“Mavi Işık 1, 2, 3” otizm spektrum bozukluğuna sahip yani OSB’li çocukların yaşayışları üzerine hazırlamış olduğum çok değerli bir şiir kitabı serimdir. Bu kitap serimiz otizm spektrum bozukluğuna sahip çocuklarla iç içe ve yüz yüze yaşadığım öğretmenlik mesleğim içindeki tüm deneyimlerimi yansıtmaktadır. Okul çağına gelmiş OSB’li, kısaca kullanım kolaylığı nedeniyle otizmli bir çocuğun davranışlarını onların 6 yaşından ergenlik çağına kadar geçen süreçlerini bizzat gözlemleyerek gerçekleri, hakikatleri değ

Yaşadığın her üzüntü rahmete dönüşecek; belki yakın, belki uzak zamanda... Akışa bırakmak dedikleri hani. Ama boş vermek değil bu, elinden gelenin en iyisini yaptıktan sonra akışa bırakmak. Çok büyük bir güç var; öyle büyük ki hiçbir emeğini zayi etmiyor. Önce dünyalarını alıyor sonra bambaşka dünyalar veriyor sana, fazlasıyla... Ama bizim gibi aceleci değil... Sabretmek her ne kadar klasik bir kavram gibi dursa da herkesin sabrı bir o kadar da kendine özgü... Bazen umutsuzluğa düşsek de umutsuzluk da insan

Güne bakan umutların çocuklarıyız biz, Suyu fazla verildiği için acıtmadan seven, Sevilince anlamsız gülüm seni’lere sahip... Sabaha “zabah” desek de zaman zaman, Hep gecelerde ağlarız bizsiz, sizsiz... Sakinliğimiz serde Zerdüşt kalır kimsesiz. Uzakta yakın, Can kenarına ait yaralarsa yastık yaptığımız gözlerinsiz, Anlamı yüklem eden, Yüklemeden çökmüş elmacık kemiklerine, Gamsız hamallarız... Cümlesiz, cümlemiz, cürüm kadar ateş siz...

Çok farklı ülkelerde, çok başka hayatlar yaşıyor olabiliriz ama annelik evrensel. Sorunların üstesinden gelme iradesi, altından kalkabilme gücü, çözüm üretebilme becerisi de öyle. Niye? Çünkü ANAYIZ ŞUR'DA! Çocuğu sırtımıza atar dünyayı alırız karşımıza. Gözümüz kara, sırtımız pek. Elhamdülillah...

Bulamıyor kimse kendini kendi aynasındaSanki ben dibek taşlarında gizli kalmışım.Bir sabah düşlüyorum bir sabahÜlkemin çiçeklerineBir çocuk duası alanBir sabah düşlüyorumGüneş'in ellerindeYağmur damlalarındaGözlerim göğe yükselen çiğ damlasıdır.

Yazarlar : Aşkın Karabulut - Birsel Aksoy - Hcde Benel - Hülya Cabi Üstündağ - Mine Halilağaoğlu - Seda Maviş - Şazimet Engin - Şenay Taşkın Çellik - Şenay. E. - Türkan KebeciYazarlar : Aşkın Karabulut - Birsel Aksoy - Hande Benel - Hülya Cabi Üstündağ - Mine Halilağaoğlu - Seda Maviş - Şazimet Engin - Şenay Taşkın Çellik - Şenay. E. - Türkan KebeciŞiirler vardır; bazen istemeden dökülür bazen de isteyerek dökülür yüreklerden. Şiir dediğimiz duygularımız yüreğimizden dökülerek sizlere ulaştı. Konusu aynı ol

Hayat... İnsan zihnindeki karmaşanın hayaller, rüyalar, gerçek yaşam arasında geçişlerin benliğimize yansıması, peşinde koştuğumuz umutlar ve olmasını istediğimiz hayatlar hep çok yakınmış hissi verir. İçimizdeki benliği sürekli bastırmaya çalışırız, normal hayata karşı uyum sağlamak çoğu zaman zorlaşır. Belki de hayaller dünyasında gerçeği kaçırıyoruz ama olsun; rüyalarımızdaki gizemi, hayallerimizdeki soyutluğu yaşamak belki de sıradan olmaktan daha güzeldir. Hayallerimizin peşinden gitmeliyiz, daha güzel

Sırrın yarısı vicdan diğer yarısı sabır,Tecrüben de var ise iş daima kolaydır...Fark Et 3 - Otizmli Çocuklara Şiirler kitabı yalnızca bir şiir kitabı değil, aynı zamanda bir gözlem kitabıdır. Kitapta bulunan şiirlerde bilimsel metotların uygulamada verdiği sonuçlar gözlemlenmiş, şiirsel bir üslupla otizmli çocuklarımızın bu yöntemlere karşı verdikleri tepkiler gözler önüne serilmiştir. Ayrıca otizmli çocuklarımızı tanımak, onların neye nasıl tepki verdiğini, neyi sevip sevmediklerini anlamak adına eşsiz bir

otuzumun kırık basamaklarındakalbime basa basa çıkılmış bir yol gibi...aynı ezginin kırgın duraklarında beklemek gibi...boş olduğunu bile bileağzındaki yükü bırakmayan karga misali.göç, kalanın gitmek bilmeyen yarasıydı.geçmeyince anladım.

Artık yaşayıp gördüklerimizden ders almış birisiyiz. Yok öyle kimseye körü körüne inanmak. Sorgulamadan, sırf seviyor diye şüphesiz güvenmek.Bir hayalin peşine takılıp kör olmuşçasına uzun uzun düşlemeyeceğiz artık yanlış insanlarla bir şeyleri.En çok da artık yürümüyoruz sonu olmayan o yollarda.Düştük, belki de çok kez düştük ama hiç bu kadar güzel kalkmamıştık canımıza tak edip en son düştüğümüz bu yerden.Teşekkür ederim, çünkü beni büyüten acı tecrübeleri sayenizde biriktirdim.Hak ettiğini yaşamaz herkes

Bana bir şiirler oluyor sevgilimAyırıyorlar bizi hikâyemizden....YokluğunEski ve evcil yaralarımınAnason kokulu soluğuEksik kalan bir ölümün boşluğu.

Tanrı benim umudum ve mutluluğumdur.Shaw'ı 1925 Nobel Edebiyat Ödülü'ne götüren nedenleri incelediğimizde onun en büyük ustalığının ağır ve karmaşık olanı basitleştirme yeteneğinde yattığını görebiliriz. Tanrı'yı Arayan Kara Kız'da ise bunun tezahürleriyle sıklıkla karşılaşmaktayız. Okuru daha önce hiç düşünmemiş olabileceği şeyler hakkında düşünmeye zorlaması ve bunu mümkün olduğunca basitleştirmesi onun edebi dehasını gözler önüne seriyor.

Tırmanacağın tek yer,KALP duvarların olacak...Her şair kendi evini ararkenAradığı kadını ölü bulur gönlünde.Ağıtlar yakar, hayallerini öldürür,O kadının üzerinden yürür umutsuzluğuna,Kendini o kadının oturduğu sehpada asar.Sevda ki elleri boğazında, gözleri kalbinde gömülüdür,Düğüm olur, kör eder.Her şair kendi katilini sevmek ister!..

Dünya gibi askıdayım ben. Askıdaki beni ve tüm şiirleri, Güzel insanlar bilirler... *** Size bir şiir kitabı bırakıyorum, Okursunuz diye, Boş zamanlarınızı Şiir okuyarak geçirin diye, Fikir edinin diye, Gülün, eğlenin diye, Varsın olmasın şiirde kafiye, Otur bir oku, soluklan diye. Size kendimi bırakıyorum. Şiirlerimi size emanet ediyorum, Bir kez olsun okuyun diye...

Dur! Lütfen bırakma bu kitabı. Çünkü sebebi var her şeyin, şu an kafanı kaldırıp bir bak etrafına, neredesin bilmiyorum ama burada olmanın çok büyük bir sebebi var. Tesadüf diye bir şey yoktur bu hayatta. Bir şey oluyorsa mutlaka anlamı vardır... Bu kitapta sana ait bir cümle var; herkesin karşısına çıkmayacak, herkese dokunmayacak kelimeler... Sadece Allah'ın ulaşmasını istediklerine ulaşacak, sadece ihtiyacı olanlar okuyacak ve belki de sadece bir kelimede, bir cümlede, bir sayfada buluşacağız seninle. Ya

Edebiyat fakültesinden yeni mezun olan Burcu, babasının tayini nedeniyle kendini küçük bir kasabada bulur. İlk zamanlar bu kasaba Burcu için sıkıcı gibi görünse de zamanla yaşayacağı büyük bir aşkın merkezi olur. Kasaba meydanındaki çınar ağacı hayalperest Burcu için vazgeçilmez bir yerdir. Kimi zaman bu ağacın altında ağlar kimi zaman da huzur bulur. İşte bu dev tarihi çınar ağacı, Burcu ve Tarık'ın aşklarına şahitlik edecektir. Hiç çınar ağacı şahitlik eder mi? Eğer siz de Burcu gibi tevafuklara inanıyors

Merhaba değerli okuyucu... Biliyorum, henüz tanışmıyoruz seninle. Kendinden bir parça bulacaksın belki sayfaları çevirdiğinde... Yolun yarısındayım; yaşadım hayatı acısı, tatlısı ile. Yaşadıklarımı kaleme döktüm, dilim döndüğünce. Çok kez sustum, haykırmam gerektiğinde bile. Şimdi avazım çıktığı kadar haykırma vakti... Çünkü; Kalem yazmaya başladı bir kere...

Ki... Senden sonrası ne olur yadigâr... Senden sonrası... Karanlığa uzatıyorum elimi Tutuyordun... Umut... Gülümsüyordun... Kaç gece Kıvranırken ateşler içinde Başımda buldum seni Saçlarımı okşuyordun... Öleceğim sandım Sen de sandın Hani çatısını kaldırdın mahpusun Son defa Gökyüzünü seyrettim Ay ışığı sağdın yıldızlara İçirdin... içirdin... içtim... Sarhoştum... İşte ben o gece Ay'a âşık oldum...

Bir yola çıkalım mı seninle; ardımıza hiç bakmadan yürüyelim mi, gidelim mi sarmaşıklar ülkesine?.. Bir günah işleyelim mi seninle; sonra bu günahı affettirecek kadar helal olalım mı birbirimize?.. Bir hayat kuralım mı seninle; çocuk gürültüsü eşlik etsin mi sevdamızın müziğine?.. Bir hayal kuralım mı seninle; gözlerimizi kapatıp sıcak yağmurlar yağdıralım mı buz tutmuş kalbimize?.. Bir dua edelim mi seninle; alnımıza bizi yaz diyelim mi, açalım mı ellerimizi kâinatın sahibine?.. Bir şiir yazalım mı seninle

İki eksik bir tam eder mi? Bazen öyle eksiliyoruz ki kaybettiklerimizle, günü geliyor bir yok oluşa doğru sürükleniyoruz. Tam her şey bitti derken bir el uzanıyor ve bir daha hiçbir eli tutmaya mecali kalmamış ellerimize kenetleniyor. İşte o anda kurumuş dallarımız yeniden yeşeriyor, yeniden çiçekleniyor hayatımız... Küçük Ali ve kendinden çok küçük kardeşi Elif'in yok oluşa doğru sürüklenişleri de kimsesiz kaldıklarında başlamıştı... Yetimliğe annelerinin varlığıyla göğüs geriyorlardı da, o narin bedenle