"Mustafa Kemal, Belkahve'de mola vermişti yanan İzmir'e bakarak. Üç yıl yokluklarla, çilelerle süren bir savaşın ardından bu şekilde bir galibiyetle çıkmak herkese nasip olmazdı. Kim bilir Paşa o anlarda neler geçiriyordu kafasından? Belki de asıl şimdi başlayacak olan savaşı düşünüyordu. Eğitim ile iktisadi savaşı..."Suat Örs'ün öykülerinde hayata İçeriden bakan duyarlı ve toplumsal sorumluğu üstlenmiş bîr yazarın dili vardır. Bu anlatı dili ayaklarını kendi coğrafyasının topraklarına ve güçlü geleneklere

Duyumsayarak deneyimlemek değişken,hatta sonsuzdur.Gerçeğin kapısı, yalnızca İç benliğin duygularına koşulsuz teslimiyetle açılır.İnsan, yeter ki zamanın akışına teslim olmasını bilsin, gerçeğe giden yolda bulunmayı istesin.Olması gereken olması gerektiği zamanda olacaktır. Neye ihtiyacınız varsa o gelir sizi bulur, yolunuza eşlik eder. Sevgi, paylaşım, sabır, bilgi, boyutlar...Öğreticiler ya şeylerdir ya da diğer canlılar.Gerçeğe kapı aralayacak olan istemek duygusunu sonsuz bilinçle kucaklamasını öğrenmel

Mezarlığa geldik. Yürümekte zorluk çekiyordum. Destan yine kucağına aldı ve merdivenleri yavaş yavaş indi. Kendimi uzun zaman sonra evimde hissettim. Gerçekten mezarlık evimdi. Beni yavaşça bıraktı, duasını edip biraz uzaklaştı. Kafamı taşına koyduğumda ruhum dinlendi, kalbimin ağrıları durdu ve yorgunluğum geçti. Ağlayarak son bir şiir döküldü ağzımdan.Benim evim sensin,Aramızdaki toprak engeldi buna.Güneş bile sığmıştı tabutaUcuna baykuş tünemiş, ötüyor.Açsam pencereyi beklesem,Gelir misin yamacıma?Artık

"Suratıma su çarpıyor, biraz balkonda oyalanıyorum. Gecenin serinliği iyi geliyor. Cırcırların tarazlı ötüşlerinden biliyorum yazın bitmekte olduğunu. Yazdıklarım: Benim olmayan bir hayattan diğerine sürüklenmelerim; bütün bunların gerçekten yaşandığı bir boyut olduğundan neredeyse eminim. O boyutta şahidi olduklarımın tebliğcisiyimdir belki de..." ****** Ş. Didem Keremoğlu meselesi olan bir yazar. Hesap yapmadan, ilginç olma kaygısı gütmeden yazıyor. Yalın yazmayı yani zor olanı seçiyor. Özgün bir öykü dil

ZÜMRA VE ZÜMRA Bir kadın bir kız çocuğunu evlat edindi. Kadın ve çocuk hemen kaynaştılar. Eve geldikleri ilk gün sıcacık bir banyo yaptırdı ona. Enginar yemeği pişirdi. Sofrayı hazırlarken pembe güller olan vazoyu da koydu masaya. Sonra sofraya oturdular birlikte. Kadın salatadaki manii göbeğini çocuğun ağzına uzattı. Çocuk kendini değerli hissetmenin hazzını tadarken gözü buzdolabının üzerine tutturulmuş fotoğrafa takıldı. Kendi ve onu evlat edinen kadının fotoğrafıydı bu. Şaşkın bir halde: "Bu fotoğrafı n

Uzun öyküler yazmak ve okumak hayatı kısaltır. Kaprisli, sürprizli, zamansız olmak kısa öykünün doğasında vardır. Munislikten, dakiklikten, tahminlerle örtüşmekten hoşlanmaz. Kısa öykü, basitçe, oluverir. Kısa öykünün derinlikten yoksun olduğunu söyleyenlere yüz verme. Onları zamanında kimbilir kimin insanlık macerasını eksiksiz anlattığı şu kısacık öyküyle yanıtla: "Doğdum, yaşadım, öldüm." Uzun bir öyküden kelimeleri atarak kısa bir öykü yaratabileceğini sanma sakın. Kısa Öykü, huyu kurusun, ta