Bu minval üzredir kirvem Vesselam u kelam Yürü gerisin geru İkinci kez daha yüksek sesle Yort savul Deyelum ve hızla Açılalum geru geru Bu ruzigar hep böyle mi eser Senin olsun Hep güzel mi kokar bu ölüm Senin olsun Biz azcuk uzayalum geru geru...

aykırı masallardan şeytana atılmış taşlarız usul usul batarız unutuşun kör sularına üstelik yakından akrabayız tanrılarla her suskunluğumuza bir dua bağlarız görsek de bilmeyiz duysak da dilsiz bir barış elçisiyiz bilsek de söylemeyiz Pippa Bacca biz bu çağın sessiz maymunlarıyız!

Dolarla biçiliyormuş Çiğdem'in babasının çiftliğinin Ederi Oysa diyor çocuklardan biri Hiçbir para birimiyle ölçülemez Ali Baba'nın Çiftliği'nin Değeri

Erdinç Gültekin'in bütün öykülerindeki kahramanlar, kapitalist sistemin sömürü çarkında ufalanan alt sosyal tabaka yığınları arasından karşımıza çıkıyor. Yaşam koşullarının biçimlendirip şekillendirdiği kişiliklerin, kimliklerinin çözümlemesini yaparken de insan, emtia, aile, arkadaş ve toplumsal ilişkileri merkezine alarak bireysel ve toplumsal duyarsızlaşmadan çürüyen bürokrasiye değin insanı kuşatan tüm coğrafyada okurunu bazen kısa bazen de uzun yolculuklara çıkartıyor. Veysel Boğatepe Okudum. Kısa öy

Besbelli... Cilvesine kapıldığımız Camlarda nefeslerin buğusuyla Yanılgılar eviymiş şu şımarık dünya!

Bir mimarlık ofisinde yaşamın kederli alfabesini yürüyen Sinan ile kütüphane görevlisi Nilnur'un, İstanbul'dan başlayıp İtalya'nın Bari kentinde noktalanan hikâyesi... Sinan'ın yolu, bir gün Çemberlitaş'ta bir nargile sipsisinin tesadüfen dudaktan dudağa karışmasıyla artık hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağı bir aşk girdabında Nilnur'la kesişir. Oysaki Sinan, yetenekli bir ressam olan Alev ile yılların beraberliğini sürdürmektedir. Denizler, ülkeler, mevsimler boyu uzayan bir yazgının ortasında kalan Sinan

Nergis tutkusu yüzünden, kanatlarından vurulan kelebek özgürlüğüydü hikayenin dargınlığı. Sonunu sorma, çok yorgunum.

duvarlara düşmüş görüntüleri geceleri silersiniz fısıldamasın diye başkasının anısını unutturmak için şımartırsınız yeni örtüler eşyalar küçük ayrıntılar eski kanepenin durduğu yeri özler sanki oda karelerde nasıl duracağına bakanlar asla kendileri olamazlar! karelerde nasıl duracağına bakanlar asla kendileri olamazlar!

gölgesinde kuşlar ölüyor gökdelenlerin belirsizleşiyor yüzün çıldırmamak için kendini her gün iyiliğe ikna eden giderek büyüyen bir karanlık bilin beni suskun ve öfkeli öyle dalgalı öyle dalgalı ki yüzleri ardından bıçak biler ah! o dostların elleri

Ali Özenç Çağlar'ın şiirlerini, öykülerini okurken, iki ayrı yakaya ayak basan bir köprünün üstünde yürüdüğünüzü sanıyorsunuz. Bu köprü, bir yakasından büsbütün ayırmış değil sizi; öbür yakasına da ulaşmış değil. Sesler, imgeler, esintiler arasında bir bir yürüyüşe tanık olduğunuzu düşünüyorsunuz daha çok. Kemal Özer Gerek duygusu gerek yaşam deneyimi ile emekçi yazar olarak gelişiminin olanaklarını taşıyor Çağlar. Ali Özenç Çağlar, hayatın tanımını, toprağından kan sızmayan bir dünyanın özlemiyle arıyor.

Geceyi koştular sabaha kadar Dizgininden boşalan aşk benekli atlar Duvarların gölgeleri zeytuni birer gözdü Kuytu liman aradım körfezini günçiçeğinin Gölgelerin kucağından şafağa yürüdü ay

Papatyalı'da ne var ne yok sen de havadis yaz ikliminden bu ilkyaz görüşelim olur mu benli kalbini öpüyorum Yürek Sızın

Our author Lecturer Hande İSAOĞLU examined Nathaniel Hawthorne's novel The Scarlet Letter and Herman Melville's Moby Dick in the light of Freudian psychoanalytic theory. During her analysis of the characters from a Freudian perspective, he also benefited from Lacanian psychoanalytic theory and Jacques Derrida's deconstruction theory. Psychoanalytic observations of the characters will allow readers to perceive the inner world of the characters and how their suppressed desires are revealed through their acti

Dünden beriyim böyle mutena, böyle dümensiz Aşk bir yangının soğutulmamış hali Her şey yıkılır evet, tarih örnekliyor Onca yalancıyla çıkılmıştır büyük geziye Dünden beriyim böyle ıslak, böyle müziksiz Hiç olmayan bir konaklamayım boşluğunda Sen bir sarı sarhoşluksun Dünden beriyim bu yüzden Böyle kararsız İhtiyatsız

Trajikomik bir olay harflerin sessiz olması dünyada bu kadar acı varken

suyun yüzünü karartan gökyüzü dönse birden gümüş rengine başlasa evrenin müziği bir parmak işaretiyle değişir belki her şey, gerçekliğin aynasında yüzleşir suskular başlar kutsal tören, ilk titrek ötüşünü duyuran adsız kuşlar yön verir sürüsüne, göç eder bozgun düşler buğday kokulu çocuklar dağıtır kemik tozunu kalıtın saflığın alnını yere değdiren tufan bırakır çılgınlığı uçurum kıyısında hayata tutunur bir umut çiçeği...

ben bir pranga sökücüyüm sert taşım arsıza kalbimden akan merhamettir, pamuğum mazluma kanadı kırık turaca sargı beziyim ben bir güneş dağıtıcısıyım karanlık bozucusu zorbanın korkusuyum, iyinin burcu

dengeyi bozan araçların ayrımına varılmamış egzoz gazında erken ölümden tedirgin yaşıyorum belki içtendir diye minik bir çapkın bakışa çılgınca sevgi duyuyorum

Ağladığım duyulsun Hansa En güzel sarıyı işledim Altın suyuyla yıkarken ketene Ürktüm kederimden Ben korkağım Pencereden bakıp görememekten korkuyorum Yıldızların gökte asılıp Özgürleşememesinden