Dem Meclisi, şair-yazar Abdurrahman Adıyan'ın 'Âşıklık Geleneği'ne dair türkü kayıtlarından oluşuyor. Dem Meclisi, bu geleneğin Van'da son temsilcileri olan Âşık Celâlî ve Âşık Çağlarî'nin Halk şiiri dağarcığından icra ettikleri ve gerçekleştikleri saz ve söz ziyafetinden tarihe kayıt düşen bir şiir toplamını teşkil ediyor. Dem Meclisi, inceleme-derleme özelliği ile unutulmaya yüz tutmuş bir geleneğin gelecek nesillere aktarımı düşüncesiyle, edebiyat tarihi bağlamında kalıcılık niteliği olan tutkulu bir ça

Daha ilk günlerden top gülleleri ve taramalı tüfeklerle hiç acımdan çevreyi tarıyor, her tarafı kasıp kavuruyorlardı. Çocuklar çığlık çığlığa uykudan uyanıyordu gizlendikleri mağaralarda. Disiplinle örgütlenmiş, çağ teknolojisinin son ürünü silahlarına sahip, donanımlı bir ordu tarafından kuşatılmıştı Garzan Vadisi. Kuşatılmışlık içindeki her köy, dağın her kıvrımı yangın yeriydi. İnsanlığı utandıran bir ölüm çağıydı. Elleri, tarihin dipnotlarındaki ayetleri yok etmek için ateşi ve alevi olağanüstü bir şeki

Sevgi, yakınlığa, uzaklığa bakmaz, onun kökleri aydınlıktan filizlendiği için her dem boy verir. Aşkta yakınlık, bağımlılığı ve tutkuyu; uzaklık ise unutmayı yedeğinde tutar. Çünkü aşk bir esinti, bir dalga misali gelip geçicidir. Sevgi, en yalın hâlini bile daracık mekânda yaşarken edep çizgisini aşmaz. Aşk, alanını genişlettikçe, arzuya kayar. Sevgi; hisseder, algılar, anlar onun için sevginin gücüne inanır... Sevgi, emek verir, vefasının tezahürü olarak sadakat gösterir. Sevgi, mütevazıdır, gayretlidi

en çok put kırığı hangimizin baltasında bilemezdik süveyla her gün gözlerimize sürmek için kanayan gömlekler arardık bir gün gidersen buralardan içime kuşların çığlığı batar süveyla rüzgârdan nefeslik soluğumla kendimi ölü sayarım bu diyarda ey! zinêler, züleyhalar, leylâlar söyleyin, hanginiz layıksınız süveyla olmaya süveyla, kadîm iklimlerin solgun lâlesi deli yanıyla isyana çağıran çocuk.

Çocukluğum terzi çıraklığında geçti. Yarım gün okula gittim, diğer yarısında ise çalıştım. Anadolu tabiriyle eti senin, kemiği benim dedikleri, İsmailî bir teslimiyetle mesleğe verildim. Elime yüksüğü bağlayıp beni bir iğneye, iğneyle hayata bağladılar. Koluma takılan altın bilezik ondandır. İğneyle galavirik yaptım, kazayağı diktim, klapa işledim; tifo, frengi dikişleri ve puntolar yaptım. İğneyle kollar taktım ama yârin kollarına atılamadım. Diktim, düşündüm. Diktim, düşündüm... Yıllarca iki 'd' harfini y

o gecenin tanıklığı düştü payıma yıkın beni kırın beni parçalayın atın demiri göğe fırlatın kum ve kilimi katın toprağa sürün bu diyarlardan tanıklık eziyor beni dilsiz ağızsızım dertlerine dermansızım ben, on beş no'lu sınır taşıyım bu hudutta bilsem de bir şeyler kayıt dışı bu hususta lâkin vicdanda tutulsun bunun muhasebesi ben, on beş no'lu sınır taşıyım bu hudutta. 'Roboskê şairi', 'İmge gerillası' Abdurrahman Adıyan'ı tanımam, bilmem. Ama mademki şairdir, mademki Roboskê'nin şiirini yazmıştır, ma

şairler, lâlezarda her çiçekten bal derleyip imgeler dokuyadursunlar dağarcıklarına yenilgilerimden kırmış olduğum rekorları alın çizgilerime simge yaptım birer birer zafer haneme kaydedildiler sokaklarımda bir ileri bin geri aşk adımları kapansın artık perde ve mizan mehtabı yıldız yıldız işleyelim gök kanaviçesine pencerelerimizden saçılsın o muhammedî nur biz galaksiler arasında tenden uzak ruhanî yürüyüşler yapalım yine ay yaktusu gecelerde zaman sanatsal fotoğraf karesi olsun sadece. -vakit; dil sürg

'ark'larda yüzdüler beni göllere daldım deniz vurgununun yâresi okyanuslardan geliyorum yüreğim canhıraş kulaçlar yüklü börtü böcek topal karınca kum taneleri insan müsveddeleri vardılar mı ki farkıma -hadi sen hac yoluna ben yedi harf yalnızlığıma zamanı aralıyorum üçler, yediler, kırklar yitiklerimi yetik kılsınlar.