Cem Uzun, Suavi Aydın, İlker Çayla,Taner Akçam, Hamit Bozarslan, Mesut Yeğan,Ç. Ceyhan Suvari, İhsan Toker, Baskın Oran,Tolgan Ersoy Bu kitap dizisinde farklı düşünce ve yaklaşımlara sahip araştırmacı, yazar ve bilim adamları, tarihe genel bir bakıştan, resmi tarihin ilginç olabilecek öğretici ve tamamlayıcı ayrıntılara varıncaya dek resmi tarihi ve onun vurgularını tartışmaktadırlar. Bir forum niteliği taşıyan yayın dizisinde ortak paydayı, en geniş ve belki de bu anlamda en soyut yaklaşımla resmi tarih

Ernest Mandel 5 Nisan 1923’te Francfort-le –Main’de doğdu. Babası Bolşevik Karl Radek’in dostu Henri Mandel’dir. XX. yüzyılın en önemli Marksist iktisatçılarından biridir. Fakat Mandel sadece bir Marksist iktisatçı değildi. Canlı bir sosyalist tartışma ortamında yetişmişti. Genç yaşında sosyalist mücadeleye katıldı. IV’üncü Enternasyonal’in önde gelen yöneticilerindendir. Politik faaliyetlerinden ötürü 1944’te üçüncü defa tutuklandı ve savaşın sonuna kadar Nazi kampında kaldı. Yorulmaz bir örgütçü, yetenekl

Şimdilerde insanlık tarihte eşine rastlanmayan müthiş bir saldırıyla karşı karşıya. Bunun kapitalizmle insan soyunun nihai mücadelesi olduğunu söylemek bir abartma değil. Ya kapitalizm insanlığı ve uygarlığı yok edecek ya da bu sefil süreç tersine çevrilecek... Bir orta yol mümkün değil, üstelik zaman da daralmakta... Bu saldırıya da ancak teorik eleştiriyle ve örgütlü mücadeleyle karşı çıkılabilir. Elinizdeki kitapta yer alan yazılar, karşı duruşun önemini ve aciliyetini kavrayanların eseridir. Bu kör gidi

Resmi Tarih hakim sınıfların bilinmesini istediği tarihtir. Tarihin, geçmişte yaşanmış olanın iktidar sahiplerinin ihtiyaçları doğrultusunda kurgulanmış versiyonudur. Bu amaçla toplumsal bellek (hafıza-ı enam) yok edilmek, toplum hafıza kaybına uğratılmak istenir, fakat, resmi tarih oluşturmak bir başına amaç değildir. Asıl amaç (resmi ideoloji) oluşturmaktır. Velhasıl, resmi ideoloji oluşturmak için resmi tarih oluşturmak resmi tarih oluşturmak için de toplumun hafıza kaybına uğratılması, toplumsal belleği

EZLNnin isyancı komutanlarından Ramona ile El Salvadorun Devrim Önderi Şefik Handalın anısına ithaf edilen bu kitapta, Latin Amerikadaki yeni yükseliş çeşitli yönleriyle, olanakları olduğu kadar riskleriyle de tartışılmakta. Latin Amerika solu üzerine düşünürken, öncelikle burada türdeş bir soldan söz edilemeyeceğini akılda tutmak önemli. Tabandaki değişim isteği günden güne ete kemiğe bürünürken, Meksikada EZLN, Bolivyada Morales, Venezuellada Chavez ile Uruguayda Frente Amplio, Brezilyada Lula, Şilide Bac

Akıl almaz bir çelişki de ‘kurtarıcı’, ‘kurtarılmışlık’, söylemidir. Modernite devrimi yaşamış bir ülkede ve toplumda böyle bir şey asla söz konusu olmazdı. Bir tek şahsiyetin bir ülkeyi ve halkı kurtardığı, ‘yedi düveli yendiği’, o halka sadece bir vatan değil, cumhuriyet ve inkılâplar ihsan ettiğine inanan bir toplum, modernlik, demokratiklik, ilericilik, çağdaşlık, vb. iddiasında bulunabilir mi? Tarih bazı şahsiyetlerin elinde oyuncak mıdır? Aslında bu saçmalığın anlaşılması için fazla çaba gerekmiyor. Y

Gerçeğin üstünü örten söylem, asıl söylenmesi gerekenin yerini alıyor. Emperyalizm dememek için küreselleşme, kapitalizm dememek için ekonomi ve ya piyasa ekonomisi, cezaevi katliamı demek için hayata dönüş operasyonu, işgal demek için barış harekatı, sömürge dememek için deniz aşırı vilayetler veya comonwealth, kolektif emperyalizm demek için uluslar arası toplum, emperyalist militer saldırı dememek için milli çıkar (national interest) veya istikrar, vb. deniyor Bu eser gerçeğe ihtiyacı olanlar içindir ve

Kapitalist üretim tarzı küçük bir azınlığı zenginleştirip dünya nüfusunun giderek artan bir bölümünü yoksullaştırmakla da kalmıyor, insanlığın geleceğini de tehlikeye atmış durumdadır. Dolayısıyla, sermaye uygarlığı sadece savaş, açlık, yoksulluk, sefalet, azınlık kültürlerinin tahribi, aşağılanma, manevi yozlaşma vb. üretmekle kalmıyor, giderek gezegeni de üzerinde yaşanamaz hale getiriyor. Teknikçi burjuva uygarlığının başarısının ne pahasına gerçekleştiği sorusunu da sormak gerekiyor. Sermaye uygarlığını

Geride kalan yaklaşık beş yüz yıllık dönemde, kapitalist yayılmayı, sömürgeciliği ve emperyalizmi, bir başarı unsuru olarak sunmayı başardılar. Bunu da insanların bilincini sömürgeleştirerek yaptılar. Bu amaçla Avrupa merkezli bir ´ideolojik model´ oluşturuldu. Bu model, dünyanın geri kalanına dayatıldı. Söz konusu ideolojik modelin çekirdeğini de, giderek laik bir din mertebesine yükseltilen ilerleme ideolojisi oluşturacaktı. Onun da geri planında, bilimsel ve teknik gelişmenin kutsanıp, fetişleştirilmesi

Esasen, Mustafa Kemal (ve çevresi) tarafından oluşturulmuş bir ideolojik yok. Olması da mümkün değildir. Aslında Atatürkçülük olarak da ifade edilen, Osmanlı-TC geleneğinin bir devamı olan ´devletperestliğin´ yeni adıdır. Devlet dogması yaratmanın, ´yeni koşullarda devleti kutsamanın-fetişleştirmenin bir aracıdır. Zaten kimi zaman Kemalizm, çoğunlukla da Atatürkçülük olarak sunulan söylem, 1930, 1930´ların faşizm benzeri rejimini meşrulaştırıp-kabullendirmek amacıyla oluşturulmuştur ve hiçbir iç tutarlılığı

Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana Türkiye´nin dış dünya ile olan ilişkilerinin özünde değil biçiminde bir değişiklik ortaya çıkmıştır. Bu zaman kesitinde Türk ekonomisini dünya kapitalizminin dinamik merkezleri tarafından şartlandırılıp biçimlendirilmeye devam etmiştir. Eşitsizlik temeli üzerine oturtulmuş çevre-merkez ilişkileri bu niteliğini korudukça, Türkiye ve benzer durumdaki ülkelerin temel sorunlarını çözmeleri olası görünmemektedir.

Emperyalist saldırı söz konusu olduğunda, saldırıya, maruz kalanların bu saldırıyı hayır duasıyla karşılamaları elbette mümkün değildir. Nitekim, ilk emperyalist yayılmanın ardından saldırının ve kutuplaşmanın yıkıcı sonuçlarına karşı sayısız isyanlar oldu. Tarih saldıranlar tarafından yazıldığı için saldırıya uğrayanların hikayesi ya gerektiği gibi anlatılmaz ya da geçiştirilir. (Arka Kapak´tan)

Hakim sınıflar binlerce yıllık tecrübelerinden biliyorlar ki toplumun geçmişine hakim olmadan bugününe ve geleceğine hakim olmak mümkün değildir. İşte, toplumun hafıza [bellek] kaybına uğratılma gereği böyle bir ihtiyaçtan doğuyor. Bu iş de düzen tarafından yere göğe sığdırılmayan anlı-şanlı tarihçiler, saray uleması ve/veya akademik statünün gardiyanları tarafından gerçekleştiriliyor. Sömürü düzeni tarihçisini ve tarih eğitimini boşuna önemsemiyor. Okullarda okutulan tarih her zaman kaybedenlerin değil kaz

Yetenekli ve aykırı fikirli bilim insanları, KALKINMA, YARDIM, İLERLEME ve Yirminci Yüzyılın diğer hayati tehlikeleri gibi konularda onlarca yıldır yürütülen beyin yıkama faaliyetine karşı çok etkili bir panzehir sunmaktadırlar SUSAN GEORGE A Fate Worse Than Debtin yazarıGeride bıraktığımız son kırk yıla kalkınma çağı denilebilir. Güney, bu süre içinde kalkınma adına Kuzeye yetişmeye çalıştı, uzmanlar yakın ve uzak köylere üşüştüler, milyonlarca insan ise ücretliler ve tüketiciler haline geldi. Gelgelelim,

Elinizdeki kitap Nutuk´tan hareketle Türk siyasal hayatını tartışıyor. Nutuk´u tartışmıyor elinizdeki bu metin. Bir başka deyişle, Nutuk´un ele aldığı olaylar ve değindiği kişiler ile ilgili ne kadar gerçekçi değerlendirmelerde bulunduğu, ele aldığı konular ile ilgili olarak gerçeklere ne kadar sâdık kaldığı ile ilgilenmiyor ya da neden o dönemde yaşamış bazı tarihsel şahsiyetlere Nutuk´ta yer verilmediğini de tartışmıyor. Aksine bu kitapta, Nutuk, bir araştırma nesnesi olarak ele alınıyor. Yanlış bir ifade

Bazı kavramlar sıkça kullanıldığı halde, içerikleriyle pek ilgilenilmez. Veri olarak kabul edilirler ve bir bakıma inanç kategorisine dahil olmuşlardır. Kalkınma kavramın son yarım yüzyılın en çok kullanılan kavramlarından biridir. Oysa, gerçekten neyi ifade ettiği pek merak konusu olmamıştır. Kavramlara yüklenen anlamlar her zaman herkes için aynı olmayabilir ve bu doğaldır. Uygarlaşma, modernleşme veya aşağı yukarı aynı anlama gelen çağdaşlaşma, batılılaşma vb. gibi kavramlar herkes için aynı anlamları ta

Türkiye´nin tarihinde bir modernite devrimi ve aydınlanma yaşanmamış olması, geleneksel kültürün varlığını sürdürmesini sağladı. Aynı şekilde anti sömürgeci, antiemperyalist mücadelenin mirasçısı olmamak, bir iç savaş sürecinden geçmemek, sınıf mücadelesinin cılızlığı, sol söylemin geleneksel kültüre yamanması sonucunu doğurdu. Geleneksel kültürden kopuşun mümkün olmadığı koşullarda sol hareketin kendi dilini, kendi kültürünü, kendi söylemini ve kavramlar dünyasını oluşturması da pek mümkün olmayacaktı. Ge