2018 Kemal Özer Jüri Özel Ödülü Hangi dağın ardındadır at sırtında gidilen yol Hangi denizlere ulaşıp saklayacaktır bir ölüyü Ferman çığlıklarında sözcükleri buluşturup Tebdil-i hanlarda sabahlayan yolcular Masalları vardı, kanadı kırık, gri bir ölümdü Bekleşirdi anneler, ağızlarında çürüyen ağıtlar Babalar yas tutardı kara gölgesinde tarihin Ve kara gömleğine sarardı acıyı yoksul Kaç kervan gördüm toprağın hakkı için Kaç geceyi tütünsüz geçirdim, oysa yolum Canın yongasıydı, annemdi kalbi toprağı

Bu gece yazmayı düşündüklerimi bir kenara aldım. Çoktandır düşündüğüm ama bir türlü başlayamdığım, ölüm ve yaşam arasında ince bir çizgide yürüyen iki genci anlatacağım romanımın girişi tamamdı

Bu kitap, 70'lerin sonu, 80'lerin başında Ankara'da yaşamış olan ve artık unutulmaya yüz tutmuş, anılardan silinmeye başlamış bir Ankara Delisi'ni; Kirli Tahir'i, yeniden hatırlatıyor onunla tanışmak isteyenlere. Gerçekle kurgunun, kurgunun yarattığı yeni gerçekliğin kahramanı Kirli Tahir; küfrün ne kadar da insana dair olduğunun, şiddetin küfür karşısındaki zayıflığının kanıtı. Solun dönem dönem kendi kabuğuna çekilmesini Tahir'in sol yanından eleştiren ve günümüze taşıyan, ironik, kimi zaman gülmece olar

uzun, upuzun bir şiirdi red; sürekli kesip biçtiğim üç gün bile geçmedi dediler daha ölümünden kendini böyle erken, bu sabahçı kahvesine terk etme zavallı jim, şarkılarını bir şarkıya sığdırmaya çalışmıştı o da!

görmek tanrısız bir yalvacın en umulmadık mucizesiydi gördüm yüzünü janis gördüm ve inandım acıya...

Hatırası kalbimde aziz olan sevgili, Seni ne kadar sevdiğimi bilsen unutmaktan söz etmezdin. Kalbimde sana verdiğim yemin ilk günkü gibi duruyor, seni bekliyor. Sesimi unuttuğunu söylüyorsun. Sana bir plak yolluyorum. Zavallı Deva'nın bir küçük alana hapsedilmiş sesi. Dinledikçe beni hatırla. Seni ne çok sevdiğimi hatırla. Sana kavuşmak için dualar ettiğimi hatırla. Yalnızca sana ait olduğumu hatırla. Başka da ne varsa unut. Çünkü senin aşkından gayrı hiçbir şeyim yok. Seni hep bekledim, bekleyeceğim. Sen

Duman ve sessizliği yararak, çanta kucağımda kapıya yöneldim: İstediğiniz raporu veremem, bu adli bir vaka. dedim. Adam yokmuşçasına yanından yürüdüm. Kapıya elimi atmak üzereydim, bir Klik! sesi geldi. Tabanca horozunun çekilme sesine benzeyen. 'Murat Darılmaz kısa öykü dilinin ulaşması gereken noktada yazıyor. Hemingwayesque bir uslup kullanıyor ve insanı şaşırtıyor. Kelimeleri oldukça ekonomik kullanan bir üslup bu. Duygularını Hemingway kadar baskılamıyor belki ama öyküye nereden başlayacağını ve nasıl