Kitap İçeriği Doğrusunu istersen, şişko bebek, dünyamda yalnız sen varsın. Annemi mi söylüyorsun? Hiç hatırlamıyorum. Komşumuzun dediğine göre çok eskiden babam boşamış, köye babasının evine göndermiş. Analığı da sevmiyorum. Evimize geldi geleli babamı benden aldı. Yalnızım bu evde. İneğimi de kestiler dün. Benimle arası çok iyiydi. Ben onunla konuşuyordum, ellerimi yalıyordu, bana süt veriyordu. Yanında olmazsam kimse sütünü sağamıyordu. Küçüklüğünden beri bizim evdeydi. Annem doğurtup büyütmüş... Şişko be

Köye geldiğimden bu yana on gün geçmişti. Kar yağdı, her yer buz kesti. Sınıfın penceresinin ve kapının aralıklarını kağıtlarla tıkamaya çalıştık. O gün, üç ve dördüncü sınıflarla yazı çalışması yapıyorduk. Kar yağışı durmuş, hava biraz yumuşamıştı. Güneş şöyle bir yüzünü göstermişti. Diğer çocuklar dışarıdaydılar. Pencereden onlara bakıyordum. Bir sokak köpeğinin etrafını çevirmişler, ona kartopu fırlatıyorlardı. Bir aralık, kapının ardından ince bir çocuk sesi duyuldu: Sıcak sıcak pancar! Yok mu tatlı

Keloğlan sabahları kırlara çıkar, çalı çırpı, ot toplar ve sırtına yüklenip eve getirirdi. Öğleden sonraları güvercin uçururdu. İyi bir güvercinci sayılırdı. On onbeş güvercini vardı. İyi de ıslık çalardı hani. Padişahın sarayı bunların eviyle karşı karşıyaydı.Padişahın kızı Keloğlan´a aşık olmuştu. Kel oğlan ne zaman damda güvercin uçursa kız, Keloğlan´ın güvercin uçuruşunu izler, ıslığını dinlerdi. Kimi zaman da kaş göz işaretleriyle Keloğlan´a bir şeyler anlatırdı. Gelgelelim Keloğlan umursamazdı onu.

İsviçre´yi, İmparator 1. Albert adına yöneten Vali Gessler, düklük şapkasını Altdrof meydanında bir direğe astırır ve gelen geçenin buna selam vermesini emreder. Tell, Gessler´in şapkasını selamlamadığı için tutuklanır. Tell´in okçuluktaki ününden haberdar olan Gessler, Tell´in oğlunun başına konulacak bir elmayı okla vuramaması halinde ikisini de idama çarptıracağını söyler. Tell bu güç işi başarır ve oğlunu yaralamadan elmayı ikiye böler. Fakat atışı yapmadan önce eline iki ok aldığını gören dük, bunun s

İnsanlar, 1800´lü yılların sonuna doğru, sarı renkli bir maden keşfetmişlerdi. Adına altın denen bu sarı renkli kıymetli madeni elde etmek için akın akın kuzey kutup bölgesine gidiyorlardı. İnsanların oradaki ağır kış koşullarında köpeklere ihtiyaçları vardı. Bu köpekler, güçlü olmalı orada kış ağır iklim koşullarına, kar ve buza dayanıklı olmalıydı. Buck gazete okuyamazdı. Eğer okuyabilseydi, güçlü, uzun tüylü köpekleri bekleyen tehlikelerden haberdar olurdu. Başka köpeklerde vardı. Ama onlar önemli değild

Zaman, Caketown´da makinaların işleyişi gibi hızla akıyordu. Ne kadar çok ham madde kullanılırsa, o kadar çok emek harcanıyor, o kadar da para kazanılıyordu. Zaman ilerliyordu. Thomas´ın babası son kez ona dikkatle baktığında, boyu otuz santim uzamıştı. Bay Grandgrind, ´´Jupe, korkarım okuldaki gelişimin hayal kırıcı oldu. Benim umduğum kadar şeyi öğrenemedin´´ dedi. ´´Üzgünüm, efendim´´ diye cevapladı kız. Bunun doğru olduğunu biliyordu. Fakat çok çalıştım. Hatta bazen öğrenmek için çok fazla çalıştığımı d

Bir zamanlar Çin´de bir şehirde yoksul bir kadınla oğlu yaşarmış. Bu kadının oğlunun adı Alaaddinmiş. Alaaddin, terzi olan annesine elbiseleri dikerken yardım edermiş. Bir gün annesinin diktiği elbiseleri yan caddedeki birine götürürken yolda adamın biri Alaaddin´i durdurmuş. Adam iyi giyimli ve gözleri pırıl pırıl parlayan biriymiş. Alaaddin´e yakından bakmış ve ona amcası olduğunu söylemiş. Alaaddin´in bir amcası olduğundan hiç haberi yokmuş. Adamı alıp evlerine götürmüş. Annesi de buna şaşırmış çünkü

Kıştı ve hava çok soğuktu. Yağmur yağdığı için dışarı çıkmadığıma memnundum. Çünkü kuzenlerim John, Eliza ve Georgiana Reed ile uzun yürüyüşlere çıkmak hiç hoşuma gitmiyordu. Bu yürüyüşlerde her zaman, onlardan önce yorulduğum için bana gülerlerdi. Yengemi ve kuzenlerimi hiç sevmezdim. Onlar da beni sevmezlerdi. Beni oyunlarında asla oynatmazlardı. Gateshead Konağı´nda kendimi hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim. Orada, yetim olduğum için yaşamak zorundaydım. Annem ile babam be bebekken ölmüşlerdi başka da

Nat, Plamfild´dekiler tarafından çok iyi bir şekilde karşılanmıştı. Bu durumdan çok memnun olmuştu. Kapıyı açan hizmetçi kadına, Bay Lavrens´in gösterdiği mektubu uzattı. Holde, kendisine gösterilen yere oturup, beklemeye başladı. Nat, beklerken bir taraftan da çevresinde olup bitenlerle ilgileniyordu. Hepsi de oyun oynuyordu. Sağ tarafta iki sınıf vardı. Bunlardan birinde, çocuklar, yeni bir voleybol sahası yapmak için tartışıyorlardı. Uzun boylu bir çocuk, bişr köşede flüt çalıyor, başka bir çocuk da kar

Tom! Tom! diye demindeb beri bağırmasına rağmen yine cevap yoktu. ´´Ah! Yine nereye gitti bu afacan? diye söylendi Polly Teyze. Burnunun ucuna yerleştirdiği gözlüklerinin üztünden çevreyi gözden geçirdi. Aksesuar olarak kullandığı gözlüklerini. önemsiz bir şey için kullanmayı anlamsız bulurdu. Kızgın olmamakla birlikte, uzaklardan bile duyulacak kadar yüksek bir sesle: ´´Seni gidi yumurcak seni, eğer bir elime geçirirsem, o zaman...´´ Sözünü tamamlayamadı. Çünkü elinde uzun saplı bir süpürge ile yere eği

İngiltere´nin bir kasabasında, adı ´´Kimsesizler Evi´´ olan, kalacak yerleri ve parası olmayan yoksul insanların yaşandığı bir ev vardı.. Oliver Twist bu evde dünyaya geldi. Annesi genç bir kadındı. Yaşlı bir kadın ve bir doktor onun yanında duruyorlardı. Genç kadın; ´´Çocuğu bir görüp öyle öleyim,´´ dedi. ´´OOO, daha çok gençsiniz ölmekten söz etmemelisiniz,´´ dedi doktor. ´´Yo, canım,´´ dedi yaşlı kadın. Genç kadın başını salladı ve elini çocuğa doğru uzattı. Doktor, çocuğu onun ellerine bıra

O diğerlerinden oldukça farklıydı. Kardeşlerinin tüyleri, annelerinin tüyleri gibiydi. Kızılımsı bir renkti. Ama o, boz renkteydi. Babası Tek Göz´e benziyordu. Tam anlamıyla bir kut soyuna çekmişti. Boz yavrunun gözleri uzun süre açılmamış, dokunarak ve koklayarak öğrenmeye çalışıyordu herşeyi. Kardeşlerini tanıyordu. İki erkek ve iki dişi kardeşi vardı. Annesi diliyle tüylerini yalarken uyumayı çok seviyordu. Yaşantısının ilk ayında, vaktinin çoğunu uyuyarak geçiriyordu. Gün geçtikçe çevresini daha iyi tan

Kahverengi boyalı, küçük bir evde anneleriyle birlikte beş küçük kardei yaşıyordu. Evleri kasabanın dışındaydı. Babalarını kaybettikleri için onları zorluklarla dolu günler bekliyordu. Anneleri bayan Pepper çocuklarını iyi yetiştirebilmek için gece gündüz demeden çalışıyordu. Yaşadıkları kasabadaki insanlar oldukça nazik ve iyi kalpli insanlardı. Hepsi de Bayan Pepper´e yardım etmek istiyor ama o, bu yardımları kolay kolay kabul etmek istemiyordu. Çok gururlu ve güçlü bir kadındı. Bunu çok iyi bilen kasaba

Asıl adı Honore Balssa´dır. Ancak ismini Balzac olarak değiştirmiş ve De ön takısını eklemiştir. Köy kökenli bir ailenin çocuğudur. babası tüccardır. 6 yıl Vendome´da College des Oratoriens´te öğrenim gördü. Napolyon´un devrilmesinden sonra ailesi Paris´e taşındı. Burada iki yıl daha okula gitti. 3 yıl bir avukatın yanında çalıştı. Ama küçük yaşlardan beri edebiyata gösterdiği eğilim ağır bastı. Trajedi türünü denediği 1819´da yazılmış Cromwell başarı kazanamayınca romana yöneldi. Para kazanmak için tarihse

Göçebe, derler bana adım Ralph´dır. Seyahati çok sevdiğim için daha çocuk yaşlarımda arkadaşlarım bana bu adı koydular. Genellikle çocuklar takma addan hoşlanmazlar. Ama ben seviyorum bu adı. Ne yalan söyleyeyim, şu yetişkin yaşımda da hoşuma gidiyor. Çünkü bir yerde takılıp kalmaktansa gezip tozmayı, yeni insanlar, yeni yeni ülkeler tanımayı yeğlemişimdir hep. Benim gibi birine dekonulabilecek en iyi ad olsa olsa. ´´Göçebe´´ olabilirdi. Göçebeliğim doğumumda başlamış. Denizde doğmuşum. Hemde Atlas Okyanusu

Gemiler, hızlı şekilde ilerleyen, kocaman ve uzun bir cisimle karşılaşıyorlardı. Balinadan bile daha büyük ve hızlı olan bu cisme bir isim verilememişti. Kaptanlar, gördükleri bu esrarengiz cismin, büyük bir hızla gitme gücüne sahip olduğunu söylüyorlardı. Değişik zamanlarda yapılan incelemeler, farklı farklı tahminler ortaya çıkmasına neden oluyordu. Bu olayı, bunu görmezden gelmek veya bir yalan olarak kabul etmek imkansızdı. Görülmemiş bir hızla hareket eden bu cisim ilk kez, 20 Temmuz 1866´da, Avustraly

Adım: İsmail, size birkaç yıl önce yapmış olduğum deniz yolculuğunun hikayesini anlatacağım. Param olmadığı ve değişiklik istediğim zaman denize açılmak için hemen bir gemi ararım. Zenginlerin bolca yiyip, içtikleri büyük gemilerden birine gitmem. Bir aşçı ya da bir temizlikçi olarak da gitmem. Daima basit bir gemici olarak katılırım. Diğer insanlardan emir almak hoşuma gitmediği için böyle yaparım. Bu benim tekdüze hayatımda büyük bir değişiklik. Genellikle ben, başkalarına emir veririm! Kaptan, bana bir f