal tarihinin en ilginç kesitlerinden bi

Birçok kudretli şeyler vardır, fakat hiçbiri insan kadar kudretli değildir. İnsan, karanlık denizlerin üzerinde, fırtınalı lodos rüzgârıyla kabaran dalgaları aşarak, gürültüler arasında yoluna gider. Toprağı, bu ebedi ve yorgunluk bilmeyen tanrıyı bile yorar, kuvvetli atların çektiği sabanı dolaştırarak her sene onun bağrını altüst eder. Şu çokbilmiş insan, gamsız kuş sürülerini, ormandaki yırtıcı hayvanları, denizdeki türlü mahlûkları ipten örülmüş ağlarla tuzağa düşürür. Dağın yabani hayvanını zekâsıyla y

Tarih sürekliliktir ama yeniyi, değişmeyi, daha ileri adımları da içinde barındırır; zaman zaman yol ağızlarında sert ve ani dönüşlere de tanıklık eder; öyle olmasa mağara döneminden çıkıp bugünlere gelemezdik. Böylece gelecek, bugünkünden -hiç kuşkusuz- daha ilerde olacak. Bunun için de insan aklına ve emeğine, onlardan yana güçlere güvenmeliyiz. Tarih, bu güveni aşılıyor bize; onu yitirmek, kapıları kör ve karanlık güçlere açmak demek olur. Onlar bugün de vardır ve her şeyden önce de umudun düşmanıdırlar.