Küçük Eloisa, bize bir yere taşınmanın ve alışmanın öyküsünü anlatıyor. Tuhaf yaratıklarla dolu, yabancı ve şaşırtıcı bir dünya... Ama asıl yabancı ve tuhaf olan kim acaba? Göç ve farklılıklar üzerine, sade ve etkileyici bir hikaye.

Gülmece edebiyatının doruğundaki yazarımız Aziz Nesin'i 100. Doğum Yılında anarken onun öyküleri, yazı ve konuşmalarından derlenen tematik bir seçki sunuyoruz. Aziz Nesin'in öyküleri geniş bir konu yelpazesi içinde yalnız günlük yaşamı değil insanlık durumlarını ve toplumsal ilişkileri de gözler önüne serer, okuyanı güldürürken hayatı anlamaya yöneltir. Aynı çeşitlilik yazıları ve konuşmalarında da geçerlidir. Seçkimizi hazırlarken istedik ki Aziz Nesin'in kitaplarındaki öykü ve yazılarını bu kez tematik b

Ramazan cebinde bisürü resim çıkarır, karıştırır. -Bu benim oğlanın resmi...Bu askerlik hatırası. Bu kimdi Mahmut? -O mu? Şey olacak...Eroin kaçakçısı Duman Ali... -Bu da otel faresi Suphi...Resimler birbirine karışmış. Bul şu Fil`i be Ramazan! Mahmut`la Ramazan resimleri karıştırırlar, Fil Hamdi`nin resmini ararlar...

Anne zürafa ışığı söndürdü ve cesur Züri ilk kez tek başına yatıyor bu gece... Sonra ne oldu dersini

Maviler sarılardan daha iyidir! Öyle olmayabilir... Peki sarılar mavilerden daha mı iyi? Belki. Belki de... Sarı papağanlar ile mavi papağanlar bu kavgalarını kuşaktan kuşağa sürdürdüler. Sonunda... ne mi oldu? Gelin resimlerine baka baka birlikte okuyalım

Bundan yedi sekiz ay kadar önce eve gelen bir arkadaşım, - Neden gözlük kullanmıyorsun? diye sordu. - Neden kullanayım? - İnsan bu yaşa geldi mi gözlüksüz olmaz. Şimdi gözlük kullanmazsan ilerde büsbütün gözlerin bozulur, hiç görmezsin. Arkadaş gitti, benim gözlerimde de bir bulanıklık başladı. Ne uzağı, ne yakını görebiliyorum. Ayrıca bir de gizli özentimi söyleyeyim. Hayatta gizli gizli iki şey istemişimdir. Biri, saçlarımın dökülüp alnımın açılmasını, biri de gözlük takmayı. Bu ikisi insanı aydın kişi gö

Niyazi bu adama, -Bendeniz de bir miktar sosyalistimdir, dedi, ama buyurduğunuz gibi sosyalizmin de hududu var... Bir insan yüzde yirmi, yüzde otuz, hatta yüzde kırk sosyalist olabilir... Ama her şeyin fazlası haram... Daha önce gittiklerimize de uğruyorduk. Onlar da gittikçe sosyalist oluyorlar ve sosyalist oldukça da bize verdikleri para azalıyordu. Son gittiğimiz büyük işadamı, - Ben yüzde altmış sosyalistimdir... dediği gün, Niyazi kahvede bize, - Arkadaşlar, artık bu iş tamam, bu herifler yüzde

Birgün bir sinir hastalıkları uzmanına bir hasta gelir. -Doktor, der, hastayım, hayattan zevk alamıyorum. Açlar aklıma geliyor, yemek yiyemiyorum. Çıplaklar hatırıma geliyor, onlarla birlikte üşüyorum. Her cinayette kendimi suçlu buluyorum. Her katil bıçağının kabzasını sanki benim ellerim tutmuştur. Her atılan kurşun benim kalbime saplanıyor. Bütün bu toplumun suçları benim omuzlarıma yüklenmiş. Artık gülmesini unuttum. Doktor, hastasını omzundan tutar, pencerenin önüne getirir, perdeyi aralar, parmağıyla

Namus gazı yarım litrelik, bir litrelik, iki litrelik şişelerde, beş litrelik binliklerde ve onbeş litrelik damacanalarda, yani norm üzerine beş boy kap içinde standardize edilmişti. Dediğimiz gibi, çok duyarlı ve korunması pek zor olduğundan, birazcık ışık alıp Namus'larının rengi attığı için üzüntülerinden intihar edenler çok oluyordu. Gazetelerde sık sık, "Sahip olduğu iki damacana Namus'unun ışık alarak rengi attığı için bir tüccar intihar etti" gibi haberler çıkmaktaydı. Namus yüzünden cinayetler de ol

Eski kuşaktan eşek, - Aman Tanrım, yoksa bu gelen gerçekten kurt mu?.. Hayır, olamaz. Olmamalıdır. Ah... Yok, yok, kurt değil... diye inlemeye başlamış. Kurtla aralarında elli adım kalınca o yine avunuyormuş: - Şu karşımda gördüğüm yaratık kurt değildir inşallah... Canım, ne diye kurt olsun... Belki devedir, belki fildir, belki de başka bişey, belki de hiçbişeydir. Ben de herşeyi kurt görmeye başladım. Kurt sırıtarak yaklaşmış, yaklaşmış. Aralarında ancak bikaç adım kalınca yaşlı eşek, - Biliyorum, bu gelen

Komiser, - Yaptık, dedi, seni şehir meclisine üye yaptık. Hadi kardeşim, in aşağı da arkadaşlarını bekletme!.. - İnmem! Belediye başkanı yapın ineyim! İhtiyar, - Gördünüz mü, dedi, vaktiyle gerekti. Şimdi hiç inmez. Ter içinde kalan itfaiye komutanı, - Yani belediye başkanı yapsak ne olur, dedi, yapalım. Sonra iki elini ağzına boru yapıp yukarı seslendi: İn kardeşim!.. Seni belediye başkanı yaptık, in de görevine başla! Deli göbek atarak, - İnmem, dedi, bir deliyi belediye başkanı yapanların arasında beni

Bilindiği üzere her ülkede azçok birbirine benzer yiğitlik ölçekleri vardır. Kimi ülkede örneğin pazu gücü yiğitliğin göstergesidir. Sağlam yapılı insanlar yiğit sayılır. Kimi ülkede yiğitlik boyla bosla, pazu gücüyle değil, yüreklilikle ölçülür; gözünü budaktan sakınmayanlar yiğit sayılır. Kimi ülkede sözünü sakınmayanlar, eğriye eğri doğruya doğru konuşanlar yiğittirler. Kimi ülkede... Ülkelerden birinde yiğitliğin ölçüsü taşaktı. Yiğitlik orda taşakla ölçülürdü. Böyle olunca o ülkede kadınlardan yiğit çı

- İmdat... Can kurtaran yok muuu... Namus düşmanı canavar bana saldırıyoooor... Kurtarın beni, imdaaat!.. diye bağırmaya başladı. Öyle bir cırlak ses ki, kuzey kutbundan bağırsa güney kutbundan duyulur. Öyle de oldu. Ya onun sesini duydular yada asansörün çıkmadığını görünce yarı yolda bozulduğunu anladılar. Asansör büyük bir hızla aşağı doğru inmeye başladı. Buna inmek değil, düşmek demek daha doğru olur. - Eyvah!.. diye iki eliyle boynuma sarıldı. Asansörün dibi yere vurduğu zaman biz onunla kucak kucağa

- Gürültüde yazarım da, yalnız yanı başımda birisi konuşursa yazamıyorum. -Canım efendim, gürültü olmasa daha iyi değil mi? Ne hakları var sizi rahatsız etmeye, yavaş da konuşabilirler. İşte Danimarka'da, İsveç'te, Hollanda'da katiyen böyle bişey olmaz. Onun için de adamlar ilerliyorlar. Çünkü onlarda insanın insana saygısı vardır. Bu saygı üstüne türlü örnekler de göstererek konuştu da konuştu. Terbiyesizlikti ama ne yapayım, o anlatırken başımı kâğıtlara eğip yazmaya başladım; yazmıyordum, yazarmış gibi y

Çıplak gözle görünemeyen gerçekleri, biz yazarlar uydurmalarımızla çok daha gerçek olarak, dıştan görünenin iç yüzünü ve arka yüzünü de göstermeye çalışarak anlatıyoruz. Hayır, hayır... Siz yetmiş yaşınızdan sonra, dinsizken girdiğiniz yeni dine, o dinin en doğru din olduğuna gerçekten inandığınız için değil, sevdiğiniz genç ve güzel kadının dini olduğu için girdiniz. Unutmayınız Bay Garanda, gerçek aşk, "Aşkım tahtımdır! Aşkım tacımdır!" diyenlerin değil, "Aşkım dinimdir! Aşkım yaşamımdır!" diyenlerindir.

Bütün yaşamımda kalem kavgasına ilk atılan, kavgayı çıkaran ben olmadım. Hiçbir kalem kavgasına da isteyerek girmedim, hep itilmişimdir. Bu kez de öyle oldu. Ama saldırılmışsam, ama üstüme üstüme gelinmişse, kavgadan kaçamam. Kalem kavgasında ille de yengin gelmeyi düşünmem. Yanılgım gösterilmişse teşekkür ederek özür dilemenin kavga etmekten daha büyük yiğitlik olduğunu bilirim. "Büyük Grev" adlı masal-öyküm dolayısıyla yapılan saldırılara yanıtlarım, takım tutan saldırganlar için değildir. Çünkü onlar, ke

Kurttan korkusu olmayan Ölmüş Eşek'in Tahtalıköy'den yeryüzündeki arkadaşı Eşekarısı'na yazdığı mektuplar. Sevgili Eşekarısı, Mektubumu alınca şaşıracaksın. Biz onu çoktan nalları dikti biliyorduk, yine hangi ahırdan çıktı diye afallayacaksın. Hiç şaşma, Tahtalıköy'deyim. Sana bu mektubumu Tahtalıköy'den yazıyorum. Bir zamanlar yeryüzünde yaşamış bütün büyükler, ünlüler, ileri gelenler, hepsi burda. Ben de onların arasındayım. Sen şimdi, "Vah vah, sağlığında değerini bilememişiz!" diyerek ne denli dizini d

Günümüzde adını şaire çıkarmış olanların çoğu, şiire saygıları olmadığından şiir yazdıkları sanısını sürdürüyorlar. Şiirin büyük sanat olduğuna inanırım; çünkü biçokları, şair olamadıkları için ünlü ve büyük yazar olmak zorunda kalmışlardır. Bu sözleri kendim için söylemiyorum, çünkü ben, ne denli kötü şiir yazılabileceğini göstererek şiirde büyük başarı kazandım. "Kendi Hikâyem"den bir bölüm

Gazeteci yeni tımarhane müdürüne soruyordu: - Siz daha dün, delileri kaçırmamak için çalışanlar arasında değil miydiniz? Müdür bu soruya, - Evet, diye karşılık veriyordu. - İçeri kapatılanların akıllı olduklarını bilmiyor musunuz? - Biliyorum. - Sizi buraya kim müdür yaptı? - Deliler. - Öyleyse, nasıl oluyor da, kendiniz de akıllı olduğunuz halde içerdeki akıllı arkadaşlarınızı dışarı bırakmıyorsunuz? Müdür bu soruya çok kısa ve kesin şu cevabı vermişti: - Arkadaş, vazife vazifedir. İşte o kadar. "Deliler

Vurduğumu yere seriyorum. Kel Nuri' yi bırakıp İbibik Haydar'a varırken belime bir sopa indi ki, hıh deyip yere yıkıldım. Ama sopayı indireni de kolundan tuttum. Ulan, bu bizim partiden Nuri Ağa değil mi? "Ulan Nuri Ağa, sen bizim partiden değil misin?" "Aman sus arkadaş. Partiye candan bağlıyım. Karanlıkta şaşırmışım," dedi. "Bunun şaşırmışı var mı alçak, beni sakat ettin!" diyerek, Yaradana sığınıp bunun kafasından aşağı filsinirini geçirdim. De ki Nuri Ağa ikiye biçildi. "Kördöğüşü" adlı öyküden