Venedikt Vasilyeviç Yerofeyev, Sovyet döneminde doğmuş, yaşamış ve ölmüş olsa da, o dönemin sınırlarını aşan çok az sayıda Rus yazardan birisidir. Pek çok kaynağa göre post modern Rus edebiyatının öncüsü sayılır, ancak yapıtlarıyla, Rusya'yı Sovyet ve post Sovyet olarak ikiye ayıran sınırı aşmayı başarmıştır. Her türlü parti kavgasından, etnik algıdan uzak durduğu gibi, klasik edebiyata da dahil olmamıştır. Yerofeyev'in metni, gerilimli bir dinsel hesaplaşmadır. Onun dünyayı algılayışı da dehşet gerilimle

Kül ve Nal, Recep Yılmaz'ın betimleme yeteneğiyle bir anlatı şölenine dönüştürdüğü öykülerini içeriyor. Yazar, sıradan, duyarlı insanın yaşamın süreğenliğinde nasıl da örselendiğini, bireyin toplumsal yabancılaşma sürecindeki sancılarını gözler önüne seriyor. İnsanın sınıfsal değer yargılarıyla arasındaki uçurumu ironiyle imlerken, aslında sıradanlığımızda saklı derin yarıkları, yalnızlığın insanı farklı arayışlara sürüklediğini anlatıyor. Çoğu kere yaşamın, kâbusla gerçek arasında, insanın merhamet duygus

Hüseyin Edemir'in ikinci romanı Aşağıdan okuru rahat bırakmayacak özelliklere sahip sürükleyici bir kitap. Roman, kahramanlarıyla hayatınıza girecek, onların fikirleriyle sizi keskinleştirecek ve hikâyesiyle sürekli olarak sorgulamaya sevk edecek. Kitap bittiğinde hayatınıza sanki eskiden yaşadığınız ama unuttuğunuz bir kesit ve o kesitin insanları da dahil olmuş olacak. Hafızanızdan silinmiş bu dönem ve insanlar üzerine çok düşüneceksiniz. Aşağıdan, geleceğinizde var olmaya aday bir roman. Yazarın ilk rom

YERYÜZÜNDE SESLER, insan elinden çıkıp yine insana, hayvanlara, doğaya yönelen yıkım, talan ve tahakküme karşı yükselen seslere kulak veriyor. Bir gazetecinin tanıklığında, yeryüzünün ayakta kalma mücadelesine katılan insanların hikâyesini anlatıyor. Fantastik, bilimkurgu ve polisiye unsurların iç içe geçtiği bu sürükleyici yolculukta, yeni bir insan türünün doğuşunu izliyoruz. Gerçek hayatta korkunç bombalarla can veren insanlar, bu hikâyede yine bombalarla dünyaya geri dönüyor ve sakin ama kararlı, büyük

M. Uçan'ın öyküleri Van'dan, Erciş'ten, bir göl kenarından, bir göl içinden, takla atan güvercinlerden, Azrail'den, askeriyeden, hazinelerden, kardan, buzdan, kurtuluş günlerinden geçip, uzun bir yoldan geliyor okura doğru. Küçük şehirlerin küçük insanlarını, küçük dertlerini, tutunamamalarını anlatıyor kelimelere tutunarak. Hayal edenleri, küfredenleri, normal kabul edilene karşı çıkanları göreceksiniz öykülerinde. Belki de tam tanımlama olarak yerin altında olmayan, yeraltını gösterecek size. M. Uçanüçü

Normal olmanın tanımını kim yapmıştır, kurallarını kim koymuştur? Normal olmak için nelerden vazgeçeriz? Kapitalizmin getirdiği sosyal düzen, insan ilişkileri ve ahlak yapısı mı normal saydığımız? Ersin Karahaliloğlu'nun buna itirazı var. Bu açıdan otoritenin reddini öykülerine taşıyor. Ezberi bozup, görülene, görmek istemediğiniz tarafından bakıyor. Gerçeklikle, gerçeküstü arasında ince ama sağlam bir iple geçiş yapıyor öyküler. Kahramanları her gün yanlarından geçtiğiniz, aynı toplu taşıma araçlarını pay

Belma Fırat, bireyleştirme kisvesi altında dayatılan tektipleştirme politikalarını sorguladığı ilk öykü kitabı Alışın Buradayız'ın ardından, hizaya sokulmak istenenlerin ölümle sınandığı öyküleriyle yazınsal yolculuğuna devam ediyor. Kuyuda, kayıplarla başa çıkmanın imkânsızlığında, yası kabullenmeyen, reddiye aşamasında takılı kalan, ölüler uyumaz diyen öyküler. Yazar, mitoloji, fantezi ve rüyalardan beslenen; gerçeküstü ve zaman zaman masalsı bir anlatım tarzını kullanarak, edebi mekânda ölümle hesaplaş

Şimdilerde hayal meyal, ama sıcacık bir sevinçle hatırlıyorum, çocukluğumda anlatan kadınlar vardı. Annemlerin günlerine, güne paralarıyla katılmadıkları halde, sırf sohbetleri güzel diye davet edilirlerdi. Çantası gibi annemin elinde günden güne gezen ben, minnacık aklımla bu kadınların anlattıklarını, onları anlatırken hikâyeye kattıkları kimi neşeli, kimi üzgün detayları hayranlıkla dinlerdim. Alelade bir şeyden bahsediyor bile olsalar, bunu öyle güzel, öyle anlatıcı bir havada yaparlardı ki, çocukluğumu

Dip ya da gök neresi? Uçmak uçmaktır. Birkan Bayındır'ın kurduğu öykü evreni göğe yükselen ya da yeraltına çekilen sözcüklerin neşeli ve enerjik diliyle sesleniyor okura. Yazarın kalemi duruyor, bakıyor, geziniyor. Kimi zaman da nefes nefese; koşuyor. Belki de bu nedenle sözcükler, bir ağaca sırtını yaslamışçasına usul usul akıyor derken bir festivalin en eğlenceli saatinde bulabiliyoruz kendimizi. Birkan Bayındır enerjik bir üslupla çıkıyor okurun karşısına. Oyuncu, ancak oyun kurduğu kadar, oyunbozan ve

Kilise duvarının üzerindeki el izlerini görebilen bir yazar Özge Kılıçoğlu. Ay'da yürür gibi, ayakları yere değmeden tüy uçuşuyla geziniyor geçmişin an'ları üzerinde. Öykünün ana yollarında gezinmek yerine, kılcal damarlara benzeyen ara yollarına sapan tutumuyla yazar, öykücülüğümüze ilk kitabıyla güçlü bir giriş yapıyor. Koca bir boşluğa benzeyen evrene hepimizin cebimizden çekilmesi, çağımızın bitimsiz bir baş dönmesiyle süre giden devinimi, duvarların, içinden ve dışından çekilmek suretiyle genişlemesi a

O zamanlar yaşlarımız 20-22 falan. Dergicilik o yaştayken çete ruhuyla yapılıyor. 24 saat birlikteyiz. Sürekli çiziyoruz, sürekli çizgi konuşuyoruz, sürekli dergi konuşuyoruz. Sevgilim yok. Olma ihtimali de yok. Dergi dışında bir ortamım yok. Çizmek dışında bir uğraşım zaten hiç yok. O zamanlar sadece çizerliğim vardı, iki tane de çizer arkadaşım. Memo Tembelçizer çocukluğundan bugüne mizah serüvenini ve yaşamını anlatıyor... Memo'nun mizahi üslubu ve çizgilerinden örneklerle Türkiye mizah dergiciliğinin

Melankoli şimdiye kadar bir kadın hastalığı olarak düşünülmüş ve histeriyle yan yana anılmış. Ama artık yapılan akademik araştırmalardan ya da melankoliye kafa yoran sanat eserlerinden biliyoruz ki her kadın ataerkil toplumda yaşadığı travmalarla hüzünlü, melankolik olmaya adaydır. İşte bu yüzden artık kadınlar hüzünlerine sahip çıkıyor. Melankolik kadının acısı içsel olmaktan çok dışsaldır. Toplumda karşılaştıkları, kadını kendi kendine mırıldanan, kırılgan bir insan haline getirir. Hüzünlü kadın acı çeke

?Susturdum saatlerin tik-tak gevezeliklerini. İçinde annemin fotoğrafı olan saate kıyamadım bir tek. Duvara astım öylece. Polis beni arıyor olsa da susturmadım annemin sesini. Polise vermez annem beni. Rakamlarını neden mi kazıdım? Annemi kurtarmaya yeminim vardı. Rakamlar babamdı. Masalından Göçen Kuş, birbiri ardına devrilip duran mutsuz hatıralar kavanozları ve cam kırıklarıyla dolu bir anın içinden, aklın bıçak sırtı sınırlarında dengede durmaya çalışan kadınların, adamların ve hayatı tek ayaküstünde be

Duran Aydın, 1970 sonlarından bugüne şiirleri ve düzyazılarıyla, yakın edebiyat tarihimizde adları unutulmayan dergilerden ve sosyal medyadan bilinen bir ad. Şair; Türkçenin bu hiç alışkın olunmayan, farklı renklerle donatılmış tadıyla, özgün bir üslupla bezediği ilk okuyuşta hemen teslim edilecek deneme/anılarını ?KİREKÖR -Adanalı Yazılar-la okurun hayatına/beğenisine sunuyor. Kalemine düşen tümceleri çoğu kez yerel/bölgesel sözcükler ve Adana argosunun sosuyla da tatlandıran yazar, Türkçeden milim ödü

Dünyadan dört buçuk ışık yılı uzakta karanlık bir gezegenden gelen yardım sinyalinin kaynağı daha önceki bir görevde kaybolan personel miydi? Evrende bizimki gibi dünyalar var mıydı? Bize ne kadar benzeyebilirlerdi? Paralel evrenler teorisi fizikçilerin fantezisi miydi yoksa donmuş kargaları, kıyıları değişmiş kıtaları, kül tepecikleriyle dolu binaları açıklamanın tek yolu mu? Evrim ilkesinin sınırları jeolojiden kültüre uzanabilir miydi? Trinidad'ın Dönüşü, hayatın ve onu anlamlı kılan her şeyin u

?Gözüm ısırıyor bir yerlerden ikisini de, ama hafıza, mahalledeki Hafız amca gibi çatık kaşlı mendebur bir ihtiyar şimdi. Ser verip sır vermiyor. Alt dudağı sarkmış, masaya değiyor Hafız amcanın. Bir avuç erik için sopayı sırtımda kırıyor. Eriğin balı sızarak, ağzımın kenarından akan kana karışıyor. Hafız amcanın sakalından tutuyorum, ellerimdeki kan bulaşıyor ak sakalına. Kurtarıyor sonra sakalını avucumdan, soruyor, orak çekici nereden tanıyorum? Ters assak, hatırlar mısın? Ters dönüyor dünya. Göz hizamda

Yanmış, kül olmuş bir geçmiş, mutlu bir geleceğe dönüşebilir mi? Ankara'nın 90'lı yıllarında geçen, yazar Ayşen Akgül'ün gerçek ve kurgu karakterlerle harmanladığı ilk romanı Kül Vakti, bir kadının çocukluğundan yetişkinliğe kadar olan sürede ailesindeki sır perdesini çözmeye çalışmasını konu alıyor. Gizem'in geçmişte yaşanan bir kazayı öğrenmesi ve rastgele öğrenilmiş eksik bilgilerle gerçekte kim olduğunu bulma hikayesi okuyucuyla buluşuyor.

Henüz on yaşındaki bir çocuk için yaşam ve ölüm, aslında aynı çizgide durur. Doğmak gibidir çocuğun algısında ölüm. İnsanlar doğarak gelirler, ölerek giderler. Henüz ölüme dair karanlık, iç korkutan hikâyeler yerleşmemiştir belleğine. Babaanneler, dedeler yaşlandıkları için ve daha fazla alacak nefesleri kalmadığı için ayrılırlar yanınızdan. Acılı günlerimiz onlara minnet duyarak ve bir şekilde vedalaşarak geçer. (...) Yıllarca annesiyle vedalaşamamanın hüznünü duymuştu. Kimsesizlik hissiyle ilk böyle tan

Aşk susmasın diye başladı her şey... ?Aşk Susmadan Git bugüne dek aşkın işlenmemiş bir imgesiyle karşılaştırır bizi. ?Aşk susar mı? sorusunu da sordurur okuruna. Peki, aşkı susturmamak için ne yapmalı? İşte bu noktada çıkar karmaşa... Sadece aşkın içinde mi vardır bu karmaşa hali? Hayır! Aynı anda, sistemin yoksullaştırmak ve susturmak istediği ?kırık dökük yaşamların merkezinde de... Roman, yalnızca bir aşk öyküsünün etrafında yapılandırmaz kendisini, yer yer yakın tarihin siyasi ve ekonomik sorunların

Toplum kadınlardan itaat eden, sesini çıkartmayan, verilen rolleri kabul eden bireyler olmalarını beklerken erkeklerden ne bekler? Onlardan da sert, iktidarın dilini kullanan bireyler olmaları mıdır beklenen? Sünnetle başlayan, askerlikle pekiştirilen sert erkek kavramı ne kadar işlemiştir hayatlarına? Yüklenen rollerden memnunlar mı? İktidarın dilini kullanmanın getirdiği kolaylığa teslim mi olmuşlardır? Bu söylemlere karşı çıkan, verilen rolleri benimsemeyen, karşı çıkışın sesini yükselten bireyler var mı