Жила-была королева, у которой родились однажды дочки-близнецы. Она позвала на крестины фей. А в те времена, если феи приходили крестить ребенка, они приносили ему в дар множество подарков. Они могли превратить обычного ребенка в красивейшего и мнейшего в мире. Но иногда феи, рассердившись на что- либо, могли пожелать младенцу много плохого, поэтому все родители старались всячески задобрить фей. Bir varmış bir yokmuş. Bir zamanlar ikiz kızları olan bir kraliçe yaşarmış. Bu kraliçe vaftiz törenine bir peri da

Жил-был вдовец, у которого была прелестная добрая дочка. Однажды он решил жениться вновь и взял в жены злую, эгоистичную женщину. У нее были две дочери, которые по характеру были как две капли воды похожи насвою мать. После свадьбы мачеха сразу же показала свой злой нрав. Она прекрасно понимала, что рядом с красивой добросердечной падчерицей ее родные дочки выглядят ещегрязнее и уродливее. Поэтому она возненавидела падчерицу и заставляла ее делать всю самую грязную работу по дому. Bir varmış bir yokmuş. Ülk

Видишь вон то старое дерево? - сказала ведьма, показывая на дерево, которое стояло неподалеку. - Оно внутри пустое. Влезь наверх, там будет дупло, ты и спустись в него, в самый низ! А перед тем я обвяжу тебя веревкой вокруг пояса. Ты мне крикни, и я тебя вытащу. Зачем мне туда лезть? - спросил солдат. Cadı yakındaki bir ağacı işaret ederek: Oradaki yaşlı ağacı görüyor musun? Diye sormuş. Bu ağacın içi oyuk. Yukarı tırman, o zaman ağacının içinde bir delik göreceksin. Oradan aşağıya in! Önce beline bir ip

Yasemin TAŞAR was born in Bilecik. He was graduated from Ataturk university, English Language And Lİterature department. She has got two children . I want to thank my children for helping me drawing the pictures in the book which points out the importance of understanding how rich we are , when we are with our loved ones and being thankful to God and eachother. Thank you, AZRA and BÜŞRA, Thank you, children who read PUFFY CAT

24 Mayıs saat 18:15 de, yük gemisi Pharaoh, Marsilya limanına yanaşırken görüldü. Limana yaklaşırken, alışılmadık bir biçimde yavaş hareket ediyordu. ´´Gemide bir şeyler olmuş galiba,´´ dedi biri. ´´Ne olabilir?´´ Ayakta duran bir beyefendi aceleyle bir kayığa atladı ve kayıkçıya kendisini gemiye götürmesini emretti. Kayık yanaştığında, güverteye bir adam geldi. Kaptana benziyordu. Yirmi yaşlarındaydı. Saçları ve gözleri siyahtı. ´´Sen misin Dantes?´´ diye bağırdı kayıktaki adam. ´´Ne oldu?´´ ´´Çok acı

Kuzey Amerika Kıtası açıklarında, büyük bir yolcu gemisi, sil sularda sessizce yol alıyordu. Gemide pek çok yolcunun yanısıra Amerika´nın ünlü milyarderlerinden Harvey Cheyne´nin eşi ve oğlu da bulunuyordu. Maden, sanayi ve petrol işiyle uğraşan bu adamın, Amerika´nın çeşitli yerlerinde işyerleri ve villaları vardı. Harvey Cheyne´nin oğlu Harvey, yolcuların canını pek sıkmış, onları hayatlarından usandırmıştı. Babası da oğlunu bu baş döndürücü zenginliğin ve milyarlarca doların gücüne güvenerek şımarık b

Layd Helena ile dayısının oğlu olan Binbaşı Mac Nabbs´ında bulunduğu yatın sahibi, Lord Edward Glenarvan´dı. 26 Temmuz 1864 günü, İngiliz Bayraklı ´´Duncan´´ adlı bu yat, Kuzey Denizi´nin sert dalgalarına karşı son hızla yol alıyordu. Arran Adası yakınlarına geldiklerinde, direğin tepesindeki gözcü bağırdı; -Dev bir balık göründü! Geminin kaptanı John Mangles, durumu Lord´a bildirdi: -Bence bu büyük bir köpekbalığı olmalı. Kaptanın bu açıklaması üstüne balığı yakalamaya karar verdiler.Ucuna kocaman bir

Eski zamanlarda Japonya sahillerinden birinde, Urashima Tara adında genç bir balıkçı yaşarmış. Bir gün sahilde dolaşırken, üç erkek çocuğun yakaladıkları bir deniz kaplumbağasını sopalarla dövdüklerini görmüş. Taro çok iyi kalpli olduğu ve başkalarının hayvanlara eziyet etmelerine dayanamadığı için, ´´çocuklar, lütfen o yakaladığınız kaplumbağayı kendi haline bırakın. O çok zararsız bir hayvandır, kötülük etmeyin. Bırakın yine denize dönsün´´ demiş. Bunun üzerine çocuklar yaptıklarından utanmışlar, kaplumba

Petruşka, kibar ve zengin evlerde uşakların giydikleri resmi elbiseyi giydi, hımbılca bir sırıtmayla efendisinin odasına girdi. Kılığı son derece acayipti. Sırtındaki eskice yeşil kaput, en aşağı bir arşın daha boylu birisine göreydi. Kol ve yakalardaki şeritler, solmuş, kararmıştı. Elinde tuttuğu yeşil tüylü şapkanın kenarı da aynı şeritle çevriliydi. Belinde, deriden bir kılıfın içinde, uşaklara mahsus kasatura vardı. Daima sallapati gezen Petruşka'nın, bu resmi kıyafete aldırmadan yalınayak olduğunu da e

Akşam üzeri, ıssız sokaklarda yalın ayak bir kız yürüyormuş. Kız evden çıktığında, ayağında ayakkabıları varmış. Fakat bu ayakkabılar annesinin eski ayakkabıları olduğu için ayağına bol geliyormuş. Kızcağız aceleyle yürürken ayakkabıları kaybetmiş ve bütün aramalara rağmen de bulamamış.Kızcağız bütün gün, elindeki kibritleri satmak için hiç durmadan dolaşıp durmuş. Ama bir kutu kibrit bile satamamış. Zavallı kızın karnı acıkmış.Küçücük ayakları soğuktan morarmış ve neredeyse donacakmış. Üstelik eski ve ince

Bir zamanlar annesiyle ırmakta yaşayan küçük bir karabalık vardı. Bu ırmak, dağdaki bir kayadan çıkıyor ve vadinin tabanında akmaya devam ediyordu. Küçük balık ile annesinin yaşadığı ev siyah bir taşın arkasıydı. Yosunlar da evin çatısını oluşturuyordu. Küçük kara balık annesiyle birlikte geceleri yosunların altında uyuyordu. Küçük balığın en büyük özlemi bir defacık olsun evlerinden ay ışığını görebilmekti.

Büyük bir şehrin ortasında, parktaki ağaçlardan daha yüksek bir sütun üzerinde Mutlu Prens in heykeli bütün ihtişamıyla beliriyordu; kentin neresinden bakılırsa görebilmek mümkündü. Şehrin sakinleri bu heykeli çok beğeniyor ve bunun eşsiz bir yapıt olduğunu düşünüp onunla gurur duyuyorlardı. Şehre gelen yabancıların yaptığı ilk iş bu heykeli görmekti. Herkes onu büyük bir hayranlıkla izliyordu. Mutlu Prensin her tarafı ince altın yapraklarla donatılmıştı. Güneşin altında ışıl ışıl bir görüntüsü vardı. Göz

Kömür tozunun içinde hareket edip, şaşkın ve ponçik gözlerle bana bakan bir şey var. Ve tir tir titriyor. Çok korktuğu her halinden belli. Elimi uzattım. Tepki vermedi ama hala tir tir titriyordu. Elime aldım. Sakince durdu. Üzerindeki kömür tozlarını temizledim. Onu okşayıp ısıttım. Onun o tir tir titreyen güzel tüylerini düzelttim. Bu meğer bir kuşmuş! Kuş, bu davranışlarımdan dolayı beni çok sevdi ve kanı bana iyice kaynadı. Kuş kucağımda eve girdim.

Koşan Kaplumbağalar Takımı, dostluk ve sevginin gücüyle her engeli aşacaklarını biliyordu. Yeni arkadaşları için de iş başına geçmenin vakti gelmişti. Azimli, mücadeleci ve sabırlıydılar. Koşan Kaplumbağa olmak kolay değildi. Hiçbir çocuk yalnız ve mutsuz olmayı hak etmiyordu.

Birden aklıma geldi. Devem bu gece beni sırtında dolaştıracaktı.Yerimden fırladığım gibi koşmaya başladım.Oyuncakçı kapatmış ama ben oyuncakların gürültüsünü kapı arkasından işitiyorum.Lokomatif çuf çuf ediyor düdüğünü öttürüyordu.Kocaman ayı mitralyözün başına geçmiş, yaylım ateşi açmış. Ama bu yaptığı güzel ve sevimli bebekleri korkutacak!...Maymunlar kah bu köşeden öbürüne sıçrıyor, kah devenin kuyruğuna asılıyorlar. Deve kızıyor, onlara ağız dolusu sövüyor. Karakaçan dişlerini gıcırdattıktan sonra anırı

Biz yüz, yüzelli şeftali bir sepette duruyorduk. Güneş zarif kabuklarımızı kurutmasın, al yanaklarımıza toz konmasın diye bahçıvan üstümüze asma yaprağı örtmüştü.İncecik asma yaprağından hafif bir yeşil ışık giriyordu içeri. Bu renk yanaklarımızın allığıyla karışıp çok hoş bir manzara oluşturuyordu. Daha güneş doğmadan koparmıştı bahçıvan bizi. Bu yüzden bedenlerimiz serin ve nemliydi. Sonbahar gecelerinin soğuğu hala üstümüzdeydi. Yeşil yaprakların arasından hafif bir ışık geçip sıcağı içimize işliyordu.

Yıldız odada yapayalnız oturmuş dışarı bakıyordu. Analığı hamama gitmiş, giderken de kapıyı üstünden kilitlemiş ve Yıldız´a yerinden kımıldamamasını, yoksa gelince canına okuyacağını söylemişti. Yıldız odada oturmuş, dışarı bakıyor ve düşünüyordu tıpkı büyük insanlar gibi. Analığından çok korktuğu için de yerinden kımıldamıyordu. Tombul bebeğini de düşünüyordu. Geçenlerde kaybetmişti bebeğini. Bir bilseniz, ne kadar sıkılmıştı canı.

Prensesin çelik-çomak oynayacağım diye tutturduğu ilk gün, padişah şehirdeki bütün altın ve gümüş ustalarını çağırtmış ve kızına bir çelik-çomak yapılmasını emretmiş, hem de bir saat içinde. Tam yüz bin liraya mal olmuş bu çelik çomak oyunu. Çelik-çomak yapsınlar diye saraya çağrılan kuyumculardan birinin sonu ölüm olmuş, çünkü adam o sırada elinde önemli bir iş olduğunu söyleyip saraya gitmek istememiş. Önemli işi de şuymuş: Yeni doğan kızına küpe hazırlıyormuş. Prenses ne zaman çelik-çomak oynamak istese