Sayısız aşkın tanığı, İki kıtanın birbirine uzandığı Büyülü şehir İstanbul'un, Onun telaşlı martılarının, Yorgun vapurlarının, Galata'nın yıllanmış taşlarının Ve ona hayran Kız Kulesi'nin tanıklık ettiği Olmayı bekleyen aşklara dair şiirler. Fonda İstanbul'un eşsiz güzelliğini hissederek okuyacağınız şiirlerle Nerede olursanız olun Bu güzel şehre dokunuyormuş gibi Hissedeceksiniz.

Çok zayıf bir insan olduğum için Kendimi savunmak ve korumak için Yanlızlığı tercih ettim ... Dünyada problem nedir biliyorum Annelerin çocuklara ördüğü sevgi eskidi

Çiğdemler hasret kokuyor Rüzgârda ayrılık ağıtları var Üşür bütün sevdalar Üşür yüreğim...

Ahraz Bir gönül işidir Ahraz. Duydukların değil, gördüklerin değil, konuştukların değil gönül gözünün dile gelişidir. En mahrem duygularındır kimi zaman. En serseri yanındır hatta. Bazense en ulvi hikayelerindir. Duyduğun, gördüğün, işittiğin ne varsa yanıltabilir seni. Gönül işidir Ahraz. Dilsiz, sağır ama gönül kuşu.

Merhaba Aşk Sen bir kalbe girince Huzur dolar, Mutluluk neşe dolar Sen tüm kalpler uğra Unutma hiçbir kalbi Seni tanıdıkça mutluluk artar Merhaba aşk İnsanları bu kadar farklılaştırmak Bazısına acı Bazısına mutsuzluk Bazısına ise huzur neşe sunmak Güzel bir duygudur seni tanımak Merhaba aşk Sanki bir rüya gibi Pes pembe Hiç gelmemişçesine bu dünyaya Adeta cennet bahçelerinde Uçuşan kelebekler misali Mutlu ve bahtiyar, Seni tanımak çok güzel Merhaba aşk (12.08.1998)

Sözcükleriniz uçsa da yazdıklarınız baki ... Sözcükler önce kalbe düşer sonra dudaklardan süzülür. Yaşadıklarınız ve yaşattıklarınızın kalbime dokunan kısımlarıyla yazmaya çalıştığım sözcükler toplamından herkese selam olsun... İstedim ki yazdırdıklarınızı okuyun, sadece benim kalp emeğimden geçti sahibi sizlersiniz.

Seni tanımanın mutluluğunu yaşayan ne çok insan olacağını bilseydin, içinde taşıdığın o acılar hafiflemez miydi? İnsanlara duyduğun bu kırıklık, bu güvensizlik, duygularla üflense idi, bakışların değişir miydi acaba? Dilimin ucunda bir söz var. Yüreğimin ta derininde bir acı var. Sözü bulsam, acımı anlayan olmaz. Acımı anlatsam, sözü duyan olmaz.

Hayat yine türlü oyunlar oynuyor be sevgili, Tam unuttum diyorum, küçük ayrıntılarla hatırlatıyor seni, Kaybolmuş bir kazağımı arıyordum bugün, tokan çıktı karşıma, düşürmüştün bana geldiğin birgün, saklıyordum sana vermek için ama unutmuşum, bir gün seni bana hatırlatsın diye unutmuşum, Silkelendim yine unutmak için seni, Çivi çiviyi söker derler ya, belki bu söze inanmak istediğim için, birisiyle tanıştım bugün, aslında bugün değil bir haftadır falan konuşuyorduk, buluştuk bugün, havadan sudan sohbete

Anneme çocukluğunu geri verebilseydim, Yalnız, bozkırda koşup düşmek olsaydı derdi Bozkır tadında ağlayıp geçerdi Yine, bozkır tadında özgürlüğü seçerdi... Mektubunu katlayıp özenerek koydu zarfa Düşünceliydi... Güneş doğarken terapistiyle başlamıştı bu yolculuğa Şimdi tek başına gözden kayboluyordu yıldızların altında...

Hiçbir zaman gri olmadım kâh siyah kâh beyazdım. Hislerim her zaman hayatıma yön vermiştir. Başkalarının hislerine değer vermem de şiirlerimin oluşmasında çok büyük rol oynamıştır. Yazmak bana iyi geliyor bende bana iyi gelenleri yazıyorum yazdıkça artıyor yazmak istediklerim. İçim de tükenmek bilmeyen düşünceleri boş sayfalara akıtmak duygu yükümü başkalarıyla paylaşmak iyi hissettiriyor. Bu kitabımda yer alan şiirlerimle tamamlanıyorum. Umarım eksik yanlarınızı tamamlayabilirsiniz. Yazdıkça yazasım geliy

Mürekkep sağanağında ıslanmak seninle, Satır aralarına sığınmak sırılsıklam... Ben açık denizlere hasret bir yalıyar, Kokunla savursun beni hiddetli rüzgar. Gönlüm seni arar, daha ne kadar ey yâr? Dağlarımda kalmadı bir avuç kar.

Bilmem kendimi nasıl anlatsam? Biraz neşeli, biraz hüzünlü, biraz da hayallerle ve ümitlerle dolu bir insanım. Her duyguyu yaşamaya çalışıyorum ve her duygu beni Ben olarak gösteriyor. Duygu dolu bir insanım ve duygularla insanlığımı, özümü belirtiyorum. Bir gün pencereden bakarken barışı ne kadar özlediğimi hissettim. Biraz dağınık ve karışık bir dünyada yaşıyoruz dedim kendime. Belki sana şiirler yazarım. Belki kitaplar uçar gökyüzünde. Sonra boş bir duvarın önünde durur Ve bir eser yaratırız. Düşünmem

Beş asır birikti içimde Beş asrın içinde sen Gökyüzüne bakıp yazdım seni Yıldızlara bakıp hayal ettim sende ki beni Arayıp bulamadığım seni gökyüzünde buldum. Sormadığım yıldız kalmadı Çoban yıldızı derdimden kaydı Seni bir Nova da buldum. Oldun yani sevgilim, Var oldun.

Ve yarım kalmışlığı Yazıyor kalemim Bir gün döner misin Beni tamamlamak için

Şiirden anlayanlar bu yana Ve dahi anlamayanlar Ya da vakit bulamayanlar Bilselerdi kendileriyle çıkmıştı yola Yan yana ya da kol kola Ve dahi haberleri yok mu ola Olsun İsterse, haberli habersiz Ya da ezberli ezbersiz Bir tanıyıversen onu mutluluğun bollaşır eni konu Düzleşir hayatın olağan yolu!

İki telimiz var, hangi tele dokunursan farklı ses duyarsın. Birinci telimiz ego maddi çıkarlardır, ikinci tel vicdandır. İki tel arasında gidip geliyoruz. Bazen ikisine de aynı anda dokunup, sesleri karıştırarak arafta kalıyoruz.  Mutluluğu sahip olma güdüsü ve gösterişte arıyoruz sahtelikler içinde  güveni arıyoruz. Güven dört yapraklı yonca , kolay kolay bulamıyoruz  Öylesine yavan bir yanılsama çıkmazındayız ki, kendimizi topluma beğendirme, ilgi çekme, arzulanma duygusuna kapılıyoruz.  Bizler, batılı

Kimi zaman yürekte çakan gizemli bir kıvılcım kocaman dünyayı harlamak için kâfidir. O kıvılcımla bir fitil, bir ocak ve bir dünya tutuşur. Duygular sel olur bazı zamanlar, çağıldaşır bir mecradan diğerine. Kimi Munzur olur yücelerden derin vadi boyunca kıvrım kıvrım akıp giden Fırat'ı hüzünlü bakışlarla seyre dalan, kimi ise Fırat kenarındaki bir köyde üzerindeki rengârenk entarisi ile kınalı ellerini koklayarak bir türkü tutturan masum Türkmen kızı. Duygular nereyi tatmışsa hayatın tadı orasıdır her zam

Tavanındaki rahnelere yama seçtim gök kubbemin. Satır satır yeniden süsledim, vurgu verdim. Yenir yaptım, dilimin ucuna gelen bozgun yemiş sohbetleri. Karanlığıma pertev olsun diye, fitilini yeniden yaktım kadim lambamın. Can suyu verdim, kepenk kapatmış, terse kaçan ruhuma. Evlek evlek sürülmüş asude sevgimi, nadasa durmuş gülümsemelerimle hurç yaptım, el salladım ardından. Yola saldım yarına. Konuk olsun, komşu olsun. mızrap olsun sevdana.

Ben küçükken yazmak, yalnızca okulda gerekli olduğunu düşündüğüm bir eylemdi. Küçüktüm henüz. Annemin ''büyüyünce anlarsın'' sözlerini çok duyardım o zamanlar. ''Neyi anlardım?'' anlayamıyordum bir türlü. Sonra insanlar tanıdım. Yani insanları tanıdığımı sandım. Mutluluğu da tattım, hayal kırıklığını da. Paylaşmak istedim birileriyle, etrafıma baktım; kimseler yok! Ben de kağıda kaleme sarıldım. Sessiz sakin dediler benim için. Ben her an yazmak istedim. Ve duymasını bilene haykırdı cümlelerim...

Merhaba sevgili okurum, seninle daha önce belki hiçbir şekilde tanışmadık, kim olduğunu bilmiyorum ancak şu an bu kitap ilgini çekmiş; eline alıp sayfalarını karıştırıyor ve mısraları okurken kendinden bir şeyler bulmaya çalışıyorsan, emin ol gönlümüz şiir ve edebiyat alanında çok eski zamanlardan bu yana tanışıyor demektir. Eminim şiirlerimi okurken mısralarımın bir yerlerinde kendine ve duygularına dair izler bulacaksın. Ben bu kitabı, şairlik davası ile oluşturmadım, ticari bir endişe veya kazanç düşünc