Oran'daki büro-evin salonunun hemen arkasındaki odanın dört duvarı kütüphaneyle çevriliydi. Kütüphanede raflar... Raflarda dosyalar... Dosyalarda mektuplar, yazılar, raporlar... Kapağını kaldırdığımız her dosya, yakın tarihin bir başka karanlık köşesini aydınlatıyor; okuduğumuz her sayfa, bilmediğimiz bir olaya ışık tutuyordu. Kısa zamanda bunun sadece Ecevit'in değil, Türkiye'nin arşivi olduğunu fark ettik. Orada yazılanlar hepimizin tarihiydi. Bir kısmı tarih olsa da çoğu hâlâ günceldi. Belgeselde

Koca bir labirentin içinde kayıp "Benim Gençliğim"... Nedenini bilmediği bir deney için gözleri bağlanmış, elinde bir demir çubukla salıverilmiş meçhul labirentin koridorlarına... Bu kapı cennete açılıyor, diğeri cehenneme... Seçtiğimiz yolun sonunda ateşin soluğu yüzümüze değdiğinde can havliyle geri dönüp başka koridorlara sapıyor, cennetin sesine kulak kabartıyoruz. Biraz ilerlediğimizde cehennem alevleriyle karşılaşıyoruz yeniden... Gözümüzdeki bağ öyle güçlü ki, "Bu yoldan geçmiştik", "Onu denemişt

1960'ların sokaklarından önce tanklarıyla ihtilalciler geçti. Sonra zafer şarkılarıyla gençler... İsyan bayraklarıyla işçiler... Sağcılar...Solcular...Polisler... Sonra teniden cuntacılar ve darbeciler... Ülke, İhtilalin pençesinde 12 yıl geçirdi. Neler görmedi ki Türkiye o 12 yıl İçinde: Bir Başbakan'ın asılışını... Gürsel'in Cumhurbaşkanlığını... İnönü'nün Koalisyon Hükümetlerini... Talat Aydemir imzalı iki darbe girişimini... Demirel'in siyaset sahnesine, Sunay'ın Köşk'e çıkışını... 68 öğrenc

Evde bir çekmecede duruyor, yitirdiklerimin kara çerçevelere hapsedilmiş yüzleri... Her bir yüzün üzerinde, onları hüzünlü bir cenazede ceketimin yakasına rapteden topluiğne izleri... Kimini ecel denilen meçhul nehre bırakmışım kendi ellerimle... Kimini hain saldırılar almış benden; kalleşçe... Kimi vakitli gitmiş, sırasız ölmüş kimi... Oğlunu gömmüş babalar, finalini hazırlamış ressamlar, son yolculuğa şiirlerle uğurlanmış dostlar... Tanıştıklarım da var içlerinde, hiç tanıyamadan kaybettiklerim de..

1920'lerin ateşten günlerinin sıcağını Gazi ile paylaşmış bir avuç insanın öyküleri var bu kitapta... O'nun gölgesinde yaşayıp ölmüş bir genç kadının, o talihsiz çok partili rejim denemesinde göreve çağrılmış bir yakın dostun, Çanakkale'de gözünü kırpmadan ölüme koşan binlerce askerin, ilk Meclis'te ilkeleri uğruna muhalefete düşen bir gizli kahramanın, zorlu bir gemi yolculuğunun adları duyulmamış neferlerinin ve ülkenin ilk resmi Komünist Partisi'nin kurucularının portreleri, tarihin kuytu köşeleri

Bebeğim, Bu ülke senin ülken... En bereketli güneşlerin en zalimce gölgelendiği bir hoyrat gökyüzünün altında, bazen öldüresiye cömert, bazen öylesine kurak bir deli toprağa doğdun sen..., Bilmem ilerde bu topraklarda doğduğuna pişman olacak mısın? Bazı pişmanlar gibi kaçacak ülke arayacak mısın? Bu küçücük busedeki kadar masum kalacak mısın? Özgür bir ülke uğruna yitik düşmüş kuşaklar faslında sıranı savacak mısın? Ve ileride bu yazıları okurken, satır aralarında bu küçük busenin yarattığı umut

İsmet Paşa Belgeseli DVD'si ile birlikte Savaşlar kazanmış muzaffer bir kumandan... İnatçı bir diplomat... Cumhuriyet kurmuş bir devlet adamı... Kafasında 40 tilkiyi kuyruklarını birbirine değdirmeden gezdiren bir politikacı... İdeal bir eş... Örnek aile babası... Kimine göre ise tek parti döneminin astığı astık, kestiği kestik diktatörü... Ülkenin unutulmaz "Milli Şef"i... Hayranları kadar düşmanları da oldu; sevenleri kadar nefret edenleri de... Ama kimse onu görmezden gelemedi. Bu belgesel-kitap ''2.

1960'ların sokaklarından önce tanklarıyla ihtilalciler geçti. Sonra zafer şarkılarıyla gençler... İsyan bayraklarıyla işçiler... Sağcılar...Solcular...Polisler... Sonra yeniden cuntacılar ve darbeciler... Ülke, İhtilalin pençesinde 12 yıl geçirdi. Neler görmedi ki Türkiye o 12 yıl İçinde: Bir Başbakan'ın asılışını... Gürsel'in Cumhurbaşkanlığını... İnönü'nün Koalisyon Hükümetlerini... Talat Aydemir imzalı iki darbe girişimini... Demirel'in siyaset sahnesine, Sunay'ın Köşk'e çıkışını... 68 öğrenci Ayaklanmas

31 Mart'ta gericilerin üzerine Hareket Ordusu'yla birlikte yürüyen genç yüzbaşı, siyah cilt beziyle kaplı küçük not defterinin kareli sayfalarına sabit kalemle şunları yazdı: ''Faziletli din âlimleri başımızın tacıdır. Fakat şahsi çıkarları ve adli menfaatleri için yalandan âlim kılığına bürünen birtakım çıkarcılar elbette kanun pençesinden kurtulamayacaklardır.'' 16 Kasım 1916 gecesi Bitlis'te öksürük nöbetinden uyuyamadığı bir gece Paris Âdetleri adlı bir aşk romanı okudu. Romanın kahramanı Sappho iki

Kapitalizmin gelişmesi ve giderek daha fazla sayıda insanın ücretli çalışan olmasıyla ortaya bir Pazar günü fetişizmi çıkmıştır. Haftanın beş-altı günü çalışan ücretlilerin yeni haftaya dinlenmiş olarak başlamaları beklenmekte, ama aynı zamanda bu tatil gününde tüketim yapmaları da istenmektedir. Bu durumda gazetelerin Pazar ekleri vermeleri uygulaması ABD´den başlamak üzere dünyaya yayılmış, bu eklerin eğlendirici olmalarına dikkat edilmiştir. Ama aynı zamanda tüketimi teşvik edici olmaları da gözetilmişti

Moskovada ilk taksiye bindiğinde taksici Nereye patron? diye sordu. Kızdı Nâzım: Burası emekçilerin ülkesi değil mi? Patron da nereden çıktı? Yazarlar Birliği toplantısında patladı: Buraya gelince korkunç hayal kırıklığına uğradım. Sizin sosyalist gerçekçilik dediğiniz sanatın sosyalizmle de, gerçekçilikle de ilgisi yok. Tepkisini İvan İvanoviç oyununda da yansıttı. Oyunun başkahramanı Nâzım'a şöyle sesleniyordu: Siz Moskova'da misafirsiniz. Niye konukseverliğimizi kötüye kullanıyor, bizimle uğraşıyorsunuz

Tarih onu hangi yüzüyle anımsayacak? Solu iktidara taşıyan dürüst siyasetçi, devletin güvenilir çınarı, politikaya zarafet ve tevazu katan şair mi? Yoksa solun birliğini engelleyen inatçı, kuşkucu, yalnız lider mi? Demokrasının kilometre taşlarında acaba kaç kişi dağlara taşlara yazılan karaoğlan efsanesini anımsayacak? Ve kaçı siyasette zirveden cezaevine, cezaevinden yeniden zirveye yükselişin ve sonra sandıkta unutulup gidişin nedenlerini sorgulayacak? Türkiye son 50 yılına damgasını vuran bir li

Tarih onu hangi yüzüyle anımsayacak? Solu iktidara taşıyan dürüst siyasetçi, devletin güvenilir çınarı, politikaya zarafet ve tevazu katan şair mi? Yoksa solun birliğini engelleyen inatçı, kuşkucu, yalnız lider mi? Demokrasinin kilometre taşlarında acaba kaç kişi dağlara taşlara yazılan ''Karaoğlan'' efsanesini anımsayacak? Ve kaçı siyasette zirveden cezaevine, cezaevinden yeniden zirveye yükselişin ve sonra sandıkta unutulup gidişin nedenlerini sorgulayacak? Türkiye son 50 yılına damgasını vuran bir li

Nazım'ın 100. doğum yıldönümü için hazırlanan Can Dündar imzalı belgesel nihayet kitap ve DVD olarak elinize ulaşıyor. Altı ülkede 50'ye yakın tanıkla yapılan görüşmeler sonucu bir yılda hazırlanan belgesel ilk kez yayınlanan görüntülerle Şairin sürgünde geçen yıllarını anlatıyor. Nâzım Hikmet Vakfı'nın öncülüğünde, Tarık Akan ve Kıymet Coşkun'un danışmanlığında hazırlanan belgeselin müziklerini Fazıl Say yaptı, şiirleri Genco Erkal seslendirdi. Moskova'da, Berlin'de, Londra'da, Paris'te, New York'ta

Onlar ahir zaman suretleri... Günümüzün şöhretleri... Kimini puslu bir camın ardında gördüm, kimini bir kâhin küresinin aynasında... Kimiyle bir golf arabasında, kimiyle bir motosiklet selesinde konuştum. Kimiyle dertleştim sabaha kadar, kimini gıyabında çekiştirdim. Bir samanyoluydu baktığım; kimi yıldız yeni yeni parlıyordu, kimi kayıp gitmişti bile... Çoğu, en parlak döneminde yansıdı kitaba... Asıl önemlisi, Türkiye'nin bir başka yüzünü gördüm, her baktığım yıldızda...

Geçiciliğini, hatta hiçliğini veya hiç olmamışlığını anlayan ve kavrayan varlık olmanın çelişkisinden kurtulabilmek için, insan kendini sabitleştirdiği matematik bir denklem kurar ve bu denklemin bütün değişkenlerini sabit saydığı kendi varlığına ve varoluşuna göre konumlandırır. Adeta kendiyle satranç oynayan ve kendi tarafını hep kazandıran yalnız oyuncunun durumunda olduğu gibi. Sonuçta insan ötekine güler, kendine ağlar. Ama bu iki konum, sadece görünüşte zıttır. Bu sanal zıtlık, aynı çemberin üzerin

"Biz, istiklal mücadelesinden itibaren sosyal hayatımızda yaptığımız büyük devrimleri köylere götürecek adam yetiştirmek isteriz. Çünkü ümmet devrinin böyle bir adamı vardır. Bu, imamdır. İmam, insan doğduğu vakit kulağına ezan okuyarak, vefat ettiği vakit mezarının başında telkin verene dek, doğumundan ölümüne kadar bu cemiyetin manen hakimidir. Bu manevi hakimiyet maddi tarafa da intikal eder. Çünkü köylü hasta olduğu vakit de sual mercii imam olur. Biz imamın yerine, köye devrimci düşüncenin adamını gönd

Olayların çılgınca çeşitliliği ve bireysel öykülerin kahredici sonluluğu tarihin hızlı olduğu yanılsamasını yaratsa da değişme, aslında son derece yavaş bir süreçtir, ancak geriye dönülüp bakıldığında fark edilebilir, hem de çok geriye. Bu dünyanın "ulu"larından bazıları öldü, dünyaya hiçbir şey olmadı, yeni "ulu"lar geldi. Borsalar çöktü / yükseldi, servetler kazanıldı / kaybedildi. Nobeller verildi, yeni şampiyonlar için sokaklarda ateş edildi. Güzellik kraliçeleri mutluluktan ağladılar. Baş bağlama i

Söylemek bile fazla, bir yazının değeri konusundan gelmez. Önemli olan o yazarın o konuya bakış açısı , onu işleyiş biçimidir. Işık Kansu'nun yazılarındaki büyük incelikler, ustalıklar da buradan çıkıyor ortaya. Hangi konuyu işlerse işlesin "ister koparılmasın diye parmaklıklar arasına alınmış bir gülü", "ister toplumsal belleğin zayıflığını", "ister medyadaki yozlaşımı", insancıl bir öze oturtuyor onları. Bunu yaparken de eleştirel yaklaşımın yanısıra sevgiyi, sevecenliği elden bırakmıyor. Gazete yazıları

Evet, Atatürk suçludur!... Eğer Türk işçisi, batıdaki gibi, çocuk yaşta yeraltında günde 14-16 saat çalıştığı dönemler yaşamamışsa; bir oy hakkı için bile, Fransız işçisi gibi, 59 yıl kanlı bir savaşım vermek zorunda kalmamışsa bunun suçlusu odur. Eğer Türk kadını yasal olarak erkeğine eşitse, "köle" değilse, seçme ve seçilme hakkını, Fransız kadınından bile önce elde etmişse; kadınlar bugün Türkiye´de vali, bakan, başbakan bile olabiliyorsa bunun suçlusu odur! Eğer açık havadaki klasik müzik konserle