Yaratılıştan bu yana yeryüzünde insanlığın varlığını sağlayan ana unsur kadınlardır. İnsanların yaklaşık yarısını oluşturan ve insanlığa ilk eğitimini veren, anadilini öğreten kadınlar, tarihi çağlardan bu yana toplumsal yaşamda hak ettiği yeri alamamıştır. Kadınlar, yaşamın her alanında var olmak için, yaşam hakkı başta olmak üzere her çeşit ayırımcılığa karşı hep savaş vermişlerdir. Ülkemizde de Cumhuriyet'in daha ilk yıllarında erkek egemenliğine ve düzene başkaldıran, mücadeleci bir kadın vardı. Daha k

Acizliğin en asil hâlidir aşk! Üstelik adli olaylar içinde, Adalet Savaşçıları'nca yaşanıyorsa... Savcı Alparslan, Bozbey'e bakarak: Şerefine dedi. Bozbey, Kürt annesinin Türk babasına hediyesi ve kendisine devredilmiş bir resim olsa da, yıllarca her derdine eşlik etmişti... Polis Deniz, parkasını alıp saçlarını savurarak gitti... Kardeş! Zişan'ın dudaklarından savrulurken nasıl da dağlayıcı oluyordu, Deniz'in örselenmeye alışmış yüreği çabucak kına girmeye muktedirdi... Kâtip Zişan, Çarşı amblemli bileziğ

Ben kendimi hep çok yetenekli bir sanatçı olarak gördüm. Aklıma güzel bir hikâye geldiği zaman tüm dertlerim silinip gidiyor. Şiir yazdığımda nefes alabildiğimi hissediyorum. Resim çizdiğimde veya oyunculuk yaptığımda dünya bana daha anlamlı bir yermiş gibi geliyor. Yaşamak güzelmiş gibi, hayat aslında yaşamaya değermiş gibi... Tam da bir sanatçıda olması gerektiği gibi yani. Ama benim bir sorunum var, ürettiğim hiçbir şeyden memnun olamıyorum. Yazdığım şiirlerin hiçbir tanesi düşüncelerimi tam olarak yansı

Doğarken neden ağlar insan, hiç düşündünüz mü? İşte bunu yaşarken fark ederiz. Hayat denen bu uzun yolda, ayaklarımızdan çok yüreğimiz yorulur. O yüzden: Keşke doğmadan önce senaryoyu bir okuyabilseydik... demekten kendimizi alamayız. Her şeye rağmen, var olmak güzeldir. Bizlere düşen, Yaradan'ın bize verdiği akılla seçimlerimizi doğru yapmak olmalıdır sanırım... İçimizde iki dünya var; biri kış, diğeri bahar... Kışı seçenler, o bembeyaz, saf güzelliğin içinde iliklerine kadar üşür ve üşütürler. Baharı seçe

Telefonu elime alıp Olmayacak Bir Hayal isimli şarkıyı açıp iyice gömüldüm yatağa. Şarkıda geçtiği gibi, kocaman bir aşkın içinde kaybolmuştum. Bulamayacaktım yolumu. Gideceğim yol da kalmadı. Kimin yolu beni aşk durağında indirirdi? Oraya gidilen mesafeyi hangi gönül öderdi? Çalan şarkının sesi usul usul kesiliyordu. Yağmurla beraber akan gökyüzünün gözyaşlarına bakarak söylenebilecek en anlamlı düşünce ne olurdu? Hüznüne eşlik eden var mıydı? Boş versem... Yorgun bir zihinle düşünmek daha da yoruyordu bey

Herkes kendi masalında yaşar. Bu cümleyi acı içinde içinden geçirmişti genç kadın. Onun masalı çok karanlık bir masaldı, onun masalı ölü bir masaldı. Kalenderkaya'daki Sergüzeşt mahallesinin terk edilmiş, gözden çıkarılmış, belki de bir şeyler için feda edilmiş bir bölgesinde, unutulmuş, eski bir ahşap evde bir bebek dünyaya gelmişti. Annesi onun adını Elfida koymuştu. On dört yaşındaki Elfida'nın seneler sonra doğduğu mahalleye geri taşınması onun hiç hoşuna gitmemişti. Çünkü dar yolları ve çıkmaz sokakl

Çocukluğumda bir hayalim vardı. Penceremden baktığımda kendimi en hızlı koşan atlardan birine binmiş, dümdüz uzanan bozkırda dörtnala giderken düşlerdim. Çok garip ama aynı düş yine geliyordu gözlerimin önüne... Alabildiğine koşsa atım, gidebildiği kadar gitse buralardan, dağları tepeleri aşsa, koşsa, koşsa... * * * Bahara uyanmış Anadolu kırlarının yaşama sevinci, genç ve idealist bir doktorun günlük defterinde hayat buluyor. Hayallerimi Saldım Çayıra, sıradanın sıradışılığını ilmek ilmek dokuyan bir roman

Karısıyla aynı yastığa baş koymuş ve birliktelikte bir ömür sürmüşlerdi. Onun ölümü karşısında delirmemek ve isyan etmemek elde değildi. Bu alınyazısı yalan olmalıydı ve bir anda karısı kapıdan çıkıp gelmeliydi ve tekrar eski günlerde olduğu gibi, mutlu günlere geri dönmeliydi. Gel karıcığım gel diyordu, Gel beraber olalım, eski günlerde olduğu gibi mutlu kalalım seninle diyordu ama elinden ne gelirdi, bilmiyordu... Her sabah olduğu gibi uyanıklığın verdiği huzurla karısına Seni Allah'a emanet ediyorum der

İnşaat temellerinden isimler silinmişti, betonarme duvarlardan el izleri... Ve üzerlerine yazılan yazılar, bir sloganın sessizliğine hapsolmuştular. Şimdi ne çocuklar biliyordu ne de Ali, Ayşe'yi seviyordu. O duvarlar teker teker yıkılmıştı.

Sarsılmak ile sarılmak arasındaki fark nedir biliyor musun Serva? Kocaman bir S harfi. Evet kocaman isminin baş harfi. Ya da senin olabilme ihtimallerin. Şimdi yoksun ya; sarsılıyorum durmadan, olsan sarılırdık saatlerce beraber. Günlerce bekledim seni, gelmedin. Sarsıldım adının baş harfinde bir rüyanın içinde, bir aşkın enkazında kalıverdi yüreğim oracıkta. Ne sesini duyan oldu ne de ona yetişen. Fakat ben bir gün senin geleceğine inanarak sarıldım işime ve daha pek çok şeye. Ve sarıldığım her şeyi bir

Her baharın bir hazanı olduğu gibi bu zamanın da sonu olacaktı. Bu günler onlarındı ve olsundu. Bağrı yanık analar, dünyaya hükmedecek yeni yiğitler doğuracaktı elbet ve zamanı gelince, aydınlık yarınlar için karanlığın ortasına vuracaklardı kılıçlarını. Kim bilir belki yarın belki yarından da yakın!

Dünyaya gelen her insan belli bir yaşa kadar büyüklerin anlattığı masallarla büyür. Kimisi büyüdüğünde anlatılan masallara yürekten inanırken, kimisi de masal işte deyip geçer. Ama unutulmaması gereken bir gerçek vardır ki, her çocuk belli bir yaşa kadar kendisine anlatılan masallarla büyür. Tıpkı koruyucu ailesi tarafından üç yaşında terk edilen Emma Wright gibi. Onun yaşadığı yerde kurulu bir düzeni, işi vardı. Her şeyi dört dörtlük gözükse de o hayatında tek bir şeyi hep sorgulardı, gerçek ailesinin nede

Büyük dedelerinin Selanik ve Kafkasya'da başlayan acılı hayatlarının gölgesinde, annesine verdiği sözün peşindeki Nezih'te, büyük çalkantı devam etmektedir. Ama seni bırakacağım. Seni bırakmam gerekiyor. Bizim aşkımız imkânsız aşk. Anladın mı? İmkânsız aşk. Yapma Burcu. Bunu bana yapma. İlk iki aşkım da imkânsızdı. Bir imkânsız aşka daha dayanamam artık. Nezih, son aşkını da kaybettiğini hissetmiştir. Ne aşklarını ne de geleceğini elinde tutabilmiştir. Hayatı bir uçuruma doğru hızla gitmektedir. Hikâyenin

2018 yılında yaşanan o felaket 1600 yıl önce yaşananların sadece bir tekrarıydı Kimse kahraman olarak dünyaya gelmez. Onları kahraman yapan başlarına gelen felaketlerdir. Bir kahraman mı bekleyeceksin YOKSA Kahraman mı olacaksın?

Stada girdikleri vakit, tribünleri doldurmuş olan herkes gibi aynı duyguya kapıldılar. Sonuçta izleyecekleri kendi takımlarıydı; kendi emekleri, kendi sermayeleri, kendi ruhları ile kurdukları futbol takımıydı. Bu takım, bir direnişin eseriydi. Renkleri kırmızı-lacivert idi. Lacivert, ekmekleri uğruna üzerlerinden çıkartmadıkları iş tulumlarının rengiydi; kırmızı ise, yine ekmekleri uğruna akıttıkları kanın. Bu zamana kadar kaç canları gitmişti madende! Hüsam, Hamit, Milo, Halâskâr...

Saklı Kurtlar serisinin üçüncü kitabı, Saklı Kurtlar 'Son Savaş', okuyucusunu sarsmaya devam ediyor! Varoluştan kıyamete süregelen bir kavgayı neşrediyor, artık hızla sonuna yaklaştığımız bu müstesna anlatıya; Ahir zamanın en büyük hikâyesi... diyoruz. Hiçbir şeyin size gösterildiği ve ilan edildiği gibi olmadığını bilin, olan bitene bir de onların, yeryüzüne gelmiş en seçkin ırkın savaşçılarının gözüyle bakın istiyoruz. Evveli ve sonrasıyla okumaya hazır mısınız? Dil ikrar etmese de kan inkâr etmez!

Bilseydi... Üvey annemden yediğim dayakları, gördüğüm işkenceleri bilseydi... Üvey annemin, ?at bu çocuğu başımızdan' dediğini, babamın benden kurtulmak için bir akşam beni ıssız bir tarlaya bıraktığını bilseydi... En zor zamanlarımda dilencilik yaptığımı, ekmek çaldığımı bilseydi... Parasızlık yüzünden gündüz okuyup, geceleri pavyonda çalıştığımı bilseydi... Babamın, ?benim oğlum değilsin sen, annenin seni nereden peydahladığını biliyorum da söyletme bana şimdi' dediğini bilseydi... Uykusuzluk ve yor

her şey senin için benim güzel kaplumbağam. Kısa bir süre sonra hayatlarımızı birleştireceğiz ve tıpkı bir bıçak kesiği gibi ortadan ikiye bölünecek hayatım. Bir yarım senden öncesi, diğer yarım ise senden sonrası. Senden önceki hayatım, tıpkı bir yılanın değiştirip ardında bıraktığı kabuğundan ibaret. Artık bana ait değilmiş gibi sanki. Senden sonraki hayatım ise, oluşmak için sabırla binlerce yıl beklemiş bir elmas gibi sapasağlam. Sen sabrın sonundaki selametsin. Artık tek mümkünüm sensin.&quot

Çiy taneleri, sabah güneşinde olabileceği en güzel şekilde parlıyordu. Birçok insan, bu güzel doğa olayından habersiz, yatağında mışıl mışıl uyuyordu belki de. Oysa Metin, tam yirmi beş sabahtır bu anı yaşamanın keyfini sürüyordu. Saatler geçsin hızlıca, öğlen olsun, akşam olsun, gecenin karanlığı sona ersin ve işte o an, karanlığın usul usul aydınlığa dönüştüğü mucizevi an... İnsan nefes alıyorsa, bedeninde herhangi bir zayi yoksa beyaz bir kâğıda yeniden yazmaya başlandığı an; her ne yazmak istersen yazab

On yedinci yüzyıl Alman filozoflarından Leibniz şöyle der: Yaşamakta olduğumuz dünya, olabilecek dünyaların en iyisidir. Orkun, Leibniz'in bu düşüncesine kuşkuyla yaklaşmaktadır. Onu büyük bir bunalımın eşiğine getiren tatsız olaylar, bu dünyanın gerçekleri değil miydi? Nasıl olur da olanlar olabileceklerin en iyisi olabilirdi... Orkun'un dramla bezeli serüveni, gençlik yıllarındaki sevgilisi Pamela'nın cenaze törenine katılmasıyla başlar. Geçmişin puslu anılarında kalıp unutulan bu aşk, sevgilisinin