Beni Babamın Yanına Gömün Beni babamın yanına gömün, Öyle tören falan istemem, Tüccar zihniyetinde imam olmasın cenazemde, Kılsın namazımı emeğiyle geçinen, Birkaç dize okusun arkadaşlarım yeter, Kimse olmasın yüksek mevkiden. Beni babamın yanına gömün, Gözlesin beni de ayak ucuna diktiğim çam, Betonu sevemedim oldum-olası, Her yanım yeşil, her yanım çimen, Adımı anmasa da olur gelip-geçen. Beni babamın yanına gömün, Aynı ismi paylaşayım, Tertemiz, kirletilemeyen hem, Sıyrılmalıyım gördüklerimden, Ardımda k

Vatan müdafaasının ve yıllar sonrasında karşılaşılan eski bir aşkın yaşandığı, sürükleyici ve duygu yüklü bir roman.

Derinden derine büyüyen uçurumdan uçuruma büyüyen Baykuş nöbetli bir sevgiyi kaybetmişim ben. O kahvenin dibindeki telve gibi hissettiğim acıyı, damaklarımda diş etlerim de hissettiğim sızıyı, saç diplerim de kaşıntıyla başlayan tırnak yaralarıyla hissettiğim ağrıyı kanıksamıştım. Oysa hayata başkas›n›n penceresinden bakabilmekti aşk. Çoğalma arzusu, kök salmaya haz›rlanmak, bir bedende bir ruhta. Ne çabuk bitiverir güzel şeyler. Çocukken emdiğim horoz şekerlerinin kırmızısı gibi şen kahkahalarla da güldür

Konuşamadım; dizimdeki acıyla, yüreğimdeki acı iç içe geçmişti. Peruğum çamur içindeydi, elime aldım, hayalet gibi evimin yolunu tuttum. Tuttuğum yol, o an o kadar uzun gelmişti ki, ayaklarımın sesi, içimde kırılan can kırıklarının sesiyle yankılanıyordu.Eve varır varmaz soluğu lavaboda aldım. İlk kez avazım çıktığı kadar ağladım, peruğu duvara fırlattım, gözlerim kan çanağına dönmüştü. Aynadaki yüzüme bakıyorum; korkuyla bakan, ürkek beni görüyorum. Kendisiyle boğuşup duran o şaşkın, o iç içe geçmiş beni..

Hoşgeldin Bey'im Sen ki çekecek bir keşke dilimdeCemreler düşürürcesine Halatlarla tutunurmuş sevdalar şehirlereYokluğuna yazılı üç beş nöbetlerinde Keskin sevilerin şarabı yüzyıllık mıydı ellerindeBeyim İçersem o meyiBilmez misinSessiz bir feryat akar iliklerime Bilmez misin beyimBir mızrabın ucunda sallanır boynum Tenine özlem yıkar bentlerimiBir isyanla kurulur yeni şehirlerSen zenginliğindeBen kıtlığında Anlar zaman sensiz öldüren celseler sonunda haksızlığını Geceyi sarar buruşturulmuş sevdalarDeliresi

- Hani seninle bir bahar ikindisi Rumelihisarı'nda Arnavut kaldırımlı dar sokaklarda gezerken birden bir sağanak başlamıştı. Yağan yağmura aldırmadan sahile doğru yürüyorduk. Yağmurun ahşap evlerin kiremitlerinde çıkardığı sesler, saçaklardan taşlara dökülen, buralardan sıçrayan damlalar... Sonra kaldırımların kıyılarından denize doğru akan ufak sellerin şırıltıları, ne kadar güzeldi. Bir orkestra ahengi vardı o seslerde. Bir tarihin ortasında Hisarlar, yaşlanmış ahşap evler, serviler, kaldırdım taşları; ba

Füsun ile Kerim birbirlerini ilk gördüklerinde; Pek çoğumuzun yaşadığı sevgi selinde boğulur gibi olurlar... Sevgi ile yaklaşırlar birbirlerine... Ben değil, Biz olmuşlardır artık. Sonramı? Bu kitabı okurken sayfaları arasındakendinizi bulacağınıza Inanarak; sonrasını sizlerin yorumuna bırakıyorum. Nazmiye Bağcı Çaylıoğlu

Atasözü; Atalarımızın yaşantıları, tecrübe ve müşahedelerine dayalı öğüt ve düşüncelerini kısa ve özlü nakleden sözlerine denilmektedir. Çerkes Atasözlerine bakıp incelediğimizde, yaşantılarında nelere önem verdikleri, nelere hiç değer vermedikleri açıkça görülür. Atasözlerinde açıkça görüldüğü gibi, saygı, sevgi, mertlik, dürüstlük, özverili olma, ayıplı yaşamamak gibi fazilet sayılan evrensel değerler Çerkes yaşamında zirve yapmaktadır. Atasözleri ve deyimler aynen tercüme edilememektedir. Bazı sözc

Bir devrim türküsü tutturmuştuk dağda bayırda, ovada köyde, kentte şehirde söyleyip durduk insanca yaşamak için. Herkes okusun cahil kalmasın, kula kulluk etmesin. Kimsenin değildi bu eser, halkın türküsüydü. Hep bir ağızdan gırtlaklar yırtılıncaya dek söyleniyordu. Bir gün birileri çıkıp sazımıza ayar çekti. Bozuldu manası ahengi türkülerin. Araya nifak tohumları ekildi. Kardeş kardeşe kıydı. Siz biz diye ayrıldık. Yazılar duvarlardan silindi. Tanklar yürüdü. Postallar çiğnedi umut çiçeklerini. Çeşmeler ku

Annemin iki gözü iki çeşme. Babam üzgündü ama buna ragmen yüzünde bir gurur ve bir sevinç ifadesi vardı. Beni yolcu etmek için ailenin bütün fertleri toplanmıştı. Ağlaşmalar, sarılmalar... Ayrılık elbette zordur ama benim için o gün davulun, zurnanın çalınacağı, halaylar çekileceği bir gündü. Çünkü özgürlüğe doğru bir yol alır gibiydim. Sanki bir kuş olup tavanda açılan ufak pencereden bir başka dünyaya uçacağım. Fakirlik her kapıyı çaldırır. İşçi olarak gitmiyorum gerçi Almanya'ya ama bir yolunu bulup işçi

1944 Yılında başladığım eğitim, öğretim ve yönetim hayatım 57 yıl sonra 31 Ağustos 2001 yılında sona erdi. 1957 Yılından 2001 yılına kadar 16 yıl sınıf öğretmenliği, 28 yıl yöneticilik yaparak yarım asra yakın ömrüm eğitimle geçti. Geçen zaman diliminde yetiştirdiğim öğrencilerimi emekliye ayrıldıktan sonra görmek ve onlarla geçmişi paylaşmak benim için mutlulukların en güzeliydi. Çocukluğum, gençliğim ve kazanımlarımı Ayak İzlerimi takip edenlere ışık tutması amacıyla bu kitabı yazdım. Okudum, okuttum ve

Cezaevi Anıları... Cezaevlerinde yaşananlanları bir orada yatan mahkumlar bir de bizler biliriz, ben bilirim. Ben kim miyim? Başgardiyan. Eskilerin deyimiyle Başefendi. Bizler sadece devletin sıradan görevlileri değiliz cezaevlerinde. Mahkumun kimi zaman arkadaş oluruz, kimi zaman kardeşi. Görevimiz elbette belli bir disiplini gerektirir. İşte burada önemli olan adaletli davranabilmektir. Dürüst olabilmektir. Haksızlığa taviz vermeden, görevini başarı ile yerine getirebilmektir. Ben görevimi hakkıyla

Cahilliğin hüküm sürdüğü yerleşkeler her zaman için aydınlanmaya ilerlemeye istikrara doğru yol alamaz gün be gün kültürünü geleneğini geleceğini kaybetmeye mahkum olurlar. Anne kuş yavrularına eşit şekilde dağıtıyordu yemi.Yavruların hepsi sırayla annenin verdiği yemi yemeye devam ediyor mutlu bir tablo oluşturuyordu. Bu güzel aile manzarası karşısında nefesim tükeniyor düğümleniyordu kursağımda hasret cümleleriyle süslenmiş duygularım.Doluyordu gözlerim.Akıyordu kimsesizliğin göz yaşları gülmeyi unutmuş

Doğunun İnsanları Soğuk iklimin İlk Bakışta Sert görünümlü insanları Gönülleri pamuk gibi Sarar sarmalar herkesi, Yeterki onlara aç kollarını, Kucaklar, sımsıcak yüreğiyle seni, At onlara bir adım, Atsınlar sana on adım, O kocaman yüreğiyle Sarıp sarsınlar seni Doğunun sert görünüşlü Pamuk yürekli insanları. Doğulu insanı tanımak için, az bir zaman da olsa doğuda yaşamak; oranın doğasını tanıyıp, sosyal ortamında bulunmak gerekir. Doğu halkı merttir. İnsandır. Yüreklidir. Sevgi dolu, yardımseverdir. Koruyuc

Dost arzulamişta haber uçurmuşDağlarim kar olsa ben gelmez miyim?O dostun yolunda sunulan gömlekAteşter nar olsa da giymez miyim? Gözlerinizde yaş gönlünüzde hüzün olmamasiDileğiyle herşey gönlünüzce olsun.-Döndü Demir Şinel-

Oku Kardeş Okumanın yaşı yok hadi gel sende okuVuslatına varalım hep birlikte gel kardeşAriflerin yanında kıymet verirler sanaCahillerin safında bir çıkmazdır yol kardeş Bana bir harfi öğret kırk yıl kölen olayımCahilim tut elimden doğru yolu bulayımPekiştirip bilgimi olmayanı alayımOkuyalım birlikte bana örnek ol kardeş Mizani silsin artık cehaletin pasınıCahillerden uzak dur dol ariften tasınıÇözelim hep birlikte beyni saran yosunuAydınlığa çıkılır okuyarak bil kardeş-Taner karataş-