• Ek ürün nasıl satılır? • Satışlarda yapılan yanlışlar • Güven • İndirimsiz satış yapılabilir mi? • Satış uzmanı olmak yeterli mi? • 5C mi yoksa 4C mi? • Ürün bilgisinin önemi • Verimli pırlanta satıcısı nasıl olmalı? • CRM mi?

Kırk yedi yaşındaki Aslı, zengin bir iş adamının karısıdır. İç dünyası oldukça dolu olmasına rağmen bunu dışa vurma olgunluğuna sahip değildir. Kocası Kenan Tezer ve oğlu Mert ile birlikte yaşamaktadır. Diğer oğlu Onur ise Amerika'da okumaktadır. Aslı, yirmi yedinci evlilik yıl dönümünde içinde bulunduğu döngüyü fark edip, bedeniyle başlayan ve sonrasında içine yönelen ve onu özüne götürecek zorlu bir sürece girer. Bu defa geceye farklı hazırlanır. Bir de son günlerde kime ait olduğunu bilmediği bir numara

Bugüne kadar başımdan geçen acı tatlı olayları, hep belleğimde tuttum. Çektiğim acıları, sıkıntıları, haksızlıkları unutmamak için 1952 yılından itibaren yazmaya başladım. Karşılaştığım haksızlıkları, beni üzen olayları, hiç unutmamak üzere yazmaya devam ettim... Başaramadıklarımın sıkıntısını duyuyor, ama bir yandan da bir gün gelip başaracağıma inanıyordum. Bu yüzden yaşadıklarımı, öğrendiklerimi not ettim. Başımdan geçenler, merak edilip sorulduğunda, başkalarına anlatmaktan, hele de takdir görmekten büy

"Gün gelir de delirdiğini sanırsan sakın korkma! Sanrıların ve acıların bir anlamı var. Unutma ki sanrıları olanlar özeldir. Sen sadece yeteneklerini keşfetmeye çalış..." Karşılaştığımız insanlar, aldığımız kararlar, takip ettiğimiz yollar, önümüze çıkan engeller; hepsi birer tesadüf müdür? Parçası olduğumuz bütüne hizmet edebilmek için neleri göze alabiliriz? Varoluş problemlerinin, ölüm ve ölümsüzlük, mantık ve duygu çatışmalarının iki farklı evren üzerine kurgulandığı; kendini bu evrenlerin ve çatışmalar

"İki gizli ve kadim örgüt tek bir hedefin peşinde. 'Işık'ı bulup ona ve gücüne sahip olmak. Toplumların ve hatta inançların tarihine kazınmış 'Işık'ın öz halini koruması gerekirken kaybeden bir grup ile, onların amaçlarına ulaşmasını engellemeye çalışan karşıt grubun binlerce yıllık gizli savaşının günümüzdeki kısmına tanık olacaksınız. Büyük bir amacın ufak bir dişlisi olmak mı yoksa tek bir hayati hamle ile şansını denemek mi? Kimsenin bilmediği isimsiz kahramanların, kimsenin haberdar olmadığı gizli s

En güzel zamanlarını değil belki ama çok güzel zamanlarını yaşadım ben bu şehrin. Sokakta top oynadıktan sonra bahçe musluğuna ağzımı dayayıp su içtim. Boğaziçi Köprüsü'nden frene basmadan geçtim. Rakip takım taraftarlarıyla aynı statta hiç küfür duymadan maç izledim. Haydarpaşa Garı'nda trenden vapura aktarma yaptım. Hiç yer aramadan ve para vermeden arabamı park ettim. Tiyatroların tam oyunun başlama saatinde kapılarını kapattığına şahit oldum. Bakkala sepet sarkıttım. Atlantik Sineması'nda hem çok güzel

Hikâyelerin bizim hayatımızda çok büyük bir yeri var. Hepimiz hikâyeler yoluyla öğrenmeyi seviyoruz. Hikâyenin duygusuna kapılıyor ve verilmek istenen mesajı çok iyi anlıyoruz. Kendimizi hikâyedeki kahramanın yerine koyuyor, bazen gülüyor bazen de hüzünleniyoruz. Hikâyeler çok iyi bir öğretmen olduğu için çağlar boyunca hiç önemini kaybetmedi. Yazılı dilden çok öncesinde dahi hikâyeler vardı ve bazıları bugüne kadar ulaşmayı başardı. Bugünün dünyasında bile hâlâ en iyi dersler veya sunumlar bir hikâye ile b

eski bir zaman şairi öldüğünde toprağa değil suya gömülürdü kelimeleri ağaç diplerine sözcükleri üzüm bağlarına kalemleri çocuk mezarlığına Bir şiirin kelimelerini çocuk, sözcüklerini mey, zamanını aşk belirler. Şiire aşık, bir kalbin zihnine aktardığı kelimeler bu kitapta okuyacağınız. Bir bütünlüğün parçaları gibi her bir mısra ve muazzam bir yolculuk vaadi. Günümüzde artık şair yetişmiyor klişesini yıkacak olan Seyfettin Araç ilk kitabı ‘Kent Şiirleri' ile okuyucuyla buluşuyor. Güçlü kalemine şairliği, i

"Evet, Defne de o yaşlara geldi. Yirmi dokuzundan gün aldı ve bir daha hiç geri vermedi. Orta yaş krizi, Selim'le evlenirse mutlu olacağı takıntısı, içinde ukde kalan yazarlık ve yapamadığı sanatsal faaliyetler harmanlandı, geleceğe iki farklı pencereden bakan bir karakter meydana getirdi. Size iki uç renk taşıyan bir personadan bahsediyorum. Bir yanı sanat aşkıyla yanıp tutuşurken "ekorşe, ikonografi, abstre ekspresyonizm" diyor, diğer yanı evlilik aşkıyla kavrulurken "baldız, elti, görümce, kaynımgiller"

Olası yalnızlıklarda ben yokum Yazmayın kara tahtaya beni Ali'yi yazın Ben bir dinozorum Olası yalnızlıklarda yokum Parmak kaldıramam o vakit, umudu kesin Beni, Ayşe'yi, o kızların hiçbirini yazmayın Çünkü biz sevmeyi de çok sevdik sevilmeyi de Ölümden korkuyorsak öyle beter ölelim Olası yalnızlıklarda bizi yazmayın sevebilelim Gelin siz beni dinleyin Kara tahtaya Ali'yi yazın.

-"Filiz Akın, Victoria çağının porselen üstüne işlenmiş ince bir minyatür; ya da Ming devrinden bugüne kalmış, dikkatsiz bir hareketin kolayca kırabileceği zarif bir bibloyu akla getiriyor. Filiz Akın ile konuşurken, bir klavsen konçertosunun hüzünlü kadansını dinlermiş gibi duygulara kapılır insan..." Orhan Boran "Batı'ya dönük burjuva sarışınlığıyla bir çocuk kadın ikonu: Filiz Akın. Rüzgârsı sarışınlığı, şirinliği, zarafeti ve masumiyet içeren kırılganlığı ‘Çocuk kadınlığı'nın özünü oluşturur." Agah

Salih mutlu bir ailenin içinde kardeşleriyle büyüdüğünü sanıyordu. Ona göre bir günde eridi gitti bu mutluluk. Oysa zaman içinde eriyen ve kontrolden çıkan bir mutluluğun, hayal kırıklıklarıyla dolu bir yaşama dönüşme yolculuğu içindeydi. Olanları anlamaya başladığında ise bir süredir kardeşleriyle beraber anne babasından uzak bir yerde değil, korunmaya muhtaç çocuklarla beraber bir köyde olduğunu anladı. Salih için artık hiç bir şey aynı olmayacaktı. Kavramlar karıştı, mutluluk-mutsuzluk, hayal-hayal kırık

Yazdıklarımın besleyeni acıydı. İçindeki çelişkileri özellikle bıraktım. Aşk, ayrılıklar, acılarla tam bir çelişki yumağıydı. O'nun yokluğu acıyı besledi. Acı da yazıyı. O'na sahip olsaydım da hiçbir şey yazmasaydım... Bunu tercih eder miydim? Bir kadeh şarap içmek gibiydi gözlerin bana... Baktıkça gevşiyor, rahatlıyordum. Sonra bir gün görünmez oldun. Görünmezliğinin görünür olmaya başlamasıyla artık tamamen yok olduğunu anlamaya başladım. Kirli bir alev yalazıydı beni karartan... Ne kadar kalbinin kenarın

yalnızlık hiç bir kadının beni terk edişi sen yanımdayken hissettiğim yalnızlık kadar zor değildi... otostop sen başka aşklara otostop çekerken ben kendime uzun yol arkadaşı arıyordum portmanto oysa tek derdim bedenini portmantoda bırakıp ruhunla beni sarmandı

Gözlem yeteneği ve zekâsıyla başına gelen olaylara komik bir çerçeveden bakan Özlem, on yıllık öğretmenlik döneminde yaşadığı hayal kırıklıkları ve genelde olumsuz insan ilişkileri nedeniyle başka bir sektörde çalışmayı ister. Ama bunun için sadece şikâyet etmekten ve evrene mesaj göndermekten fazlasını da yapmaz. Kendi tercihi ile otuzunu aşmış bir bekâr olduğuna ise yakın çevresi bile inanmaz. Bu yüzden kendisini birçok başarısız ‘koca bulma' entrikalarının içinde bulur. Mutsuz, kararsız ve aşksız olduğu

"Kendimi bildim bileli şarkı söylüyorum. Oksijenle tanıştığım, dünyayı selamladığım ilk andan beri, soluklayabileceğim son nefesime kadar da söyleyeceğim. Aldığım alkışların içinden sevgi ve saygı selleri fışkırıyor, bunu hem hissediyor, hem de görüyorum." Ömür Göksel Ömür Göksel, Türkiye'nin "Kadife sesli romantik prensi", kalitesini müziğine işleyen bir sanatçı, şarkılara ruh üfleyen bir yorumcu... Bir hayata bir değil birkaç kez şöhret olmayı sığdırmış bir isim. Sevemem Artık'le yüreğimize seslenen, Mutl

Bulutları aşağılara indiremeyeceklerini anladıkları zaman, hırsızlık yaparak çaldıkları paraları, uçak yapıp dağdan aşağıya atabilmek için dağlara çıkacaklar. Uzayın sessizliğini içlerinde hissedemedikleri zaman sigaralarını yakıp, ölümden bir an çalacaklar. Etraftaki arabaların gürültülerini fon müzikleri yapacaklar, yağmurun farklı kalınlıktaki yerlere çarpmasından çıkan ses ile akortlarını yapacaklar. Hep beraber müzik yaparak sarhoş olacaklar, birbirlerine sarıldıklarında ayılacaklar. Bu çete için, Huzu

Biz dalından hanımeli koparıp balını emen; leblebi tozunun lezzetini en iyi bilen; dondurma külahı yere düştüğünde ağlayan; biz, çatıya çıkıp anteni düzelten babamıza "Tamam! Öyle dur!" diye seslenen, çiviyle duvara asılan takvim yapraklarını annemizin her yırtışındaki saf heyecana ortak olan çocuklardık. Üniversitede "Bir arkadaşa bakıp çıkacaktım," demekten gocunmayan, cebimizdeki son parayla eve dönerken, taksicinin gündüz tarifesi açmasını dileyen gençler olduk. Tomurcuklanmaktan vazgeçmeyen gençliğimiz

Gitmek zordur. Ardında mutluluğu, geçmişi ve koca bir geleceği bıraktığını bilerek gitmek... Köklerinden uzak, savrulduğun o yerde tutunmaya çalışmak. Tekrar yeşertebilecek misin dallarını? Sonbahar rüzgârlarıyla uçuşan yaprakların gün gelip yeniden kaplayacak mı gövdeni? Bir kez daha sevebilecek misin, onu sevdiğin gibi? Unutmak mümkün mü avuçlarından kayıp gidenleri? Düşler ve Gölgeler, 90'lı yıllarda beş gencin üniversite bahçesinde filizlenen tutkulu dostluğunun, rastlantılarla değişen, farklı yollara s

Gençlerin, potansiyellerini keşfedememesi ve yaratıcılıklarını kullanamaması üzücü bir durumdur. Geleceğin istihdamlarının bu şekilde can çekişmesi ise acı verici... NO'nun hikayesi ise tam da böyle bir mücadeleyi anlatıyor. Devlet bursu ile üniversiteyi bitiren NO, mezun olduktan sonra devlete borcunu ödemek için hastanede çalışmaya başlar. Ancak onun bambaşka bir tutkusu vardır. O kendi işini kurmak ister. Ne yeterli birikime ne de yeterli donanıma sahip olan NO'nun elindeki tek şey kendine olan inancı v