FREUD'A GÖRE, HER ERKEĞİN HAYATINDA ÜÇ KADIN VARDIR: ONA BAKAN KADIN, ONU İÇİNE ALAN KADIN, VE ONU YOK EDEN KADIN. HER ÜÇÜ DE ANADIR: KENDİ ANASI, ÇOCUĞUNUN ANASI VE ONU GERİ ALACAK OLAN TOPRAK ANA. Freud aşk üzerine yazar, Lacan da. Bu kendi içinde alışılagelmiş bîr şey değildir çünkü aşk konusu bilimsel tartışmalar için uygun bulunmaz. Sosyal bilimlerde en azından ilişkiler üzerine odaklanılması gerekir: Bozulmuş ilişkiler, iletişim problemleri, seksüel bozukluklar ve diğerleri. Katı bilimsel dünyada aşk

Eğer teröristler bu dünyayı öbür dünya aşkına harabeye çevirmeye hazırsa, bizim terör savaşçıları da kendi demokratik dünyalarını Müslüman ötekine duydukları nefretle harap etmeye hazırlar. Kimileri insanlık onuruna öylesine aşık ki onu korumak için insanlık onurunun mutlak alçaltılması olan işkenceyi bile yasallaştırmaya hazır durumdalar... (Arka Kapak)

Henüz düşünmüyoruz, denildiğini duydunuz. Alenka Zupancic bu heyecan verici kitapta tersini kanıtlıyor bize. Güçlü, yeni bir kavramı Nietzsche´nin metinlerinden Öğle´yi kullanarak, Tanrının ölümünün zorunlu sonucu olarak Nietzsche´nin bir relativizmin modern dünya için Tanrıyı dirilttiğini savunarak Nietzsche´nin felsefeye katkılarını yeni baştan değerlendiriyor. En Kısa Gölge´nin felsefi başarısı abartılamaz. Joan Copjec

Eski bir demokratik Alman Cumhuriyeti fıkrası vardır: Bir alman Sibirya'da iş bulur; bütün haberleşmelerin sansürden geçeceğini bildiğinden arkadaşlarına önerir: Bir kodlama sistemi kuralım: Benden gelen mektup mavi mürekkeple yazılmışsa doğru, kırmızı mürekkeple yazılmışsa yalan olsun. Bir ay sonra arkadaşları mavi mürekkeple yazılmış bir mektup alırlar. Buarada her şey mükemmel, dükkanlar tıka basa, yiyecek çok, apartmanlar büyük ve iyi ısıtılıyor, sinemalar Batı'dan filmler gösteriyor, ilişki kurabilceği

Matrixi Slovenyada bir sinemada seyrederken, filmin ideal seyircisinin yani bir budalanın yanında oturmak gibi bir daha ele geçmez bir fırsata sahip oldum. Sağımda oturan, yirmili yaşlarının sonunda bir adam filme kendini kaptırmış, Aman Tanrım, vay be, demek ki gerçeklik merçeklik yok! gibi yüksek sesli nidalarla seyircileri habire rahatsız ediyordu. O kılı kırk yaran felsefi ya da psikanalitik kavramsal ayrımları filmle bağdaştıran sözde-sofistike entelektüel okumalardansa böylesi naif kaptırmaları hiç d