İki sivil görevli platforma çıktı. Petraşevski, Grigoryev, Mombelli'yi işaret etti. Peşimden gelin! Mombelli, Dostoyevski'nin yüzüne baktı. Haydi eyvallah Dostoyevski. Petraşevski o zaman Mombelli'ye bakıp, söylendi. Mombelli, ayaklarını daha yukarı kaldır, yoksa Tanrı'nın krallığına soğuk algınlığıyla gideceksin. Mombelli yanıt verdi. Ben soğuk algınlığıyla Tanrı'nın krallığına giderim, gitmesine de Petraşevski, korkarım Tanrı seni oraya kabul etmez. Benim için üzülme Mombelli, gideceğim en son yer ku

Aristoteles ve Jacques Lacan, biri antik filozof, diğeri yirminci yüzyıl çağdaş düşünürü, her ikisi de varlıkbilimsel olarak kadının 'eksik', 'deforme', 'yetersiz' olduğu savında birleşirler. Bu yapısal önyargı Moira Gatens'in İmgesel Bedenler/Etik, Güç ve Bedensellikte vurguladığı gibi; epistemolojik, etik, toplumsal ve siyasal teoride de olumsuz biçimde karşılığını bulur. Abraham Lincoln Aynaya baktığında başka birini görmek istemiyorsan kendin gibi ol önermesinde bulunur. ABD'de yapılan ve bizde de benz

Vincent Van Gogh ciddi biçimde ressam olma kararını kuzeni Anton Rudolf Mauve'nin Lahey'deki stüdyosuna gittiğinde verdi. Vincent Van Gogh'a kötü resim yaptığını söyleyen ilk insan Goupil ortaklarından Tersteeg'di. Kuzenini, Vincent'e karakterinin pis olduğunu söyleten kadın, sokaklarda gebeyken bile fahişelik yapan Clasina (Sien) Maria Hoornik'ten başkası değildi. Sien, Vincent'e geldiğinde gebeydi, karnındaki çocuğun babası kadını bırakıp gitmişti. Kış günü gebe haliyle ekmek parası için vücudunu buz gibi

Ortalama okuyucunun romanlarda yaşamak istediği aşklar, tutkular, hareketli ve parıltılı hayatlar yok onun metinlerinde. Tersine ekonomik bir dil kullanarak kaleme aldığı roman ve öykülerinde alışılageldik tarzda bir hikâye anlatıcılığından mümkün olduğu kadar kaçınıyor Peker. Ne olağan dışı başlangıçlar var, ne sürprizlere yer verilmiş. Ne de okuyucuyu rahatlatan, duygulandıran sonlara. İşi, kasaba kahvesi, ya da meyhanesi arasına sıkışmış, dümdüz, beklentisiz hayatları anlatmaya koyulmuş. Ömer Türkeş

Kuşkusuz, bilmek insanı boğar. Kuşkusuz bilmek, insanı öldürür. Dünya ve memleket nerde buluşabilir bu iki yargı ekseninde? Gerçekten de dünyanın tek bir dili, ortak bir dili olabilir mi? Konuşulan, yazılan, çizilen bir ortak dil... Basit gibi görünen bu soru aslında varlığın edimleri açısından son derece zordur, hatta imkânsız bir sorudur. Çünkü bu soruya verilebilecek tüm yanıtlar ister istemez savrulmak durumundadır. İşte bu istemsiz savrulmaya, zorunlu imkânsızlığa şiir denir. Dolayısıyla herkes şiir y

Burada rahatım iyi. Göğe bakarım. Bulutlara göz kırparım. Garip bülbül beni bulur hoşnut olurum. Dağ çileği beni görür, içi dolar ballanır. Akıllı canlının çok azı anlar dilimden. Onlar şıpsevdidir bugün sever Yarın bir köşecikte ölümü beklerim. İnsan sevmeyen yaban gülüyüm ben.

Şiirimizin epeydir unuttuğu bir yerden bakıyor Erginbay'ın şiiri: Yirminci yüzyılın sonunda, Türkiye'de, kentin, küreselleşmeye endeksli yaşamın insanı unufak öğüttüğü, çaresiz gelen düşünsel, duygusal yoksulluğa dayanamayıp ağır yok oluşa boyun eğdirdiği; ya da minyatür, yapay ve sanal özgürlük hayalleriyle oyaladığı bir ortamda şiirinden başka kurtaracak bir şeyi kalmayan şairin çekildiği Dar Köprü'den. Sevgiyle, coşkuyla selamlıyorum bu şiiri! Mehmet H. Doğan

gülüştük istediğim değildin altını çizeceğim mutsuzluğu duyumsamanın tükenmez kalemi yazacak deniz otundan kirlenmeyen beyaz köpük alkışlayacak hoşnutsuz yaşadığın yalnızlık enlemi soğuyacak

Büyük bir yeteneğe ve tutkuya sahip genç, zorluklar ve rekabet ortamında taptığı ilahlar ve Rönesans kahramanları gibi olabilecek mi? Hayatın zorlu ve çalkantılı bir döneminde, resim gerçekleştirmeye yükselme tutkusunu doyurmaya çabalıyor! Hem çarpıcı hem sürükleyici anlatılmaya çalışılan tragedya, kahramanca sonlanır! Ama gerçek hayatın zorlukları psikolojik iç gözlemlerle ve yoğun betimlemelerle verilir... Ressamlığa tutkun birinin, buruk ama yetenek içeren hikayesi, hayatı; ilk ağızdan ama derinleşerek,

Ağalara, mollalara ve kapitalistlere korkunç bir düşmanlık gelişti içimde. Batı emperyalizminin burjuva insanları olarak gördüğüm turistlere bile, müthiş bir kin besliyordum.İdeolojim için gerekirse babamı bile tanımam anlayışı, devrimcliğimin o emekleme döneminde, temel inancım oldu. Tam bir isyankardım.

ali benden geçer yola yeltenir gittiği yol yol mudur ki yeltenir açmasın mı sarı fistan kalbini garip yüzlü ak aşina kalbini ali neden başka yola yeltenir

çocuktur bir sabah vurur sahile yüzüstü öyle ki ölse de ürkektir kafası nice tomurcuklar düşer böyle dalından işte budur birleşik devletlerin bahar havası çocuktur doğu ortasında bir sinek türü batıda saksısında gül goncası mürekkebi kurur her defasında birleşmiş milletler kaleminin hiç yazılmaz burası

dağlar duman. buz tutulması soğuk cehennem, karakış hoyrat bir söylencedir; kral çıplak kargış ve sürgün, imkansız hayatın seçeneği aklın keşfi suçlu bilinç belalı sevda yasak meyvenin özüne yürümektir ey dünya! ezelim sensin ebedim sen, edebimle oynama sılamsın

eforun çıraklığındaydı sinemi yoklayan okka gözümde sonsuzluğu fırçalıyordu saniyeler dilin tekelinde sözcüklere vurulurdu sille sarhoş dalaşı heceleri umut sevdasında yüreğimi süsler çıkan basamaklar gönül eyleminde şaşkın tacirler ecelistan boyutunda adımlar yoklarken uzun geceleri yaşam direksiyonunda acemi sürücü var yürür beynime anabolizan!

Ezilmiş bir şairle karşılaşır gibi yaşama söyle: Sıram gecikmeden geldi dişi gibi büyüyle anlaşarak Ve onaylayarak. Her şey yalnız bir nidadan korkarak: Sana seslenir / senden daha güzeline! Sıram gecikmeden geldi, ey hayat, seni görmek için Tamamlanan etrafımdan eksilir. İçimde kaçını unuttum Bendeki ve sendeki bahisle seni çalıştırdılar. Hepsini andım Gizli bir kasvetle söyledim: Seni cahil bilmeden! Uzaklara söyle: Beni eksilttin Oysa ben seni tamamlamak için buradayım!

Sıradan bir hayatı sürdürmek zorundayken, kıstırılıp kaldığı köşeden bir gün bir soru sorar insan. Taşranın boğuculuğundan küçük burjuvazinin sessizliğine, yaşamlarımızı görünmez bir ağ gibi saran toplumsal baskıdan varoluşsal dertlere, yozlaşmış, piyasacı, ucuz sanatın keşmekeşinden yeni dünya düzeninin isteklerine uzanan çizgide ve daha birçok meseleyi eşeleyen güçlü bir Neden? çıkar onun ağzından. İşte o zaman bu 'başka adam'ın kafasında bir şey belirmeye başlar: Duvarları, kalıpları hatta kendini darmad

her yer ayna gibiydi her şey aynı evsizler de sen de dahil herkes herkesti ve kimse yoktu yere yazılmış örümcek ağı gölgesinden başka sorular bile... barbarları bekler gibi gerilmiş beyaz kumaş baştan başa yırtıldı yırtılacak

zaman akar ömür yorulur, kuşluklar bir özge yadigar orada, uzun uzak geçmişte delikan... o, uzun uzak geçmişi unutmanın bir bedeli vardır talan olur gider bellek ambarı, akla yoksulluk düşer sonra öteki düşünür bizim yerimize