Oynadığı takımın renklerine çok bağlı olan Altan bugüne kadar ancak altı takıma transfer olabilmiştir. Genellikle futbolcularımızın bir kötü alışkanlığı olan kumara hiç düşkünlüğü yoktur. Yalnız takımıyla kampa girdiği zamanlarda boş zamanlarını değerlendirmek için barbut oynamakta, zar atmakta ve poker oynamaktadır. Diğer zamanlarda vidosu onbeş-yirmibeş liradan tavla oynayarak kendini tatmin etmektedir. Her ne kadar içkiyle arası hoşsa da, hiçbir maçına sarhoş olarak çıkmamış, son derecede disiplinli bir

"Enbaş"ın baskısı arttıkça artmış. Bu baskı karşısında bunalmışlar. Aralarından bir bilge çıkıp şöyle demiş: - Tarihimizi inceleyelim. Atalarımızın zamanındaki Enbaş'lar buyruklarını sertleştirip baskılarını artırdıkça, atalarımız bu haksızlığa karşı ne yapıyorlarsa biz de öyle yapalım. Bilgenin öğüdünü çok uygun bulmuşlar. Tarihlerini incelemişler. Bir de bakmışlar, Enbaş'lar buyruklarını sertleştirip yumruklarını vurdukça, baskıyı artırdıkça, ataları da suratlarını asarlar, somurturlarmış. "Enbaş"ları

Meret dağ gibi yatıyor. İki fincan benzin dedilerdi. Gaz tenekesiyle mazotu, yağı dayadılar. Oğlan çıktı üstüne. Hep bindik... Traktör tırısa kalktı. Maşallahı var. Üstüne bir eski babuç, bir baş sarmısak, bir mavi gözboncuğu, bir de maşallah astık, deh dedik... Akşamüzeri köye varınca dört döndük köyü, keyfine diyecek yok. Bizden gören Donatım Kurumuna seğirtti. Gatırcının Yusuf var ya, köyün alt yanında on dönüm kıraç tarlası var, o bile borç harç edip gitti bir traktör aldı. Akşam oldu mu, köy yolunda

Gerçekten de eşi benzeri olmayan bir cimriyim. Bay Harpagon bile benim yaramda çok cömert kalır. Nasıl bir cimri olduğumu ne sen, ne başkaları biliyor. Bilip bilmemeleri de hiç umurumda değil. Ben biliyorum ya, yeter... Acılarımın, yoksulluklarımın, çirkinliklerimin, utançlarımın, yanılgılarımın, pişmanlıklarımın, mutsuzluklarımın, hastalıklarımın, dertlerimin, açlıklarımın, gözyaşlarımın, kara günlerimin, üzünçlerimin, yalnızlıklarımın, zavallılıklarımın cimrisiyim; bunları salt kendi­me saklarım, başkala

İhtilal komitesinden Miralay Şehabülcenab, - Merkez Bankasını zaptetmeyelim, deyince Ferik Ebülfeddal, - Niçin? diye sordu. Miralay Şehabülcenab da, - İşe yaramayan dairelerin zaptı ile boşuna kuvvet harcamayalım, dedi. Bu teklif kabul edilince, işe yaramayan dairelerden Maliye Nezareti, Belediye, Nüfus ve İstatistik Umum Müdürlüklerinin zaptından vazgeçildi. "İhtilali Nasıl Yaptık" adlı öyküden

- Anladım bey, dedim, elbette domuzun öldürülmesi gerek. Sen domuzu göster, biz de öldürelim. ama bir mısır ekmeyiz... Babalarımızın babaları da ekmezlerdi. Babalarımızın babalarının babaları da ekmezlermiş!... - Ekin efendim dedi, tembel tembel oturacağınıza mısır ekin! Mısırlara domuz gelsin, siz de domuzları vurun. Devletin emri de yerine gelsin!.. - Başüstüne, ekmesine biz ekeriz, ama bey, bitmez ki... Bizim topraklarda mısır bitmez. Malum a, altı ay, bazı da sekiz ay kış olur, kar kalkmaz! - Herş

Esnaf giyimli bir adam, - Bu seferki sıkıyönetim gevşek, gevşek... dedi. Beni tutuklamadılar diye üzülmüş görünüyordu. Bir kadın, - Sıkıyönetim ilan edileli dün bir, bugün iki, dedi, daha belli olmaz ki, belki de tutuklarlar... Ordan uzaklaşırken, demin, "Daha belli olmaz..." diyen kadına, bir adamın, - Ama eskiden sıkıyönetimin ilk gününde onu tutuklarlardı... dediğini duydum. Sanki sıkıyönetimin geleneği bozulmuş, bir ulusal alışkanlık değişmiş gibi tedirginlik içindeydiler. "Gözünüz Aydın Efendim" adlı

Aziz Nesin was one of the most famous modern writers of Turkey. Universally acknowledged as a master of satire, he has been adjudged by some critics as "the most forceful and prolific humour writer of this age". He was a poet, a novelist, a playwright, a journalist and a short story writer. In his own country, most of his works have been published over and over again, the total number of copies having already exceeded the eight million mark, an achievement not yet equalled by any other Turkish writer. Aziz

Dolaştığımız köylerde bişey dikkatimi çekti. Bu köylerde çok iri köpekler vardı, ama hepsi de kuyruksuzdu. Öğretmene, -Köylüler, köpekler acar olsun diye kulaklarını keser, tuzlar, biberler, yine o köpeğe yedirirler. Bunu biliyorum ama, kuyruklarının kesildiğini bilmiyordum, dedim. Öğretmen, -Belki de bunların cinsi böyledir, dedi...

Havadan hükümete geldik. Hiç hava deyince, insanın aklına hükümet gelir mi? Bak nereden nereye? - Hükümet idare edemiyor dii mi efendim? İşin ucu hükümete dayanınca, ben bu sefer "evet" bile demedim. Hadi havayı anladık, suyu da anladık... Peki hükümet ne oluyor? Ben sesimi çıkarmadım ama, adam boş böğrüme bir dirset atıp, - Öyle dii mi? diye bağırınca, - Evet... dedim. Demesem, bir dirsek daha atacak. (Tanıtım Yazısı`ndan Alıntı)